အေရာင္ျခယ္ထားတဲ့ ေလစိမ္းစိမ္းေတြတုိက္လုိ႕
ကြ်န္ေတာ္ျပန္ဖ်ားခ်င္လာတယ္..
ေနမေကာင္းျခင္းမွာ.. အလြမ္းေတြ နဲနဲေဖာက္ထားသလုိပါပဲ..
သတိရျခင္းေတြ ခပ္က်က် ျဖစ္ေနလုိက္ပံုမ်ား..
အခ်ိန္ေတြေတာင္ ခါးသက္ေနၾကတယ္..
ကြ်န္ေတာ္သိပ္မသိပါဘူး ခ်စ္သူ
ျမင္ႏိုင္မယ္ဆုိရင္ေတာ့ ၾကည့္ခြင့္ရခ်င္ပါတယ္
ခ်စ္သူအတြက္ ကြ်န္ေတာ္ဆုိတာ ဘာလဲ..
ျဖစ္တည္မွုေတြၾကားမွာ..
ဆႏၵေတြကုိ ျမိဳသိပ္..
သူ မျမင္ေအာင္ ၾကိတ္ျပီး သက္ျပင္းခ်ရတာ ေမာလုိက္တာ..
ကြ်န္ေတာ္ေနမေကာင္းပါဘူး..
ကြ်န္ေတာ့္ကုိ ဆူပါ.. ကြ်န္ေတာ့္ကုိ ေျပာပါ..
ေခါင္းမာတာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး
ေဇာ္ဆုိတာ ရင္ဘတ္ထဲမွာသာ အားငယ္ေနတတ္ခဲ့တဲ့ေကာင္ပါ..
ဂ်စ္ကန္ကန္ဆန္တဲ့ ေဇာ္.. ဂရုမစုိက္တတ္တဲ့ေဇာ္..
ပြင့္လင္းတဲ့ေဇာ္.. မိန္းကေလးမဆန္တဲ့ေဇာ္..
သူ႕မွာလဲ အခ်စ္ရွိတယ္.. အားငယ္တတ္တယ္..
စုိးရိမ္တယ္.. ေနာက္ ႏူးညံ့ခ်င္တယ္..
ခ်စ္သူေရ..
တာ့တာဆုိတဲ့စကားလံုး ႏွစ္လံုးကုိ ကြ်န္ေတာ္မုန္းခ်င္လာခဲ့ျပီ
ေနာက္မွေပါ့ ဆုိတာေတြကုိ နဲနဲေလာက္လႊင့္ပစ္ခြင့္ရႏိုင္မလား
အဲ့ဒီ ဟန္ေဆာင္ေလာက၀တ္ေတြၾကားက ခနေလာက္ ရုန္းထြက္ခြင့္ကုိ
ကြ်န္ေတာ္ ငတ္မြတ္တမ္းတမိတယ္..
အေရွ႕ေတာင္အရပ္မွာ မုိးေခါင္ေနပါတယ္
က်ေနာ့္ကဗ်ာေလးလဲ မုိးေခါင္ေနတယ္..
မုိးဘယ္မွာ ရြာေနလဲ ကြ်န္ေတာ္မသိဘူး...။
ေဇာ္။
Thursday, December 30, 2010
Friday, December 24, 2010
သခၤါရေလာက
သစ္ရြက္ေတြမွာ
တမလြန္ရွိမယ္ဆိုတဲ့စိတ္နဲ႕
သူ႕တို႕ရဲ႕ သခၤါရကို
ရွာၾကည္႕ေနမိတယ္။
ေဖာက္ၿပန္ေနတဲ့
တရားအစုဟာ
အဂတိမလိုက္စားဘူး။
အမႈိက္ေလးတစ
မဆင္မၿခင္လႊင့္ပစ္
လိုက္တာကိုက
က်ေနာ့္ အကုသိုလ္ ။
မၿမဲၿခင္းတရားဟာ
အသြင္သဏၭာန္အားၿဖင့္
ၿမဲေနေသးတယ္ဆိုရင္
ပညတ္ေတြကို
ေက်ာ္ၾကည္႕ရေအာင္လား။
အဲဒီ ဓမၼကို
ၾကည္ညိဳၿခင္းၾကီးစြာနဲ႕
က်ေနာ္ဟာ လူလားေၿမာက္ခဲ့
ပါေတာ့တယ္......။ ။
ဟိန္းလတ္ေဇာ္
တမလြန္ရွိမယ္ဆိုတဲ့စိတ္နဲ႕
သူ႕တို႕ရဲ႕ သခၤါရကို
ရွာၾကည္႕ေနမိတယ္။
ေဖာက္ၿပန္ေနတဲ့
တရားအစုဟာ
အဂတိမလိုက္စားဘူး။
အမႈိက္ေလးတစ
မဆင္မၿခင္လႊင့္ပစ္
လိုက္တာကိုက
က်ေနာ့္ အကုသိုလ္ ။
မၿမဲၿခင္းတရားဟာ
အသြင္သဏၭာန္အားၿဖင့္
ၿမဲေနေသးတယ္ဆိုရင္
ပညတ္ေတြကို
ေက်ာ္ၾကည္႕ရေအာင္လား။
အဲဒီ ဓမၼကို
ၾကည္ညိဳၿခင္းၾကီးစြာနဲ႕
က်ေနာ္ဟာ လူလားေၿမာက္ခဲ့
ပါေတာ့တယ္......။ ။
ဟိန္းလတ္ေဇာ္
Wednesday, December 22, 2010
က်ိန္စာမိခဲ့တဲ့ ဥတုတစ္ခုအေၾကာင္း
ခ်စ္မိသူဟာ အရွံဳးတဲ့
စိန္ေခၚမွဳေတာင္ မစခဲ့ရေသးပါဘူးကြယ္
ပဏာမ ေျခစစ္ပြဲမွာကတည္းက
အနီကဒ္ထိျပီး
စည္း၀ုိင္းအျပင္ ေရာက္ခဲ့ရတယ္..
ငါ
ေစာဒက မတက္ခဲ့ပါဘူး
တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ပဲ
စည္းအျပင္ဘက္ ထြက္ရပ္ေပးခဲ့တာပါ
မတတ္ႏုိင္ပါဘူး ခ်စ္သူရယ္
ငါ့ ၾကမၼာေတြကုိက
(နင္နဲ႕ပတ္သတ္ရင္)
အဖန္တစ္ရာ ငင္ခ်င္ေနၾကတယ္..
ဒီလုိနဲ႕ ငါ
စည္း၀ုိင္းထဲ
( မသိလုိက္မသိဖာသာနဲ႕)
ေနာက္တစ္ၾကိမ္
ျပန္ေရာက္ခဲ့ပါေသးတယ္
တက္တက္ၾကြၾကြ
အေကာင္းဆံုးကျပဖုိ႕ ဟန္ေရးျပင္တုန္း
အ၀ါေရာင္ သေကၤတ တစ္ခု
ငါ့မ်က္ႏွာေရွ႕ အလံလာထူသြားတယ္
ငါ လူကြ်ံေနခဲ့ျပန္ျပီတဲ့..
ခ်စ္သူေရ..
(အခုေတာ့လဲ)
ငါဟာ ပြဲၾကည့္ပရိတ္သတ္ပါကြယ္
နင္ေျခစြမ္းျပေလသမွ်
ရင္သပ္ရွဳေမာ
ဒုတိယပုိင္းေတာင္ ျပီးေတာ့မယ္
ငါကေတာ့
ရင္ခုန္ေကာင္းဆဲ
ေမွ်ာ္လင့္ဆဲ..........
ေဇာ္။
စိန္ေခၚမွဳေတာင္ မစခဲ့ရေသးပါဘူးကြယ္
ပဏာမ ေျခစစ္ပြဲမွာကတည္းက
အနီကဒ္ထိျပီး
စည္း၀ုိင္းအျပင္ ေရာက္ခဲ့ရတယ္..
ငါ
ေစာဒက မတက္ခဲ့ပါဘူး
တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ပဲ
စည္းအျပင္ဘက္ ထြက္ရပ္ေပးခဲ့တာပါ
မတတ္ႏုိင္ပါဘူး ခ်စ္သူရယ္
ငါ့ ၾကမၼာေတြကုိက
(နင္နဲ႕ပတ္သတ္ရင္)
အဖန္တစ္ရာ ငင္ခ်င္ေနၾကတယ္..
ဒီလုိနဲ႕ ငါ
စည္း၀ုိင္းထဲ
( မသိလုိက္မသိဖာသာနဲ႕)
ေနာက္တစ္ၾကိမ္
ျပန္ေရာက္ခဲ့ပါေသးတယ္
တက္တက္ၾကြၾကြ
အေကာင္းဆံုးကျပဖုိ႕ ဟန္ေရးျပင္တုန္း
အ၀ါေရာင္ သေကၤတ တစ္ခု
ငါ့မ်က္ႏွာေရွ႕ အလံလာထူသြားတယ္
ငါ လူကြ်ံေနခဲ့ျပန္ျပီတဲ့..
ခ်စ္သူေရ..
(အခုေတာ့လဲ)
ငါဟာ ပြဲၾကည့္ပရိတ္သတ္ပါကြယ္
နင္ေျခစြမ္းျပေလသမွ်
ရင္သပ္ရွဳေမာ
ဒုတိယပုိင္းေတာင္ ျပီးေတာ့မယ္
ငါကေတာ့
ရင္ခုန္ေကာင္းဆဲ
ေမွ်ာ္လင့္ဆဲ..........
ေဇာ္။
Tuesday, December 21, 2010
ေမေမ့လက္ေဆာင္
ေမေမ...
မွတ္မိေသးတယ္ေလ...
ၾကာခဲ့ၿပီျဖစ္ေသာ..ေက်ာင္းသားဘဝ
ေမေမ့ေမတၱာေတြ လြယ္အိတ္ထဲထည့္...
ဘာမွမဟုတ္တဲ့ အေတြးတစ္ခုနဲ႕...
ေက်ာင္းမွာေပ်ာ္ခဲ့တယ္
မိုးရြာတဲ့ေက်ာင္းဆင္းေန႕ေတြ
ေက်ာင္းဝင္းရဲ႕ဂိတ္ဝမွာ
ထီးေဆာင္းရင္းအလုအယက္
မေၾကာက္မရွက္ဆီးႀကိဳေနပံုေလး
ေဝးကြာစြာက်န္ခဲ့လည္း...
ေမေမ..သားမေမ့ေသးပါဘူးေလ...။
လူငယ္ဘဝ
ဦးစားေပးပညာေရးကိစၥအတြက္
အိမ္ႏွင့္ခြဲခြာ လက္ျပလို႕ႏႈတ္ဆက္စဥ္က
ပီတိနဲ႕ေမေမ မ်က္ရည္ေတြ...ေဝရင္း
ဥၾသသံတိုးေစခဲ့တာ
ႏႈတ္ဆက္ခ်ိန္ဘူတာႀကီးမွာ...။
လြမ္းလြန္းလို႕အိပ္မေပ်ာ္
အိမ္အေၾကာင္းေတြးရင္းအခ်ိန္ေတြၾကာ
ခ်မ္းေအးတဲ့ ျပင္ဦးလြင္ December က
ထပ္ဆင့္ကာေဝး..ေတြးမရတဲ့မိုင္ေတြဆီ
ေရာက္လာျပန္ၿပီတစ္ခါ....
ဒီတစ္ခါသြားရမွာဟိုးအေဝးက ေရေျမျခားဆီမို႕
ေလယာဥ္ကြင္းထဲလြမ္းမဆံုးႏုိင္...
အခ်ိန္လုစကားေျပာခဲ့..
ေဟာဟိုမွာ...
ေလယာဥ္ႀကီးလည္းပန္ကာလည္ၿပီ
ည(၉)နာရီလည္းထိုးၿပီ...
ေလယာဥ္ကြင္းလည္းငိုေနၿပီ
ေမေမနဲ႕အတူ...။
အခ်ိန္ေတြလည္းၾကာခဲ့ၿပီ
အခုထိလြမ္းရင္းေဆြး
အေတြးေတြလည္းႏွစ္ခ်ိဳ႕လို႕
သို႕ေသာ္လည္းေမေမ...
သားမေမ့ေသးပါဘူး..
အႏ ၱရာယ္ကင္းေစခ်င္လို႕...
သားခ်စ္တဲ့ေမေမ
သားရင္ထဲကေမေမ
ေပးခဲ့တဲ့အေဆာင္ေလး
မေပ်ာက္ေသးပါဘူး
ဘုန္းနိမ့္မွာေယာင္လို႕ေတာင္မေတြးမိလို႕...
ဒီေန႕ထိလည္ပင္းမွာဆြဲထားခဲ့တာ
ေမေမ....
ေမေမ့ရဲ႕...အထက္ဆင္စေလးပါ...
ေနပိုင္
မွတ္မိေသးတယ္ေလ...
ၾကာခဲ့ၿပီျဖစ္ေသာ..ေက်ာင္းသားဘဝ
ေမေမ့ေမတၱာေတြ လြယ္အိတ္ထဲထည့္...
ဘာမွမဟုတ္တဲ့ အေတြးတစ္ခုနဲ႕...
ေက်ာင္းမွာေပ်ာ္ခဲ့တယ္
မိုးရြာတဲ့ေက်ာင္းဆင္းေန႕ေတြ
ေက်ာင္းဝင္းရဲ႕ဂိတ္ဝမွာ
ထီးေဆာင္းရင္းအလုအယက္
မေၾကာက္မရွက္ဆီးႀကိဳေနပံုေလး
ေဝးကြာစြာက်န္ခဲ့လည္း...
ေမေမ..သားမေမ့ေသးပါဘူးေလ...။
လူငယ္ဘဝ
ဦးစားေပးပညာေရးကိစၥအတြက္
အိမ္ႏွင့္ခြဲခြာ လက္ျပလို႕ႏႈတ္ဆက္စဥ္က
ပီတိနဲ႕ေမေမ မ်က္ရည္ေတြ...ေဝရင္း
ဥၾသသံတိုးေစခဲ့တာ
ႏႈတ္ဆက္ခ်ိန္ဘူတာႀကီးမွာ...။
လြမ္းလြန္းလို႕အိပ္မေပ်ာ္
အိမ္အေၾကာင္းေတြးရင္းအခ်ိန္ေတြၾကာ
ခ်မ္းေအးတဲ့ ျပင္ဦးလြင္ December က
ထပ္ဆင့္ကာေဝး..ေတြးမရတဲ့မိုင္ေတြဆီ
ေရာက္လာျပန္ၿပီတစ္ခါ....
ဒီတစ္ခါသြားရမွာဟိုးအေဝးက ေရေျမျခားဆီမို႕
ေလယာဥ္ကြင္းထဲလြမ္းမဆံုးႏုိင္...
အခ်ိန္လုစကားေျပာခဲ့..
ေဟာဟိုမွာ...
ေလယာဥ္ႀကီးလည္းပန္ကာလည္ၿပီ
ည(၉)နာရီလည္းထိုးၿပီ...
ေလယာဥ္ကြင္းလည္းငိုေနၿပီ
ေမေမနဲ႕အတူ...။
အခ်ိန္ေတြလည္းၾကာခဲ့ၿပီ
အခုထိလြမ္းရင္းေဆြး
အေတြးေတြလည္းႏွစ္ခ်ိဳ႕လို႕
သို႕ေသာ္လည္းေမေမ...
သားမေမ့ေသးပါဘူး..
အႏ ၱရာယ္ကင္းေစခ်င္လို႕...
သားခ်စ္တဲ့ေမေမ
သားရင္ထဲကေမေမ
ေပးခဲ့တဲ့အေဆာင္ေလး
မေပ်ာက္ေသးပါဘူး
ဘုန္းနိမ့္မွာေယာင္လို႕ေတာင္မေတြးမိလို႕...
ဒီေန႕ထိလည္ပင္းမွာဆြဲထားခဲ့တာ
ေမေမ....
ေမေမ့ရဲ႕...အထက္ဆင္စေလးပါ...
ေနပိုင္
Wednesday, December 15, 2010
သစၥာ၌ ဆႏၵကုိ တည္ေသာအခါ .....
ငါ
အမွတ္မရွိ
အဆံုးအစမဲ့ ဒီခရီးကုိ
(ေနာင္တမဲ့)
ထြက္ခဲ့မိတယ္။
မပီျပင္တဲ့ လမ္းၾကမ္းေတြထဲ
ျပိဳတလွည့္ ပ်က္တလွည့္
လင္းတလွည့္ ေမွာင္တလွည့္နဲ႕
စမ္းတ၀ါး၀ါး ငါေလွ်ာက္ေနခဲ့ရတယ္။
အနံ႕အသက္ဆုိး၀ါး
ပုပ္လွ်လြန္းတဲ့ ဒီႏြံတလႊားမွာ
ကူကယ္ရာလဲ မဲ့လွတယ္။
၀င္သက္ထြက္သက္ကုိမွ
မသိႏုိင္တဲ့ ၾသကာသထဲ
စြဲလန္းျခင္း ပုိက္ကြန္
အေတာမသတ္ႏုိင္တဲ့
ဒီေလာဘေတြနဲ႕
ငါ ... လံုးပါး ပါးခဲ့ေတာ့မယ္။
ႏုိးထျခင္းနဲ႕ အိပ္စက္ျခင္းၾကား
ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္ ေမ့ေလ်ာ့
သတိကုိမွ မသိႏုိင္ဘဲ
ေက်ာ့ကြင္းေတြနဲ႕ ၀င္တုိးရင္းက
ငါ ...
အၾကိမ္ၾကိမ္ ေသဆံုးေနတယ္။
ေတာက္ေလာင္မွုေတြ
မီးလွ်ံရဲ႕အဟုန္နဲ႕
ပူျပင္းေလာင္ျမိဳက္
မျငိမ္းတဲ့ အဇၹ်တၱကမၻာမွာ
ငါ ...
လူျဖစ္ရတာ ေမာတယ္။
ရလုိမွုနဲ႕ မက္ေမာမွုေတြ
ငါ့အား အထပ္ထပ္ရစ္သုိင္း
ငါ့ ေျခလွမ္းေတြ ယုိင္နဲ႕ခဲ့ရျပီ။
ငါနဲ႕ငါ့ အၾကားမွာ
လူးလားေခါက္တံု႕
ေဒြးေရာယွက္တင္
ရန္ျဖစ္လုိက္ ျပန္ခ်စ္လုိက္နဲ႕
စိတၱဇလဲ ပီသခဲ့ပါျပီ။
အတၱဟိတနဲ႕ ပရဟိတ
သိသလုိလုိ မသိသလုိလုိနဲ႕
သမုဒိသစၥာနဲ႕ ပရမတၱသစၥာအၾကား
နက္နက္ရွိဳင္းရွိဳင္း
သမုဒၵရာဆန္စြာ
ငါ ... နစ္မြန္းေနခဲ့ျပီ။
အရွင္
အလင္းကုိ ျပေသာသူ ျဖစ္ပါေလာ့
အရွင္ေလွ်ာက္ေသာလမ္း၌
ငါ့အား .. ေတာင္ေ၀ွးျဖစ္ခြင့္ ရွိပါရေစ။
ေႏြရာသီရဲ႕ သစ္တစ္ပင္လုိ
ရြက္ေဟာင္းေတြေၾကြ
ရြက္သစ္ ေ၀မွာကုိလဲ
ငါ စုိးပါရဲ႕။
ဒီေန႕မဟုတ္တဲ့ နံနက္ျဖန္အတြက္
(စုိးထိတ္ရင္ပူ)
ပုထုဇဥ္ဆန္ဆန္
အေတြးအၾကံေတြလဲ မျဖစ္ရေစ။
လိမ္ညာလွည့္စား
မရုိးေျဖာင့္ျခင္းေတြၾကားက
အစာတစ္လုတ္အတြက္
အဲ့ဒီ မုိးခါးေရတစ္ခြက္ကုိ
ငါ မျမိဳရပါလုိ
ငါ့ကုိ လမ္းျပေပးလွည့္ပါ။
ဆူညံေပါက္ကြဲ
နာခံရာခက္
အရုိင္းဆန္ဆန္ သံစဥ္ေတြၾကားမွာမွ
ငါ့အား တိတ္ဆိတ္ျခင္းလဲ ရွိပါရေစ။
ျငိမ့္ေညာင္းႏွစ္လုိဖြယ္
ခ်ဳိသာယစ္မူး
ပ်ိဳျမစ္မွု ဂီတေတြၾကားမွာမွ
ငါ့အား ျငိမ္သက္္ျခင္းလဲ ရွိပါရေစ။
အရွင္
ငါ ေမာလွပါျပီ
ထြန္ယက္မွုလဲ မလုပ္ရေစ
ပ်ိဳးၾကဲမွုလဲ ကင္းရေစ
အရွင္ညႊန္ျပရာ ခရီးလမ္းမွာ
ငါ ....
ဥေပကၡာကုိ အေဖာ္ျပဳရင္း
သတိတစ္ခုကုိသာ
ကုိင္စြဲထားခဲ့ခ်င္ပါျပီ။
ျငိမ္သက္ျခင္း သစ္သားနဲ႕
စပ္ထားခဲ့တဲ့ ဒီအေခါင္းမွာ
ငါ့ အတၱခႏၵာကုိ ထည့္သုိရင္း
တိတ္တဆိတ္ပဲ
ငါ့ကုိယ္ငါ သရဏဂံု တင္ခဲ့ပါရေစ။
ျငိမ္းခ်မ္းေသာသူသည္ ျငိမ္းခ်မ္းရာသုိ႕ သြားရာ၏။
အရွင္
ငါ၏ ရင္သည္ မီးထက္ အဆတစ္ရာ ပူေသာ
ေလာင္ကြ်မ္းမွဳမ်ိဳးျဖင့္ ရွိပါ၏
မျငိမ္းေသာမီး၌
ငါ့အား တြဲလက္ကုိ ကမ္းပါေလာ့...
အရွင္
ငါ့အား ေခၚေဆာင္ရာသုိ႕ တည္ပါေစ။
ဖတ္ဖူေသာ ကဗ်ာထဲကလုိ
ငါကား ျငိမး္၏
မီးကား မျငိမ္းေတာ့ေခ်။
ေဇာ္။
အမွတ္မရွိ
အဆံုးအစမဲ့ ဒီခရီးကုိ
(ေနာင္တမဲ့)
ထြက္ခဲ့မိတယ္။
မပီျပင္တဲ့ လမ္းၾကမ္းေတြထဲ
ျပိဳတလွည့္ ပ်က္တလွည့္
လင္းတလွည့္ ေမွာင္တလွည့္နဲ႕
စမ္းတ၀ါး၀ါး ငါေလွ်ာက္ေနခဲ့ရတယ္။
အနံ႕အသက္ဆုိး၀ါး
ပုပ္လွ်လြန္းတဲ့ ဒီႏြံတလႊားမွာ
ကူကယ္ရာလဲ မဲ့လွတယ္။
၀င္သက္ထြက္သက္ကုိမွ
မသိႏုိင္တဲ့ ၾသကာသထဲ
စြဲလန္းျခင္း ပုိက္ကြန္
အေတာမသတ္ႏုိင္တဲ့
ဒီေလာဘေတြနဲ႕
ငါ ... လံုးပါး ပါးခဲ့ေတာ့မယ္။
ႏုိးထျခင္းနဲ႕ အိပ္စက္ျခင္းၾကား
ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္ ေမ့ေလ်ာ့
သတိကုိမွ မသိႏုိင္ဘဲ
ေက်ာ့ကြင္းေတြနဲ႕ ၀င္တုိးရင္းက
ငါ ...
အၾကိမ္ၾကိမ္ ေသဆံုးေနတယ္။
ေတာက္ေလာင္မွုေတြ
မီးလွ်ံရဲ႕အဟုန္နဲ႕
ပူျပင္းေလာင္ျမိဳက္
မျငိမ္းတဲ့ အဇၹ်တၱကမၻာမွာ
ငါ ...
လူျဖစ္ရတာ ေမာတယ္။
ရလုိမွုနဲ႕ မက္ေမာမွုေတြ
ငါ့အား အထပ္ထပ္ရစ္သုိင္း
ငါ့ ေျခလွမ္းေတြ ယုိင္နဲ႕ခဲ့ရျပီ။
ငါနဲ႕ငါ့ အၾကားမွာ
လူးလားေခါက္တံု႕
ေဒြးေရာယွက္တင္
ရန္ျဖစ္လုိက္ ျပန္ခ်စ္လုိက္နဲ႕
စိတၱဇလဲ ပီသခဲ့ပါျပီ။
အတၱဟိတနဲ႕ ပရဟိတ
သိသလုိလုိ မသိသလုိလုိနဲ႕
သမုဒိသစၥာနဲ႕ ပရမတၱသစၥာအၾကား
နက္နက္ရွိဳင္းရွိဳင္း
သမုဒၵရာဆန္စြာ
ငါ ... နစ္မြန္းေနခဲ့ျပီ။
အရွင္
အလင္းကုိ ျပေသာသူ ျဖစ္ပါေလာ့
အရွင္ေလွ်ာက္ေသာလမ္း၌
ငါ့အား .. ေတာင္ေ၀ွးျဖစ္ခြင့္ ရွိပါရေစ။
ေႏြရာသီရဲ႕ သစ္တစ္ပင္လုိ
ရြက္ေဟာင္းေတြေၾကြ
ရြက္သစ္ ေ၀မွာကုိလဲ
ငါ စုိးပါရဲ႕။
ဒီေန႕မဟုတ္တဲ့ နံနက္ျဖန္အတြက္
(စုိးထိတ္ရင္ပူ)
ပုထုဇဥ္ဆန္ဆန္
အေတြးအၾကံေတြလဲ မျဖစ္ရေစ။
လိမ္ညာလွည့္စား
မရုိးေျဖာင့္ျခင္းေတြၾကားက
အစာတစ္လုတ္အတြက္
အဲ့ဒီ မုိးခါးေရတစ္ခြက္ကုိ
ငါ မျမိဳရပါလုိ
ငါ့ကုိ လမ္းျပေပးလွည့္ပါ။
ဆူညံေပါက္ကြဲ
နာခံရာခက္
အရုိင္းဆန္ဆန္ သံစဥ္ေတြၾကားမွာမွ
ငါ့အား တိတ္ဆိတ္ျခင္းလဲ ရွိပါရေစ။
ျငိမ့္ေညာင္းႏွစ္လုိဖြယ္
ခ်ဳိသာယစ္မူး
ပ်ိဳျမစ္မွု ဂီတေတြၾကားမွာမွ
ငါ့အား ျငိမ္သက္္ျခင္းလဲ ရွိပါရေစ။
အရွင္
ငါ ေမာလွပါျပီ
ထြန္ယက္မွုလဲ မလုပ္ရေစ
ပ်ိဳးၾကဲမွုလဲ ကင္းရေစ
အရွင္ညႊန္ျပရာ ခရီးလမ္းမွာ
ငါ ....
ဥေပကၡာကုိ အေဖာ္ျပဳရင္း
သတိတစ္ခုကုိသာ
ကုိင္စြဲထားခဲ့ခ်င္ပါျပီ။
ျငိမ္သက္ျခင္း သစ္သားနဲ႕
စပ္ထားခဲ့တဲ့ ဒီအေခါင္းမွာ
ငါ့ အတၱခႏၵာကုိ ထည့္သုိရင္း
တိတ္တဆိတ္ပဲ
ငါ့ကုိယ္ငါ သရဏဂံု တင္ခဲ့ပါရေစ။
ျငိမ္းခ်မ္းေသာသူသည္ ျငိမ္းခ်မ္းရာသုိ႕ သြားရာ၏။
အရွင္
ငါ၏ ရင္သည္ မီးထက္ အဆတစ္ရာ ပူေသာ
ေလာင္ကြ်မ္းမွဳမ်ိဳးျဖင့္ ရွိပါ၏
မျငိမ္းေသာမီး၌
ငါ့အား တြဲလက္ကုိ ကမ္းပါေလာ့...
အရွင္
ငါ့အား ေခၚေဆာင္ရာသုိ႕ တည္ပါေစ။
ဖတ္ဖူေသာ ကဗ်ာထဲကလုိ
ငါကား ျငိမး္၏
မီးကား မျငိမ္းေတာ့ေခ်။
ေဇာ္။
Saturday, December 11, 2010
အလြမ္းဖြဲ႕ ရာသီ
အေရွ႕ဘက္ေကာင္းကင္မွာ
မုိးေတြ ညိဳ႕လာေနခဲ့ျပီ
အဲ့ဒီ ေရစက္ေတြေပါ့
ငါ့မ်က္ရည္နဲ႕ ဟန္ေဆာင္ မိတ္ဖြဲ႕ၾကဦးမယ္
မစားေကာင္းမွန္းသိပါရဲ႕
ငါကုိက ဆာေလာင္ငတ္မြတ္ေနခဲ့မိတယ္
ထြန္ယက္စုိက္ပ်ိဳးခဲ့တာပါပဲ
ေျမျပင္ကုိက မ်ိဳးျဖစ္ဖုိ႕ ညံ့ခဲ့တယ္
စကားသံေတြ စကားလံုးေတြ
(ငါ့အေပၚကုိ)
သဲၾကီးမဲၾကီး ရြာခ်ေနၾကတယ္
ႏွုတ္သီးေကာင္း လွ်ာပါးေလးရယ္
ႏွုတ္ခမ္းတလန္ ပန္းတလန္ေတြ
ခနေလာက္ သိမ္းထားပါလား
နင့္ရဲ႕ စြာလန္ၾကဲမွုေတြထဲ
ငါ့မာနေတြ အရည္ေပ်ာ္
ငါကုိယ္တုိင္ေတာင္
ေခါင္းမေဖာ္ႏိုင္ေတာ့ဘူးကြဲ႕
အဲ့ဒီ အျပာေရာင္ေလးနဲ႕ ငါဆံုတုိင္း
အလန္႕တၾကား ထထခုန္တဲ့
ဒီရင္ဘတ္ကုိ ငါ မုန္းတယ္
ေကာင္းကင္ေတးသံေတြ
တစ္စြန္းတစ္စ ငါၾကားမိတုိင္း
အငမ္းမရျဖစ္တတ္လြန္းတဲ့
ဒီနားရြက္ေတြ ငါ မုန္းတယ္
အဲ့ဒီလုိ
(အခုိင္အမာ) ရူးေနခဲ့ရင္းက
(မစားရလုိ႕)
တားျမစ္ထားတဲ့ ပန္းသီးေလးရယ္........
အခုေတာင္
ငါ လြမ္းတယ္........
ေဇာ္။
မုိးေတြ ညိဳ႕လာေနခဲ့ျပီ
အဲ့ဒီ ေရစက္ေတြေပါ့
ငါ့မ်က္ရည္နဲ႕ ဟန္ေဆာင္ မိတ္ဖြဲ႕ၾကဦးမယ္
မစားေကာင္းမွန္းသိပါရဲ႕
ငါကုိက ဆာေလာင္ငတ္မြတ္ေနခဲ့မိတယ္
ထြန္ယက္စုိက္ပ်ိဳးခဲ့တာပါပဲ
ေျမျပင္ကုိက မ်ိဳးျဖစ္ဖုိ႕ ညံ့ခဲ့တယ္
စကားသံေတြ စကားလံုးေတြ
(ငါ့အေပၚကုိ)
သဲၾကီးမဲၾကီး ရြာခ်ေနၾကတယ္
ႏွုတ္သီးေကာင္း လွ်ာပါးေလးရယ္
ႏွုတ္ခမ္းတလန္ ပန္းတလန္ေတြ
ခနေလာက္ သိမ္းထားပါလား
နင့္ရဲ႕ စြာလန္ၾကဲမွုေတြထဲ
ငါ့မာနေတြ အရည္ေပ်ာ္
ငါကုိယ္တုိင္ေတာင္
ေခါင္းမေဖာ္ႏိုင္ေတာ့ဘူးကြဲ႕
အဲ့ဒီ အျပာေရာင္ေလးနဲ႕ ငါဆံုတုိင္း
အလန္႕တၾကား ထထခုန္တဲ့
ဒီရင္ဘတ္ကုိ ငါ မုန္းတယ္
ေကာင္းကင္ေတးသံေတြ
တစ္စြန္းတစ္စ ငါၾကားမိတုိင္း
အငမ္းမရျဖစ္တတ္လြန္းတဲ့
ဒီနားရြက္ေတြ ငါ မုန္းတယ္
အဲ့ဒီလုိ
(အခုိင္အမာ) ရူးေနခဲ့ရင္းက
(မစားရလုိ႕)
တားျမစ္ထားတဲ့ ပန္းသီးေလးရယ္........
အခုေတာင္
ငါ လြမ္းတယ္........
ေဇာ္။
Subscribe to:
Posts (Atom)