ႏွင္းမွုန္တုိ႔ျဖင့္ ေငြ႔ရည္ဖြဲ႔ဖူးေသာ မုိးရာသီ

ဟုိးအေ၀းက ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့လြင္လြင္
တစ္သြင္သြင္တုိက္ေနတဲ့ေလတုိးသံေတြၾကားမွာ
ညေနကမွႈန္တည္မွႈန္ကုတ္နဲ႕
အိပ္ယာႏုိးစ ၾကယ္မလင္းတလင္းအခ်ဳိ႕နဲ႕အျပိဳင္
ႏွင္းလာမယ့္လမ္းမွာ
ကြ်န္ေတာ္နဲ႕ကြ်န္ေတာ့္ရင္ခုန္သံေတြသာ စူးလက္ေတာက္ပလုိ႔။

ႏွင္းေရ..
ေျမာက္ျပန္ေလေတြမတုိက္ခင္ကတည္းက
ေဆာင္းဆုိတာ ကြ်န္ေတာ့္ရင္မွာ အၾကိမ္ၾကိမ္မုိးေသာက္ခဲ့ေပါ့

ကြ်န္ေတာ္ဆုိတာ
အိမ္မက္ေတြအေၾကာင္းဖြဲ႔သီတတ္တဲ့
စကားလုံးတစ္ခ်ဳိ႕မွာ ႏွင္းကုိဘယ္ေလာက္ျမတ္ႏုိးေၾကာင္း အၾကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ အသက္သြင္းတတ္တဲ့
လူအလူနေလးတစ္ေယာက္ပါကြယ္။

ေဟာ့ဒီလမ္းကေလးတစ္ေလ်ွာက္
ႏွင္းရဲ႕ေျခလွမ္းအရုတ္အသိမ္းတုိင္းမွာ
ကြ်န္ေတာ့္အသက္ဓါတ္ေတြ တစ္ခဏစာ ခ်ဳပ္ျငိမ္းသြားခဲ့ဖူးတယ္ႏွင္း..
အဲ့ဒီခဏငယ္မွာ ကြ်န္ေတာ့္၀ိဥာဥ္က
ႏွင္းမ်က္ႏွာေပၚကေမႊးညွင္းႏုႏုေလးေတြကုိ တိတ္တဆိတ္ယိမ္းလွေစမယ့္
ေလေျပရွိန္းျမျမေလးျဖစ္ခ်င္တယ္..
ႏွင္းအတြက္အေအးဓါတ္ေတြကုိ ဟုိးအေ၀း ေတာင္တန္းၾကီးေတြဆီကေန
ေက်ာပုိးသယ္ေဆာင္လုိ႔ေပါ့..

ဒီလုိ လ မသာတဲ့ညေတြမ်ဳိးမွာေတာင္
ႏွင္းအေငြ႔အသက္နဲ႕ ပန္းကေလးေတြပြင့္လာေအာင္
ကြ်န္ေတာ္ပ်ဳိးတတ္ခဲ့ျပီေလ..
ရုိမီယုိနဲ႕ကြ်န္ေတာ္ ဘယ္သူပုိခ်စ္တတ္လည္းမသိဘူးႏွင္း..
ရွိတ္စပီယားရွိေသးမယ္ဆုိရင္
ေမးၾကည့္ခ်င္ရဲ႕..
ကြ်န္ေတာ္ဆုိတဲ့ လူအလူနေလးရဲ႕မွတ္ညဏ္ဟာ
ႏွင္းအျပဳံးေတြထာ၀ရ ခ်ိတ္ဆြဲျပသရာ
ကုိယ္ပုိင္ျပခန္းငယ္တစ္ခုပါ..

၀တ္မွႈံတုိ႕ရဲ႕ေဆာင္းဦးရာသီထဲမွာ
ခရမ္းျပာေရာင္အိမ္မက္ေတြဖန္ဆင္းရင္း
ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ေမ်ွာ္လင္းျခင္းေတြကုိ အသက္သြင္းခြင့္ေပးပါႏွင္း..
ႏွင္းမသိေပမယ့္
တစ္ခ်က္ခ်က္ျမည္ရင္း ကြ်န္ေတာ့္ကုိအားေပးရွာတဲ့
ေဟာ့ဒီနာရီစင္အုိၾကီးသိတယ္ႏွင္း
ႏွင္းနာမည္ကုိ အထပ္ထပ္ေရးခ်
စာရြက္ေတြနဲ႕ရွုပ္ပြ ေတေလေနတဲ့
ကြ်န္ေတာ့္အခန္းငယ္ေလးသိပါတယ္ႏွင္း..
ပန္းပြင့္ေတြရဲ႕ဂီတကုိမက္ေမာစားသုံးတတ္တဲ့
ဥာဥ့္ဦးရဲ႕လေရာင္ေအာက္က
တစ္စက္စက္က်ေနတဲ့အလြမ္းညေတြကုိ
ႏွင္းမသိေပမယ့္ …
ႏွင္းသိႏုိင္မွာမဟုတ္ေပမယ့္လည္း…
ကြ်န္ေတာ္လြမ္းေနအုံးမယ္ႏွင္းရယ္။

အဲ့ဒီအလြမ္းမွာ ကမာၻေက်ာ္တီးလုံးေတြမပါပါဘူး..
အထူးျပဳလုပ္ သရုပ္ျပကြက္ေတြမပါပါဘူး..
နံရံထက္က အိမ္ေျမွာင္စုတ္ထုိးသံသဲ့သဲ့ကုိ နားေထာင္ရင္း
ထီးထီးမားမားၾကီးရပ္ေနတဲ့ နာရီစင္ထက္က ေကာင္ကင္ကုိၾကည့္ရင္း
က်ယ္ျပန္႔ေမ်ာလြင့္ စူးစူးနင့္နင့္နဲ႕လြမ္းတယ္ႏွင္း။

ရင္ခြင္ရဲ႕တစ္ျခမ္း.. အိမ္မက္ရဲ႕အလင္း
ကြ်န္ေတာ္ဆုိတာႏွင္းအတြက္ ျဖစ္တည္မွုသက္သက္ေကာင္ပါ..
ဒုိင္ယာရီမွာမေရးျဖစ္ခဲ့တဲ့ နံနက္ခင္းေတြထဲအိပ္ယာထရင္း
ႏွင္းကုိကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္လုိခ်စ္တဲ့ လူငယ္တစ္ေယာက္ရဲ႕ရာဇ၀င္ဟာ
သိပ္ေတာ့ကဗ်ာမဆန္ခဲ့ပါဘူးႏွင္း..

အလင္းေဖ်ာ့ ေႏြအလီလီကုိျဖတ္ေက်ာ္ခဲ့ျပီးမွ
ျပဳစားခဲ့ထားရတဲ့ သစ္သီးတစ္လုံးကိုစားမိသလုိ
အေယာင္ေယာင္အမွားမွားနဲ႕
ခ်စ္ျခင္းေမတၱာရဲ႕ဘာသာစကားကုိ နားမလည္တဲ့ ကြြ်န္ေတာ့္ႏွလုံးသားက
ႏွင္းဆုိတဲ့ မ်က္၀န္းျပာေလးတစ္စုံရဲ႕ေရွ႕ေမွာက္မွာ
တိတ္တဆိတ္က်ေပ်ာက္ခဲ့ဖူးတယ္..

ကြ်န္ေတာ့္လက္ဖ၀ါးတစ္ဖက္ကုိ ငုံ႔ၾကည္လုိက္တိုင္း
ႏွင္းရဲ႕လက္ဖ၀ါးတစ္ဖက္ကုိ ေတြ႕ေန႕ခဲ့ရတဲ့ ေန႔ရက္ေတြမွာ
ကြ်န္ေတာ္ရဲ႕ကမာၻၾကီးတစ္ခုလုံး
ႏွင္းရဲ႕ အသက္ရွဳသံတုိးတုိးေလးနဲ႕ဖုန္းလႊမ္းသြားခဲ့ဖူးတယ္..
တစ္ကယ္ေတာ့ ႏွင္းဆုိတာ ကြ်န္ေတာ့္အတြက္
ေမွာ္၀င္ေနတဲ့ပုံျပင္လွလွေလးေတြကုိေျပာျပတတ္သူ အစိမ္းေရာင္ထီးေလးတစ္လက္..
ပန္းတုိ႔ရဲ႕ဘာသာစကားကုိ သင္ၾကားေပးတတ္တဲ့
ႏွဳတ္ခမ္းပါးပါးေလးတစ္စုံ..
ဂ်စ္ကန္ကန္ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ဘ၀မွာ
အိပ္ယာကႏုိးတုိင္းလြမ္းရတတ္တဲ့
အိမ္မက္ဦးတုိ႕တည္ေနရာအရပ္ပါ ႏွင္း..

အဘယ္နတ္ဘုရားရဲ႕ က်ိန္စာေတြေၾကာင့္လဲ
ေသြ႔ေျခာက္ညိဳမြဲ ရုိးတံရြက္ၾကဲၾကဲေတြနဲ႕အျပိဳင္
ကြ်န္ေတာ့္ရင္ဟာ ႏွင္းမရွိတဲ့ေဆာင္းမွာ ျပာရီအက္ကြဲေနတယ္ေလ..
ဒါေပမယ့္..
ဒါေပမယ့္ႏွင္းရယ္
အုတ္နီေရာင္ေလးထပ္ေဆာင္ေရွ႕က လမ္းကေလးေပၚမွာ
ႏွင္းကုိယ္ေငြ႕သန္႔သန္႔ကုိ ေလေျပမွာရလုိရျငား
ရွာေနမိတဲ့ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ဟာ
အခါခါေသဖူးတာေတာင္မွ ပ်ဥ္းဖုိးနားမလည္ေသးပါဘူးႏွင္း။

စိမ္းစိမ္းေက်ာ့ေက်ာ့ေ၀းသြားေပမယ့္
ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ေလးပဲ ကြ်န္ေတာ္ေတြးၾကည့္ပါရေစႏွင္း
အျပစ္ဆုိတာ တင္လုိက္ရင္ေပ်ာက္သြားတတ္တဲ့အရာလား..
ကြ်န္ေတာ္ဘာကုိမွ အျပစ္မတင္ေတာ့ပါဘူး
ကြ်န္ေတာ့္ဆုိတဲ့ လ ကေလးကလည္း
ကုိယ့္၀ါးလုံးေခါင္းထဲကုိယ္ေတာင္
ေျဖာင့္ေအာင္သာႏုိင္ခဲ့တာ မဟုတ္ဘူးေလ..
ၾကယ္ေၾကြသံေတြမၾကားရတဲ့ေကာင္းကင္မွာ
၀ါဂြမ္းေရာင္တိမ္တုိက္ေတြလုိ
ေလႏွင္တုိင္း လြင့္ခ်င္ရာလြင့္ေနတဲ့ ေဟာ့ဒီေကာင္က
စံပယ္ရနံ႔တုိ႔ပ်ံ႔သင္းရာ ဥယ်ဥ္ရဲ႕သခင္မကုိေတြ႕မွ
ရင္ခြင္ကုိခြဲျပီး သည္းခ်င္တုိင္းသည္းခဲ့တာပါႏွင္း..

ႏွင္းနဲ႕ကြ်န္ေတာ္ဟာ မုိးနဲ႕ေဆာင္းလို ေက်ာခ်င္းကပ္ေနခဲ့လည္း
ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ ေႏြဆန္ဆန္ ၾကမၼာရုိင္းေတြေၾကာင့္
ႏွင္းကိုသတိရတုိင္း ေငြ႔ရည္ဖြဲ႕ေနတဲ့ အလြမ္းညိဳေတြက
ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕မုိးရာသီကုိ
ေဆာင္းအေငြ႔အသက္တုိ႔နဲ႕ စြတ္စုိေစခဲ့ပါျပီႏွင္းရယ္..။ ။

မင္း

အဲဒီအေၾကာင္း ကြ်န္ေတာ္ေျပာဖူးေပါင္းမ်ားၿပီ

အခ်စ္နဲ႔ ႏူးညံ့စြတ္စိုတုန္း
လိေမၼာ္ရည္ေရာင္
ေန၀င္ခ်ိန္ေတြေစာလြန္းတယ္ ...။

စိတ္ဓာတ္ေတြကပဲ
အရိုးအရင္းဆန္ခဲ့သလား
ရလိုမႈအတြက္
မတိုက္ခိုက္ခ်င္ေတာ့..
ပန္းတိုင္တစ္ခုအတြက္
ေျခလွမ္းမေရြ ႔ ခ်င္ေတာ့...
စြန္းထင္းထားတဲ့
အတၱေတြ ခ၀ါခ်ဖုိ႔ေတာင္
ငါေသြးေအးေနေသးတယ္....။

ကဗ်ာေတြ
ကဗ်ာေတြ
ကဗ်ာေတြ
ငါဖန္ဆင္းျခင္းမဟုတ္
(လြတ္လပ္ျပင္းျပစြာ)
ညႈိ ႔ သိမ္းျဖစ္တည္ေနတာ....။

သူမ
ငါဖန္ဆင္းျခင္းမဟုတ္
(လြတ္လပ္ျပင္းျပစြာ)
ညႈိ ႔သိမ္းျဖစ္တည္ေနတာ....။

ဆုလာဘ္တစ္ခုလို
ခိုးေငးဖူးတဲ့ ဆံႏြယ္ေတြေၾကာင့္
ေပ်ာ္၀င္မႈတစ္ခုလံုး
ကတၱီပါေရာင္ထလာတယ္...။

ၾကယ္ေ၀း
လမ္းအိုေဟာင္းတစ္ခုလို
အေမွာင္ရိပ္ထဲ
တိတ္တဆိတ္ ၊
စိတ္အပိုင္းအစအားလံုးရဲ ႔
ျမတ္ႏိုးျခင္းနဲ႔
ရင္ခုန္သံကို
ငါ ျပန္ျငင္းဆိုတယ္...။

တန္ျပန္သက္၀င္မႈေတြ
မွိန္ေဖ်ာ့ထားမွန္းလည္းသိရဲ ႔
အရုဏ္လင္းဖို႔
ညတစ္ခင္းလံုးထုိင္ေစာင့္သူလိုေလ ၊
အဲဒီလိုလည္း
ရူးခဲ့.....။

တစ္ဖက္တည္းလည္းျမည္တတ္တဲ့
လက္ခုပ္သံေတြရွိမွန္း...၊
တစ္ေယာက္တည္းလည္း
ၿပီးၿပည့္စံုတဲ့
ရင္ခုန္သံေတြ ရွိမွန္း....၊
တစ္ၿပိဳင္နက္တည္းျဖစ္တည္တတ္တဲ့
၀ိေရာဓိေတြရိွမွန္း....။
ဒီ ျပခန္းမွာ
အလြမ္းနည္းနည္းခင္းၿပီး ေျပာတယ္..။

ဇာတ္သိမ္းခန္းက
အခမ္းအနားမပါပဲ ၿပီးဆံုးေၾကာင္း
ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ေၾကျငာလိုက္တာ
(တကယ့္ကို)
ရင္ အနာဆံုးပဲ.....။ ။

လင္းစက္ရာ
၁၃.၉.၀၉