ေျပာပါ
ဘယ္သူ႕မွာ တာ၀န္ရွိလဲ
ေဟာ့ဒီေကာင္းကင္ က်ယ္က်ယ္ၾကီးထဲ
ထြန္းလင္းသင့္တဲ့ ၾကယ္ေတြ တျဖဳတ္ျဖဳတ္ေၾကြ
နာၾကည္းငုိညည္းသံေတြ ဘ၀င္မွာ သဲ့ညံေနတယ္
တခ်ိဳ႕ေတြအတြက္ ေပ်ာ္စရာေပမယ့္
တခ်ိဳ႕ေတြအတြက္ မသာယာခဲ့ဘူး
တခ်ိဳ႕ေတြက ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႕ ေၾကြခဲ့ရတယ္
တခ်ိဳ႕ေတြက ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႕ ႏုိက္ကလာပ္တက္တယ္
ေျပာပါ
ဘယ္သူ႕မွာ တာ၀န္ရွိလဲ
လက္တစ္ဆုပ္စာ ၾကယ္တခ်ိဳ႕ထြန္းလင္းေနခ်ိန္
ၾကယ္အမ်ားစုက တျဖဳတ္ျဖဳတ္ေၾကြေနရတယ္
နာက်င္ခံခက္ ဒဏ္ရာေသြးစက္ေတြနဲ႕
ရင္ထဲမွာ လွိဳက္လွိဳက္ျပီးငုိ
ၾကယ္တုိ႕ရဲ႕ ႏွလံုးသားမွာ
မ်က္ရည္ေတြ အခ်ိန္တုိင္း စုိလူးေနခဲ့
ေျပာပါ
ဘယ္သူ႕မွာ တာ၀န္ရွိလဲ
လက္တစ္ဆုပ္စာ ဘ၀သက္တမ္းတုိတုိေလးမွာ
ငါ့တစ္ဘုိ႕စာ၊ ငါ့မိသားစု
ငါ့သမီးသား၊ ငါ့မယား ဆုိတဲ့ လူ႕အႏၶမ်ား
က်ေနာ္တုိ႕ေကာင္းကင္မွာ ဖံုးလႊမ္းေနသ၍
ၾကယ္ေတြ ၾကယ္ေတြ တျဖဳတ္ျဖဳတ္ေၾကြ
ေျမၾကီးေအာက္က ငုိေၾကြးသံေတြ
ေျမျပင္ေပၚက ေတာက္ေခါက္သံေတြ
ေလထုထဲမွာ ပ်ံ႕လြင့္ေနတယ္
ေျပာပါ
ဘယ္သူ႕မွာ တာ၀န္ရွိလဲ
ကုိယ္ခ်င္းစာစိတ္ေလးတစ္ခုေတာ့ ထားၾကစမ္းပါ
စကားဟာ စကားအျဖစ္ပဲ ေလထဲ ေ၀့လြဲ
ဘယ္ေတာ့မွ တစ္ကုိယ္ေကာင္းဆန္တဲ့ သူေတြနားထဲ လြင့္မပ်ံ႕ခဲ့ဘူး
ေလာကပါလ တရားေစာင့္နတ္တုိ႕
ဘယ္ေခ်ာင္မွာမ်ား ေရာက္ေနၾကသလဲ
က်ေနာ္တုိ႕ေကာင္းကင္မွာ
ၾကယ္ေတြ တျဖဳတ္ျဖဳတ္ေၾကြ
စိန္ပြင့္ေတြဟာ ေျမာင္းထဲမွာ ေ၀ေနရတယ္
ေျပာပါ
ဘယ္သူ႕မွာ တာ၀န္ရွိလဲ
..............................
ေမးခြန္းဟာ ေမးခြန္းပဲ ျဖစ္ခဲ့ရတယ္
ေပးဆပ္ျခင္းနဲ႕ ဘ၀ကုိ ရင္းခဲ့ရတဲ့ ၾကယ္ေတြမွ
တျဖဳတ္ျဖဳတ္ေၾကြေနရေလသလားရယ္လုိ႕
အံကုိၾကိတ္
မခ်ိတင္ကဲ
အနက္ရွိဳင္းဆံုး နာက်င္ရလဲ
က်ေနာ္တုိ႕ ဘာမွ မတတ္ႏုိင္ခဲ့
သားသမီးအိမ္ျပန္ခ်ိန္ကုိ ေမွ်ာ္ေနတဲ့
အေမတစ္ေယာက္ရဲ႕ မ်က္ရည္ေတြနဲ႕
ေဟာဒီ တုိင္းျပည္ တည္ေဆာက္ထားတယ္
မတရားဘူးလုိ႕ ေအာ္ေနတဲ့
ေျမၾကီးေအာက္က အသံေတြ
ေနႏွင့္ဦးေပါ့ကြာဆုိတဲ့
ေျမျပင္ေပၚက ရင္တြင္းစကား
မုန္းတီးျခင္းမ်ား ျပြတ္သိပ္
အားမတန္ မာန္ေလွ်ာ့ေနရတဲ့ စိတ္ေတြ
ေဟာ့ဒီတုိင္းျပည္မွာ အုံနဲ႕က်င္းနဲ႕ ရွိေနၾကတယ္
မေျပာခ်င္ေတာ့ပါဘူး အရပ္ကတုိ႕ရယ္
လူတုိင္းမွာေတာ့ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ရွိတယ္
ျပဳသူအသစ္ ျဖစ္သူအေဟာင္းတဲ့
၀ဋ္ေၾကြးမ်ားရွိ ေျပပါေစလုိ႕ ဆုမေတာင္းေလနဲ႕
ကမၻာမေၾကတဲ့သူေတြ တမလြန္မွာ ျပည့္ေနေလရဲ႕
ခင္ဗ်ားတုိ႕ ရက္စက္မွဳနဲ႕ ေၾကြလြင့္ခဲ့ရတဲ့ ၾကယ္ေတြ
ေကာင္းကင္မွာ မေရႏုိင္ေတာ့ဘုူး
မုိးေကာင္းတုန္းကုိ ရြာထားပါ
ထမင္း၀တုန္း နားထားပါ
တစ္ေန႕ေန႕ ျပန္ဆံုတဲ့အခါ
အလွည့္က်ေတာ့ မႏြဲ႕စတမ္းေပါ့ကြာ
..................
..................
ေျပာရင္း ေျပာရင္း
ရင္ထဲ စုိ႕နစ္
ၾကယ္ေတြ ၾကယ္ေတြ
တျဖဳတ္ျဖဳတ္ေၾကြေနတဲ့ တုိင္းျပည္
................................
ေတာ္ျပီ
က်ေနာ္ ဒီကဗ်ာကုိ ဆက္မေရးခ်င္ေတာ့ဘူုး။
ေဇာ္။
ဘယ္သူ႕မွာ တာ၀န္ရွိလဲ
ေဟာ့ဒီေကာင္းကင္ က်ယ္က်ယ္ၾကီးထဲ
ထြန္းလင္းသင့္တဲ့ ၾကယ္ေတြ တျဖဳတ္ျဖဳတ္ေၾကြ
နာၾကည္းငုိညည္းသံေတြ ဘ၀င္မွာ သဲ့ညံေနတယ္
တခ်ိဳ႕ေတြအတြက္ ေပ်ာ္စရာေပမယ့္
တခ်ိဳ႕ေတြအတြက္ မသာယာခဲ့ဘူး
တခ်ိဳ႕ေတြက ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႕ ေၾကြခဲ့ရတယ္
တခ်ိဳ႕ေတြက ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႕ ႏုိက္ကလာပ္တက္တယ္
ေျပာပါ
ဘယ္သူ႕မွာ တာ၀န္ရွိလဲ
လက္တစ္ဆုပ္စာ ၾကယ္တခ်ိဳ႕ထြန္းလင္းေနခ်ိန္
ၾကယ္အမ်ားစုက တျဖဳတ္ျဖဳတ္ေၾကြေနရတယ္
နာက်င္ခံခက္ ဒဏ္ရာေသြးစက္ေတြနဲ႕
ရင္ထဲမွာ လွိဳက္လွိဳက္ျပီးငုိ
ၾကယ္တုိ႕ရဲ႕ ႏွလံုးသားမွာ
မ်က္ရည္ေတြ အခ်ိန္တုိင္း စုိလူးေနခဲ့
ေျပာပါ
ဘယ္သူ႕မွာ တာ၀န္ရွိလဲ
လက္တစ္ဆုပ္စာ ဘ၀သက္တမ္းတုိတုိေလးမွာ
ငါ့တစ္ဘုိ႕စာ၊ ငါ့မိသားစု
ငါ့သမီးသား၊ ငါ့မယား ဆုိတဲ့ လူ႕အႏၶမ်ား
က်ေနာ္တုိ႕ေကာင္းကင္မွာ ဖံုးလႊမ္းေနသ၍
ၾကယ္ေတြ ၾကယ္ေတြ တျဖဳတ္ျဖဳတ္ေၾကြ
ေျမၾကီးေအာက္က ငုိေၾကြးသံေတြ
ေျမျပင္ေပၚက ေတာက္ေခါက္သံေတြ
ေလထုထဲမွာ ပ်ံ႕လြင့္ေနတယ္
ေျပာပါ
ဘယ္သူ႕မွာ တာ၀န္ရွိလဲ
ကုိယ္ခ်င္းစာစိတ္ေလးတစ္ခုေတာ့ ထားၾကစမ္းပါ
စကားဟာ စကားအျဖစ္ပဲ ေလထဲ ေ၀့လြဲ
ဘယ္ေတာ့မွ တစ္ကုိယ္ေကာင္းဆန္တဲ့ သူေတြနားထဲ လြင့္မပ်ံ႕ခဲ့ဘူး
ေလာကပါလ တရားေစာင့္နတ္တုိ႕
ဘယ္ေခ်ာင္မွာမ်ား ေရာက္ေနၾကသလဲ
က်ေနာ္တုိ႕ေကာင္းကင္မွာ
ၾကယ္ေတြ တျဖဳတ္ျဖဳတ္ေၾကြ
စိန္ပြင့္ေတြဟာ ေျမာင္းထဲမွာ ေ၀ေနရတယ္
ေျပာပါ
ဘယ္သူ႕မွာ တာ၀န္ရွိလဲ
..............................
ေမးခြန္းဟာ ေမးခြန္းပဲ ျဖစ္ခဲ့ရတယ္
ေပးဆပ္ျခင္းနဲ႕ ဘ၀ကုိ ရင္းခဲ့ရတဲ့ ၾကယ္ေတြမွ
တျဖဳတ္ျဖဳတ္ေၾကြေနရေလသလားရယ္လုိ႕
အံကုိၾကိတ္
မခ်ိတင္ကဲ
အနက္ရွိဳင္းဆံုး နာက်င္ရလဲ
က်ေနာ္တုိ႕ ဘာမွ မတတ္ႏုိင္ခဲ့
သားသမီးအိမ္ျပန္ခ်ိန္ကုိ ေမွ်ာ္ေနတဲ့
အေမတစ္ေယာက္ရဲ႕ မ်က္ရည္ေတြနဲ႕
ေဟာဒီ တုိင္းျပည္ တည္ေဆာက္ထားတယ္
မတရားဘူးလုိ႕ ေအာ္ေနတဲ့
ေျမၾကီးေအာက္က အသံေတြ
ေနႏွင့္ဦးေပါ့ကြာဆုိတဲ့
ေျမျပင္ေပၚက ရင္တြင္းစကား
မုန္းတီးျခင္းမ်ား ျပြတ္သိပ္
အားမတန္ မာန္ေလွ်ာ့ေနရတဲ့ စိတ္ေတြ
ေဟာ့ဒီတုိင္းျပည္မွာ အုံနဲ႕က်င္းနဲ႕ ရွိေနၾကတယ္
မေျပာခ်င္ေတာ့ပါဘူး အရပ္ကတုိ႕ရယ္
လူတုိင္းမွာေတာ့ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ရွိတယ္
ျပဳသူအသစ္ ျဖစ္သူအေဟာင္းတဲ့
၀ဋ္ေၾကြးမ်ားရွိ ေျပပါေစလုိ႕ ဆုမေတာင္းေလနဲ႕
ကမၻာမေၾကတဲ့သူေတြ တမလြန္မွာ ျပည့္ေနေလရဲ႕
ခင္ဗ်ားတုိ႕ ရက္စက္မွဳနဲ႕ ေၾကြလြင့္ခဲ့ရတဲ့ ၾကယ္ေတြ
ေကာင္းကင္မွာ မေရႏုိင္ေတာ့ဘုူး
မုိးေကာင္းတုန္းကုိ ရြာထားပါ
ထမင္း၀တုန္း နားထားပါ
တစ္ေန႕ေန႕ ျပန္ဆံုတဲ့အခါ
အလွည့္က်ေတာ့ မႏြဲ႕စတမ္းေပါ့ကြာ
..................
..................
ေျပာရင္း ေျပာရင္း
ရင္ထဲ စုိ႕နစ္
ၾကယ္ေတြ ၾကယ္ေတြ
တျဖဳတ္ျဖဳတ္ေၾကြေနတဲ့ တုိင္းျပည္
................................
ေတာ္ျပီ
က်ေနာ္ ဒီကဗ်ာကုိ ဆက္မေရးခ်င္ေတာ့ဘူုး။
ေဇာ္။
