အလွဴ

တုိက္ဆုိင္မွုေတြရွိတုိင္း ေမ့မရႏုိင္တဲ့ အျဖစ္ေလးတစ္ခုပါ။ ႏွဖူးက အမာရြတ္ကို ျမင္တုိင္း မေဟာသဓကို သတိရတတ္တဲ့ ေကး၀ဋ္ပုဏားလုိ ကြ်န္ေတာ္လဲ ျပန္ေတြးမိတုိင္း ရွက္လြန္းလုိ႕။ ဟင့္။

ဟုိေန႕က ဗ်ာ။ ကြ်န္ေတာ့္ေမေမနဲ႕ ကြ်န္ေတာ္ စကားေျပာျဖစ္ေတာ့ ေမေမက ကြ်န္ေတာ့္ကို အလွဴတစ္ခုအေၾကာင္း စကားဆက္မိလုိ႕ ေျပာတယ္။ သမီးက အလွဴေငြထည့္ပါလုိ႕လဲ ကြ်န္ေတာ့္ကို အလွဴခံပါတယ္။ အလွဴခံတာကို ၾကံဳရတုိင္း ကြ်န္ေတာ္ကလဲ အဲ့ဒီ အျဖစ္ကို ျပန္ျပန္သတိရျပီး စိတ္ထဲတႏုံ႕ႏုံ႕နဲ႕ေပါ့ဗ်ာ။

ျဖစ္ပံုက ဒီလုိဗ်။ ကြ်န္ေတာ္ ၁၀တန္းေျဖျပီးတဲ့ တစ္ပတ္ေျမာက္ေန႕မွာ ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ ျပည္ခုိင္ျဖိဳးေတြကို ေက်ာင္းနဲ႕ ရပ္ကြက္ရံုးက ပညာေပးလက္ေတြ႕ကြင္းဆင္းရွိတယ္။ မလာမေနရလုိ႕ အေၾကာင္းၾကားပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္က ၈တန္းႏွစ္ထဲက ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ မိန္းကေလးေက်ာင္းမွာ ျပည္ေထာင္စုၾကံ့ခုိင္ေရးနဲ႕ ဖြံ႕ျဖိဳးေရးအသင္း ၾကက္ေျခနီတပ္ဖြဲ႕က အစုေခါင္းေဆာင္ငယ္ တစ္ေယာက္ပါ။ ေနာက္ျပီး ဘင္ခရာတီးတဲ့အထဲမွာလဲ ကြ်န္ေတာက အလံကုိင္ နဲ႕ ဘင္ဂ်ိဳ ၂မ်ိဳးတြဲ၊ ေနာက္ အက္စ္ ( S ) ခန္းကလဲ ျဖစ္ျပန္၊ ေစာ္ကလဲ ၾကည္ဆုိေတာ့ တစ္ေၾကာင္းလံုးမသိတဲ့သူ မရွိေပါ့။ ( ဟိ )။ အတန္းထဲမွာလဲ ေမာနီးထရက္စ္ ဆုိေတာ့ ဆရာသမားေတြရဲ႕ ခုိင္းဖက္။ ဟုိဆရာမကလဲ ေဇာ္၊ ဒီဆရာမကလဲ ေဇာ္ နဲ႕ေနာက္ဆံုး အေမၾကီး ( ေက်ာင္းအုပ္ၾကီး) က အစ ေဇာ္တာ ကလား။ နယ္နယ္ရရ ေဇာ္ေတာ့ဟုတ္ဖူး။ အဟိ ( ၾကံဳၾကြား ) ။

အဲ့ဒါဗ်ာ ေစာေစာက ေျပာတာကို ျပန္ဆက္ရင္း တုိတုိေျပာရရင္ ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ အဖြဲ႕ ပဲခူးတုိင္း၊ လွည္းကူးျမိဳ႕နယ္တစ္ခြင္ ျပဲျပဲစင္ ရြာစဥ္လွည့္ ျပည္ခုိင္ျဖိဳး ၾကက္ေျခနီအဖြဲ႕ ပညာေပး ေဟာေျပာပြဲ လုပ္ရေတာ့တာေပါ့။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ အဲ့ဒီအေခါက္ ေက်ာင္းသူအုပ္စုမွာ ကြ်န္ေတာ္က ဒုတိယ ေခါင္းေဆာင္ဗ်။ ဆရာမရဲ႕ ဒုတိယ စကတ္ထရီေပါ့ေနာ္။ အဲ့ဒီေတာ့ နဲနဲေပၚျပဴလာျဖစ္သား။ ေကာင္မေလးေတြဆုိ ၀ုိင္းလုိ႕။ ဟိ။ အဲ့ဒါနဲ႕ လွည္းကူးကေန မုိင္၃၀ ေ၀းတဲ့ရြာ (နာမည္ မမွတ္မိေတာ့ပါ) ကိုေရာက္ေတာ့ အလွဴခံမ႑ပ္ တစ္ခုနဲ႕ၾကံဳပါတယ္။ အားလုံးလဲ ၀ုိင္းထည့္ၾကေပါ့။ ကြ်န္ေတာ္လဲ သဒၵါတရားေပါက္စြာ လွဴမယ္ဆုိျပီး အိတ္ထဲႏွုိက္လုိက္ေတာ့ ကံဆုိးစြာနဲ႕ပဲ ေထာင္တန္ တစ္ရြက္နဲ႕ က်ပ္တန္တစ္ရြက္ ထြက္လာတယ္။ ကြ်န္ေတာ္လဲ ပုထုဇဥ္ပဲေနာ့။ ေထာင္တန္ကို ေခါက္၊ အိတ္ထဲျပန္ထည့္။ က်ပ္တန္ကိုပဲ ဖလားထဲ ထည့္လုိက္တယ္။

အဲ့ဒီမွာဗ်ာ။ ကြ်န္ေတာ့္ကို အလွဴခံလူၾကီးမင္းက မုိက္ကရုိဖုန္းနဲ႕ ေအာ္ပါေလေရာလား။
" အလွဴ႕ဒါယကာမၾကီး မလတ္လတ္ေဇာ္ကလဲ ဇရပ္ေဆာက္တဲ့ေနရာမွာ ေစတနာ သဒၵါတရားထက္သန္စြာနဲ႕ တစ္က်ပ္တိတိကို လွဴဒါန္းသြားပါတယ္ခင္ဗ်ာ။ သာဓု သာဓု သာဓုပါ " တဲ့။
ဘာေျပာေကာင္းမလဲဗ်ာ။ ကြ်န္ေတာ့္ေလဒီေတြဆုိတာ ရယ္လုိက္ၾကတာ ၀က္၀က္ကြဲ။ ကြ်န္ေတာ္ျဖင့္ ရွက္လုိက္တာ ဆုိတာေလ။ ခုထိ ဒီမ်က္ႏွာၾကီးေက်ာင္းမွာ ျပန္ျပရဲဘူး။ ဟင့္။ ခုေျပာရင္ ခုမ်က္ရည္၀ုိင္းတယ္ဗ်ာ။ အိ။

( ကြ်န္ေတာ္တုိ႕က ရင္ဘတ္မွာ နာမည္ကတ္ျပားေတြ ခ်ိတ္ထားရေတာ့ နာမည္သိျပီးေအာ္တာေပါ့ဗ်ာ။ ရွက္လုိက္တာ။ အီးးး။ )


ငယ္ငယ္တုန္းက ကျမင္းခဲ့တာေတြကို လြမ္းဆြတ္ရင္းျဖင့္ ... ။