သူမသိေသာ တနဂၤေႏြ...

ဘယ္ေတာ့လဲလုိ႕ သူမေျပာခဲ့ဘူး
ဘယ္အခ်ိန္လဲလုိ႕လဲ သူ မသတ္မွတ္သြားဘူး..
ႏွုတ္ဆက္ျခင္းကင္းစြာ သူထားခဲ့တဲ့
တိတ္ဆိတ္တဲ့ က်န္ရစ္မွုေအာက္.. နာရီပတ္ေတြ လည္ခဲ့တယ္

အေ၀းေရာက္တိမ္တုိက္ေတြရယ္..
အမွာစကားနားၾကားဖုိ႕မ်ား ငံ့လင့္ေနေရာ့သလားကြယ္
မုိးရြာျပီးစ သက္တံ့ေရာင္ပ်ိဳကုိမွ လြမ္းဆြတ္မိတဲ့ငါ
ေနာက္တစ္ၾကိမ္မုိးအရြာကုိ မွီပါဦးမတဲ့လား

ဖိတ္ေခၚလုိ႕မွ ေရာက္မလာတဲ့ ဧည့္သည္
အိပ္တန္းမ်ား တက္ေနခဲ့ပါသတဲ့လားကြယ္
ခပ္မဆိတ္ငံ့လင့္ရင္း ရည္စူး
ၾကယ္တစ္ပြင့္ကုိ ငါရူးခဲ့မိလုိက္တယ္

စုပ္လဲဆူး စားလဲရူးတဲ့ လူ႕အႏၶတစ္ေယာက္ရဲ႕ ရာဇ၀င္မွာ
အိပ္မက္ေျခရာေတြထပ္ ..
ႏွုတ္ဆိတ္မဲ့ အလကၤာေတြ မ်ိဳးၾကဲ
စိတ္ကူးေတြကုိ ပ်ိဳးေနခဲ့မိပါသတဲ့

ခြင့္မေတာင္းပါဘဲ ဆက္ထားမိတဲ့ ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္ကုိ
အလုိမတူပါဘဲ ခ်ိတ္ထားခဲ့မိတယ္..
ငါက သစ္တစ္ပင္ပါ ..
ပ်ံသန္းေရာက္ရွိလာတဲ့ ေႏြဦးငွက္ေလးကုိ ရင္ခြင္မွာ ေပြ႕ဖက္မထားႏုိင္ခဲ့ေပမယ့္
သူထားခဲ့ေလသမွ် ေျခရာေတြကုိ သိမ္းဆည္းသုိ၀ွွက္ရင္း
သူ႕ကုိ...
တသသ ေငးေမာရံု...

ေဇာ္။

ခ်စ္မိေလေသာအခါ...

ကဗ်ာေတြထဲက ကဗ်ာေတြပါပဲ
ငါ႔အေပၚကုိ တစိမ္႔စိမ္႔ရြာက်
တိတ္ဆိတ္ျခင္း ဒီညေတြမွာ
ခပ္မဆိတ္ အရည္ေပ်ာ္ခဲ႔တာ
(လူမသိ သူမသိနဲ႔)
ႏွစ္ဆယ္႔ေလးနာရီေတြ ေထာင္ခ်ီေနခဲ႔ျပီ ...။

တေမ႔တေမာပါပဲ
ေမ႔ေမ႔ေလ်ာ႔ေလ်ာ႔နဲ႔ ရြယ္စူး
အခ်ိန္တို္င္းမွာ ငါ ရူးခဲ႔မိတယ္
ေဟာဒီ ကဗ်ာေတြေပါ႔
ငါ႔ရင္ကုိေဖာက္ အသိဥာဏ္အခ်ိဳ႕ကုိ
ခိုးယူေသာက္သံုးသြားခဲ႔တာ ...။

တိတ္တဆိတ္ ျငိမ္သက္ျခင္းေတြနဲ႔
ဆူညံစြာေပါက္ကြဲ
ရင္တြင္းစစ္ပြဲမွာ
ဘယ္သူကမ်ား အလံထူခဲ႔ပါသလဲ...။

မသိ၀ိုးတ၀ါး ဆိုးရြားမႈေတြနဲ႔
ကုိယ္႔ကိုကုိယ္ လႊမ္းျခံဳ
ငါ႔ေန႔ရက္ေတြ ကုန္ဆံုးခဲ႔တယ္
ညေပါင္းမ်ားစြာ
နာရီေပါင္းမ်ားစြာ
ေအာက္ဆီဂ်င္ေပါင္းမ်ားစြာ
အိပ္မက္ေတြထဲ စိတ္ကူးေတြ ထည္႔ေဖ်ာ္ရင္း
မသိႏိုးနား ငါထံုအခဲ႔တယ္ ...။

အိုဘယ္႔ နတ္ဘုရားငယ္
မ်က္လႊာေတာ္တ၀င္႔
သံေတာ္ဆင္႔မွ်ႏွင္႔
အဘယ္ခင္းေၾကာင္႔မ်ား
ငါ ရင္နင္႔ခဲ႔ရပါလိမ္႔ ...။

ခ်စ္ျခင္းကုိ ပ်ိဳးခဲ႔မိရံုမွ်နဲ႔ေတာ႔
ဥယ်ာဥ္ေတာ္တစ္ခြင္မွာ
ေမွာ္ရံုေတာေတြ မျဖစ္ထြန္းေလာက္ဘူး ထင္ပါရဲ႕ ...။

ျမတ္ႏိုးျခင္း အသၤေခ်
လြမ္းဆြတ္ျခင္း တစ္ကုေဋနဲ႔
ငါ ကဗ်ာေတြ စပ္လိုက္တယ္
ေကာင္းကင္က ရယ္ေလရဲ႕
ၾကယ္ေတြက တီးတိုးဆိုတယ္
ရူးလည္းရူးတဲ႔ေကာင္တဲ႔
ေလေျပညွင္းကေတာ႔
ငါ႔ မ်က္ႏွာကုိ ေမာ႔ေမာ႔ၾကည္႔ေနတုန္း ...။

ေဇာ္