သုညေတြပြင့္တဲ့သစ္ပင္

ေနခုနစ္စင္းမလင္းဘူး ၊
လမင္းတစ္ရာမသာဘူး ၊
ဒါေပမယ့္
ငါခ်ိတ္ဆြဲထားတဲ့
အဲဒီႏွင္းပြင့္ေလးရွိတယ္...။
တစ္လြင့္လြင့္ပ်ံသန္းသြားေနသမွ်
ျမက္ဖ်ားေပၚက
အိပ္မက္ေလးတစ္စလည္းျဖစ္ရဲ႕...။
ေရခဲျမစ္တစ္စင္းရဲ႕
ျမစ္ဖ်ားခံရာလည္းျဖစ္ရဲ႕...။

အညတရဆန္ဆန္ေပ်ာက္ဆံုးသြားဖို႔
အေၾကာင္းအရာေတြႀကီးက်ယ္စရာမလိုပါဘူး ၊
ဒါေပမယ့္
ငါခ်ိတ္ဆြဲထားတဲ့
အဲဒီႏွင္းပြင့္ေလးရွိတယ္...။
အေရြ႕စြမ္းအင္ေတြ
ေျမဆြဲအားေတြနဲ႕
ဟင္းလင္းဖြင့္ထားတဲ့ ၾကမ္းျပင္ကို
တိတိပပေပါက္ခြဲလိုက္ဖို႔လည္း
တန္ခိုးအာဏာရွိေလရဲ႕...။

ကုန္လြန္သြားဖို႔လည္း
ဒီမနက္ကိုဆုမေတာင္းဘူး..။
ျဖတ္သန္းေရာက္ရွိလာတဲ့
ေလျပည္ထဲလည္း ခိုဝင္မသြားဘူး..။
ဒါေပမယ့္
ငါခ်ိတ္ဆြဲထားတဲ့
အဲဒီႏွင္းပြင့္ေလးရွိတယ္...။
ေဟာဒီမွာ!
ဝိုင္တစ္ခြက္ ၊
ေဟာဒီမွာ!
ဓားတစ္လက္ ၊
ခ်ပ္ဝတ္တန္ဆာေတြၾကားထဲအထိ
႐ိုက္ခတ္လိုက္ဖို႔လည္းဝန္မေလးဘူး..။

လက္ဖ်ားေတြ ထံုက်ဥ္သြားၾကတယ္ ။
ေသြးေၾကာေတြ ေအးစက္သြားၾကတယ္ ။
ဒါေပမယ့္
ငါခ်ိတ္ဆြဲထားတဲ့
အဲဒီႏွင္းပြင့္ေလးရွိတယ္...။
တဂိုးကို သိခ်င္မွသိမယ္ ၊
ဗန္ဂိုးကို သိခ်င္မွသိမယ္ ၊
အသြားထက္ထက္ အမွန္တရားတစ္လက္နဲ႔ေတာ့
လံုၿခံဳကၽြမ္းက်င္ေနေသးတယ္...။

အၿပံဳးေတြမွာ
ဆူညံသံရွိခ်င္ရွိမယ္..၊
ေရာင္စဥ္ေတြကို သိမ္းထားတဲ့
ေတာင္ပံေလးတစ္စင္းျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္..၊
ဒါေပမယ့္
ငါခ်ိတ္ဆြဲထားတဲ့
အဲဒီႏွင္းပြင့္ေလးရွိတယ္...။
မသိက်ဳိးကၽြံ
ခ်န္ရစ္သြားဖို႔ေရာ ၊
တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္
က်န္ရစ္သြားဖို႔ေရာ ၊
အစကတည္းက
ေသခ်ာထားသလိုမ်ဳိး....။

ဆည္းလည္းေတြ
ေစာင္းႀကိဳးညင္းတယ္..။
အရိပ္ကေလး
မ်က္ႏွာလႊဲတယ္..။
ဒါေပမယ့္
ငါခ်ိတ္ဆြဲထားတဲ့
အဲဒီႏွင္းပြင့္ေလးရွိတယ္...။
ခရီးေတြေရြ႕လ်ားသြားၿပီးၿပီ..၊
အခ်ိန္ေတြ တိုက္စားသြားၿပီးၿပီ..၊
တျဖစ္ျဖစ္ျမည္ေအာင္
ဆန္႔တန္းထားရင္းပဲ
ရထားအိုလည္းေဝးသြားၿပီ..။

ေၾကာက္လန္႔တၾကား
မ်က္စိစံုမွိတ္ထားတယ္..။
အတင္းအၾကပ္
ေပြ႕ဖက္သိုဝွက္ထားတယ္..။
ဒါေပမယ့္
ငါခ်ိတ္ဆြဲထားတဲ့
အဲဒီႏွင္းပြင့္ေလး.....
.........................
.........................
.........................။
ေလ႐ူးထဲ
တစ္ေတာလံုးေႂကြၾကတယ္...။
အလင္းထဲ
ပန္းရနံ႔ေတြေႂကြၾကတယ္...။

ေပ်ာက္္ဆံုးသြားတာမဟုတ္မွန္း
ငါေပ်ာ္ရႊင္စြာသိပါရဲ႕...၊
ဒါေပမယ့္
မိုးကုတ္စက္ဝိုင္းတစ္ခုလံုး
တိမ္မွ်င္တစ္စမွမရွိဘူး..။

ေနခုနစ္စင္းမလင္းဘူး ၊
လမင္းတစ္ရာမသာဘူး ၊
ဒါေပမယ့္
ငါခ်ိတ္ဆြဲထားတဲ့
အဲဒီႏွင္းပြင့္ေလးရွိတယ္...။

လင္းစက္ရာ
၂၂.၁.၁၀

အသံမဲ့ ေခါင္းေလာင္းသံ ..

ေလျပည္ကေျပာတယ္ ..
ကေလးရယ္ .. ပင္ပန္းလုိက္တာကြယ္တဲ့ ..
မခ်ိတရိ အျပံဳးတစ္ခ်ဳိ႕နဲ႕ ငါ့ေန၀င္ခ်ိန္ေတြကုိ
နိဂံုးခ်ဳပ္လုိက္ရတာ ဘယ္သူမွ မသိလုိက္ဘူး ..

မုိးစက္ပြင့္ေတြ မ်က္ႏွာေပၚ ခပ္ျပင္းျပင္း ရုိက္ခတ္တုန္းက
ငါ့နားကုိ တုိးတုိးေလး ကပ္ေျပာသြားၾကတယ္ ..
ကေလးရယ္ .. မေမာဘူးလားကြယ္တဲ့ ..
ငါ့နံနက္ျဖန္ေတြအတြက္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မဲ့ ႏုိးထရွင္သန္ေနတာ
ဘယ္သူမွ မသိလုိက္ဘူး ..

ျမဴခုိးေတြ ငါ့တစ္ကုိယ္လံုးကုိ လႊမ္းျခံဳတုန္းက
ငါ့ေန႕ရက္ေတြ မွုိင္းေ၀သြားခဲ့ဖူးတယ္ ..
အဓိပါယ္မဲ့ နံနက္ခင္းတုိင္းအတြက္ ေန႕လည္ဆုိတာ
မေသခ်ာခဲ့ဘူး ..
ညေနဆုိတာက ေမွာင္မုိက္ျခင္းနဲ႕ မိတ္ဖြဲ႕လုိ႕ ..

ေျခာက္ေသြ႕တဲ့ေန႕ရက္ေတြအတြက္
ဘယ္သူ႕ကုိ အေဖာ္ျပဳရမွာလဲလုိ႕
ငါ တုိးတုိးေလး ငုိညည္းမိတုန္း ..
ငါ့ကုိ ေကာင္းကင္နဲ႕ၾကယ္က ဟားတိုက္ရီၾကတယ္ ..
ေလျပည္ကေတာ့ ရူးလဲရူးတဲ့ေကာင္တဲ့ ..
ဆုိၾကပါေစ ..
အရူးတစ္ေယာက္ရဲ႕ ျဖစ္တည္မွုကုိ ဘယ္သူကမွ
ရာဇ၀င္မတင္ခ်င္ခဲ့ၾကပဲ ..

ငါ တစ္ေယာက္သာ ..

ေဇာ္

သူငယ္ခ်င္းေလး..သုိ႔ …

ျပတင္းတံခါးၾကားမွ ညင္သာတုိးလ်စြာ စိ္မ့္၀င္စီးေမ်ာလာေသာ ညဥ္႔ေလေအးေအးထဲတြင္
ပိေတာက္ပန္းရဲ႕ အေငြ႔အသက္ေတြပါေနသလားဟု ထင္ေယာင္ထင္မွား ျဖစ္မိသည္။
တစ္ကယ္ေတာ့ ကမာၻ႔ေျမပုံေပၚမွ ဂရစ္ကြက္ေလးတစ္ကြက္သာ ျခားေနသည့္အရပ္၌
အမိေျမ၏ပုံရိပ္သည္ အိပ္မက္မွလန္႔ႏုိးတုိင္း ျပန္လည္တမ္းတမိေသာ အရိပ္ေလးတစ္ခုအျဖစ္ စိတၱဇညမ်ားကုိ အေရာင္ခ်ယ္ထားေတာ့သည္။

အတာသၾကၤန္သည္ ၾသေၾသာသံႏွင့္အတူ၊
ကေလးငယ္တုိ႔၏ ေက်ာင္းပိတ္ရက္မ်ားႏွင့္အတူ၊
ပ်ဴိျမစ္ႏုနယ္၍ လန္းဆန္းတတ္ၾကြေသာ ေရစုိအလွႏွင့္အတူ ဧပရယ္ကုိ ျဖတ္သန္းခဲ့ေလျပီ..။
လူေတြကႏွစ္သစ္ကုိ ၾကိဳဆုိၾကသည္။…
သုိ႔ေသာ္ ႏွလုံးသားအေဟာင္းမ်ားႏွင့္သာ..။

သံပတ္ေပးမထားေသာ္လည္း ရာသီစက္၀ုိင္းသည္ မည္သူ႔ကုိမွမေစာင့္ပဲ ျပကၡဒိန္မ်ားကုိ စုတ္ျဖဲပစ္ခဲ့သည္။
လူငယ္တစ္ေယာက္ရဲ႕ ဒုိင္ယာရီေလးကေတာ့
ေပ်ာ္တစ္၀က္ႏုိးတစ္၀က္ အိမ္မက္မ်ားျဖင့္ ေႏြေႏွာင္းရာသီရဲ႕ ေန႔ရက္မ်ားဆီမွာ အလင္းပန္းတုိ႔ကုိ ပြင့္ေစခဲ့ျပီ..။


“ခ်စ္ရပါေသာ သူငယ္ခ်င္းေလးေရ….
ေဆာင္းေၾကြရြက္ေတြလုိ ရည္ရြယ္ရာမရွိပဲလမ္းသလားရင္း
ငါတုိ႔ေတြ႔ခဲ့ၾကတယ္..
ျပယ္လြင့္စျပဳေနတဲ့ႏွုတ္ခမ္းနီေရာင္ ညေနခင္းေတြထဲမွာ
နင့္ရယ္သံတစ္၀က္တစ္ပ်က္နဲ႕ ငါတုိ႔မိတ္ဆက္ခဲ့တယ္ေလ…။”


လြန္ခဲ့ေသာ အဲ့ဒီလုိေန႔ေတြမွာ
သူႏွင့္ကြ်န္ေတာ္စေတြ႔ခဲ့ပါသည္။ သူသည္ စံပယ္ပန္းကုိပန္ထားေသာ ကံေကာ္ပင္ပ်ဳိႏွင့္တူသည္။
သူသည္ … ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ ကဗ်ာအပုိင္းအစေလးတစ္ခုျဖစ္သည္… ။
ကြ်န္ေတာ္ ဆုိျပခဲ့ဖူးေသာ သီခ်င္းသံတုိးတုိးေလးျဖစ္သည္… ။
အိပ္ရာ၀င္ပုံျပင္ေတြထဲက ရုိးရာဆန္ဆန္အလွတရားေလး ျဖစ္သည္…။
ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ ေရခဲလြင္ျပင္လုိညေတြဆီမွာ ေတာက္လက္ေနခဲ့ေသာ မီးအိမ္ေလးတစ္လုံးျဖစ္သည္…။
သူငယ္ခ်င္းဟူသည့္ ေ၀ါဟာရကုိ အဓိပါယ္ဖြင့္ျပေသာ စကားလုံးမ်ားက
သူႏွင့္ကြ်န္ေတာ့္ၾကားတြင္ ကန္႔သတ္မွုမေပးႏုိင္ခဲ့ေပ။
ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ မသိလုိက္မသိဘာသာ ေန႔ရက္မ်ားက သံေယာဇဥ္တစ္စံုတစ္ရာကုိ စုိက္ပ်ဴိးေနခဲ့မွန္း မည္သူကမ်ွ သတိမေပးခဲ့ၾကပါ။
ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ ေကာင္းကင္မွာ
နားလည္မွုတုိ႔ျဖင့္ဖြဲ႔တည္ထားေသာ တိမ္တုိက္မ်ားသာရွိသည္…။

ကြ်န္ေတာ္တုိက္ခတ္ေသာ ေလျပည္တုိ႔ျဖင့္ သူ႔ဥယ်ာဥ္ေလးကုိ စြတ္စုိေအးျမေစခဲ့သလုိ.. သူ ၀င္းပေသာ အလင္းျမျမတုိ႔ျဖင့္လည္း ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ရွင္သန္ျခင္းကုိ ေႏြးေထြးလင္းလက္ေစခဲ့ပါသည္…။
ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕သူငယ္ခ်င္းေလးသည္ သုိးငယ္ေလးတစ္ေကာင္ကဲ့သုိ႔ ျဖဴစင္ျငိမ္းခ်မ္းျပီး သူ႔ႏွလုံးသားသည္ ကဗ်ာမ်ားကုိခ်စ္တတ္ေသာ ပန္းႏုေရာင္စာအုပ္ေလး တစ္အုပ္လည္းျဖစ္သည္….။
သူသည္… တစ္ခါတစ္ရံတြင္ စပ်စ္ႏြယ္တုိ႔၏ အစိမ္းေရာင္ဆန္ျခင္းမ်ဳိးျဖင့္ ရဲရင့္တတ္ေသာ္လည္း တစ္ခါတစ္ရံတြင္ေတာ့ ႏွင္းဆီဆန္ဆန္ ေလးနက္ေနတတ္ေသးသည္….။
တစ္ခါတစ္ရံတြင္ စမ္းေခ်ာင္းေလးလုိ ျငိမ္သက္သိမ္ေမြ႔စြာ စီးဆင္းေနတတ္သလုိ တစ္ခါတစ္ရံတြင္ေတာ့
ေရတံခြန္တစ္ခုလုိ ျပင္းထန္မာေၾကာေနတတ္ျပန္သည္…။

သူႏွင့္ကြ်န္ေတာ္၏ စာမ်က္ႏွာအခ်ဳိ႔ကုိ ကာရံအပုိင္းအစေလးမ်ားျဖင့္ ကုန္ဆုံးေစတတ္ခဲ့ျပီး ဂီတသံတစ္ခုခု၏ ေအာက္တြင္လည္း စီးေမ်ာေပ်ာ္၀င္ခဲ့ၾကဖူးသည္…။
ခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားျခင္းမရွိေသာ ဖြဲ႔သီမွုမ်ဳိးျဖင့္ ခရမ္းျပာေရာင္ ပန္းပြင့္အိမ္မက္တုိ႔ကုိ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ေန႔ရက္မ်ားတြင္ တစ္ပြင့္ျခင္းစီသီကုံးခဲ့ဖူးပါသည္…။

“ခ်စ္ရပါေသာသူငယ္ခ်င္းေလးေရ…
ျပိဳင္ပြဲမ၀င္ခဲ့တာေတာင္ အႏုိင္လုိခ်င္တဲ့သူေတြကုိ သတိထားပါ..။
ပြဲသိမ္းခရာမမွဳတ္ခင္မွာ ခ်ဳိျမိန္ေနတတ္တဲ့
ေနာက္ေၾကာကဓါးထက္ထက္ေတြကုိ သတိထားပါ..။
ငါတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ တိမ္တုိက္ျဖဴေတြက
သက္တန္႔တံခါး၀အထိျဖတ္ျပီး အဆုံးအစမရွိလြင့္ေနဦးမွာပါ..။
နင့္ဆံႏြယ္ေတြမွာပန္ဖုိ႔အတြက္ ငါ့ဥယ်ဥ္ေတာ္မွာလည္း
ရာသီအဆက္ဆက္ ပန္းတုိ႔ပြင့္ေနဦးမွာပါ..။”

ညဥ္႔ဦး၏ ေနာက္ခံေတးသြားမပါဘဲ တိုက္ခတ္လာေသာ ေလျပည္သန္႔သန္႔တြင္
ဧပရယ္လက္က်န္မုိးေငြ႔မ်ားႏွင့္အတူ အလြမ္းရနံ႔တုိ႔ကုိ ကြ်န္ေတာ္ရေနခဲ့သည္…။
အသည္းကြဲၾကယ္တစ္ခ်ဳိ႔၏ မွိန္ျပျပအလင္းေရာင္သည္ သူအားသတိရျခင္းမ်ားကုိ ကြ်န္ေတာ့္အခန္းက်ဥ္းေလးထဲတြင္ ထြန္းညွိေစခဲ့သည္..။
ထုိညမ်ဳိးတြင္ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔စကားေတြေျပာခဲ့ၾကဖူးသည္..။
အႏုပညာအေၾကာင္း
ကဗ်ာေတြအေၾကာင္း
သူ႔ခ်စ္တဲ့အိမ္ကေလးအေၾကာင္း..
လူတစ္ခ်ဳိ႔လက္ခံထားေသာ အမွန္တရားေတြအေၾကာင္း။

အဲ့ဒီလုိႏွင့္ ရွင္းသန္႔ေသာေမတၱာတရားသည္ ေကာင္းကင္၏လက္ေဆာင္ မိုးစက္ေအးမ်ားလုိ
ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ႏွစ္ေယာက္ၾကားတြင္ ျငိမ္းျမကာလုံျခဳံေစခဲ့ပါသည္။
ဂ်စ္ပစီမုိးတိမ္သီခ်င္းလုိ ဘ၀ဟာလြင့္ခ်င္ရာလြင့္ေနခဲ့တဲ့ ေန႔ေတြထဲမွာ
ကြ်န္ေတာ္ႏွင့္သူငယ္ခ်င္းေလးသည္ ေက်ာင္းစာအုပ္ႏွင့္လြယ္အိတ္ကေလးလုိ တြယ္တာခဲ့ၾကသည္…။
အလြမ္းခါးေတြရြာသြန္းတဲ့ နံနက္ခင္းေတြတုိင္းမွာ
သူ႔ကုိသတိရျခင္းမ်ားျဖင့္ ကြ်န္ေတာ္မ်က္ႏွာသစ္ခဲ့ရပါသည္…။

“ခ်စ္ရပါေသာ သူငယ္ခ်င္းေလးေရ…
ေဆာင္းမွတ္တမ္းထဲက ႏွင္းပြင့္ေလးလုိ
နင္ေအးျမျငိမ္းခ်မ္းႏုိင္ပါေစ..
ကေလးငယ္တစ္ေယာက္ရဲ႕ အျပဳံးလုိ
အိပ္ရာကႏုိးတုိင္းမွာ
နင့္ရဲ႕နံနက္ခင္းေတြရုိးသားျဖဴစင္ႏုိင္ပါေစ.. လုိ႔
ငါဆုေတာင္းေပးခဲ့တယ္…။”

နာရီလက္တံေတြ တစ္ေငြ႔ေငြ႔တုိက္စားခံရျပီးကတည္းက ညေတြဟာ တစ္ျဖည္းျဖည္းပုိေမွာင္လာသလုိ…။
စစ္ထြက္သူရဲရဲ႕ ဓါးခတ္သံတစ္ခ်က္မွာ အလြမ္းတစ္၀က္ေရာေနသလုိ
သူ႔ကုိကြ်န္ေတာ္သတိရတယ္…။
မုိးရိပ္ေတြျပိဳလာရင္ နားခုိရာအိပ္တန္းဆီကုိ လြမ္းဆြတ္တတ္တဲ့ငွက္ငယ္လို
သူ႔ကိုကြ်န္ေတာ္သတိရတယ္…။
ကမာၻဦးအကၡရာေတြနဲ႕ သီကုံးထားတဲ့ အလြမ္းျဖဴျဖဴေလးေတြေၾကာင့္
အလင္းစက္ေကာင္းကင္ၾကီး ရွိသည္ျဖစ္ေစ၊ မရွိသည္ျဖစ္ေစ ကြ်န္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႔ အနာဂါတ္ဟာ
ကာရံေတြမပါလည္း ဆက္လက္ရဲရင့္ေနၾကဦးမယ္ဆုိတာ ဒီဧပရယ္ရဲ႕နံနက္ျဖန္တုိင္းမွာ
သူငယ္ခ်င္းေလးတစ္ေယာက္ သိ ႏုိင္ ပါ ေစ………... ။

(သူ႔အိမ္ေလးတစ္ႏွစ္ျပည့္မွာ “ပုိး” အတြက္အမွတ္တရ…)

မင္း
(17/04/2010)


( ကြ်န္ေတာ့္ကုိ မယ္မင္းကေလးလုိ႕ ကြ်န္ေတာ္က ခ်စ္စႏုိးနဲ႕ေခၚရတဲ့ ကြ်န္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္း မင္းက ေျပာတယ္ .. ကေလးမေလးေရ .. ဧျပီ သၾကၤန္အၾကိဳေန႕မွာ ျပည့္တဲ့ အိမ္ကေလး ၁ႏွစ္ျပည့္က အခု ေမလကုိေတာင္ ခုန္ကူးလာျပီေနာ္တဲ့ ..
ကြ်န္ေတာ္ ပါးပါးလ်လ် ျပံဳးလုိက္မိပါတယ္ ..
ကြ်န္ေတာ္ကလဲ ကြ်န္ေတာ္ပါပဲေလ .. (အလုပ္ကုိ အေၾကာင္းျပျပီး) အပ်င္းထူေနတာနဲ႕ စာမေရးျဖစ္တာေတာင္ၾကာေပါ့ .. ၾကာဆုိ ကြ်န္ေတာ္ေရးတာေတြ တင္တာေတြကလဲ မေကာင္းေတာ့ တစ္ခါတစ္ခါ အားငယ္မိပါေသးတယ္ .. ဒါေပမယ့္ တစ္ဖက္ကလဲ ကုိယ့္ဟာကုိယ္ ျပန္အားတင္းမိတယ္ .. ငါစာေရးခ်င္လုိ႕ လုပ္ထားတဲ့ ငါ့အိမ္ကေလးပဲ .. အျမဲတမ္း က်က္သေရရွိေနပါတယ္ေလ ဆုိျပီး ကုိယ့္ဟာကုိယ္ ပီတိေတြ ျဖစ္လုိ႕ရယ္ေပါ့ .. ( တကယ္က မယ္မင္းကေလးနဲ႕ လင္းစက္ရာရဲ႕ ကဗ်ာေတြသာ ကြ်န္ေတာ့္အိမ္မွာ အသက္၀င္ေနတာပါ .. ကြ်န္ေတာ့္စာေတြ ကဗ်ာေတြက ကုိးတန္း ဆယ္တန္းကေလးေတြ အေပ်ာ္တမ္းေရးၾကတဲ့ စာမ်ိဳးေတြေလာက္သာ ျဖစ္တည္ေနၾကတာကုိ ကုိယ့္ဟာကုိယ္လဲ ခုိးျပီး မလံုမလဲနဲ႕ ရွက္မိေနေသးတယ္.. )
ခုလဲ မယ္မင္းကေလးကုိ ကြ်န္ေတာ္က ပူဆာလုိ႕ မယ္မင္းကေလး ေရးေပးတဲ့ ကြ်န္ေတာ့္အိမ္ကေလး တစ္ႏွစ္ျပည့္လက္ေဆာင္ေလးဟာ ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ သိပ္ျပည့္စံုလြန္းပါတယ္..
( မယ္မင္းကေလးေရ .. နင့္ကုိ ေက်းဇူးတင္လွ်က္ပါ .. )
ဒီလုိပဲ .. ကြ်န္ေတာ့္အိမ္ကုိ ကြ်န္ေတာ္နဲ႕သိသည္ျဖစ္ေစ .. မသိသည္ျဖစ္ေစ .. ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ ဂ်စ္ကန္ကန္စာေတြကုိ ၾကိဳက္သည္ျဖစ္ေစ .. မၾကိဳက္သည္ျဖစ္ေစ .. ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ ေဒါင့္မက်ိဳးမွုေတြကုိ သေဘာက်သည္ျဖစ္ေစ .. မက်သည္ျဖစ္ေစ .. တကူးတကနဲ႕ အထူးတလည္ လာေပးၾကတဲ့ အကုိအမေတြအားလံုးကုိ ကြ်န္ေတာ္ အျမဲတမ္းေက်းဇူးတင္လွ်က္ပါ .. ကြ်န္ေတာ့္ဆီမွာ ကြန္းမန္႕မေပးလုိ႕ ကြ်န္ေတာ္က စိတ္ခုတာမ်ိဳး .. အဲ့အိမ္ကုိ သြားမလည္တာမ်ိဳး မရွိပါဘူး .. ရွိမွာလဲ မဟုတ္ပါဘူး.. ကြ်န္ေတာ္က ကြန္းမန္႕ကုိ မေမွ်ာ္တတ္ခဲ့ေတာ့တာ ၾကာပါျပီ .. တစ္ခါတေလက် ကြန္းမန္႕ေပးရတယ္ဆုိတာ အခ်ိန္တစ္ခုေပးရသလုိ စဥ္းစားခ်ိန္တစ္ခုေပးလုိက္ရတာလဲ ဟုတ္တာပဲေလ .. အလြယ္တကူ ေပးတဲ့ကြန္းမန္႕ရယ္လုိ႕ ဘယ္တုန္းကမွ ဘယ္သူ႕မွာမွ ရွိမယ္မထင္ပါဘူး.. ကြန္းမန္႕တစ္ခုေပးဖုိ႕ စာကုိ ေသခ်ာဖတ္ရမယ္.. ေနာက္ အဲ့အတြက္ ေသခ်ာေပးဖုိ႕လုပ္ရေတာ့မယ္ .. ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ အဲ့လုိမဟုတ္ဘူးဗ်.. ကြ်န္ေတာ္အိမ္ေတြမွာ စာလုိက္ဖတ္ပါတယ္ .. အဲ့လုိဖတ္တာက အလုပ္သြားကာနီးတုိ႕ အိပ္ခါနီးတုိ႕မွာ ဖတ္ျဖစ္တာမ်ားတယ္.. အဲ့လုိက်ေတာ့ ကြန္းမန္႕တကူးတကေပးဖုိ႕ဆုိတာ ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ ခက္သြားျပန္ေရာ .. ေရးတာမေကာင္းလုိ႕မဟုတ္ပါဘူး.. စာေရးတယ္ဆုိကတည္းက သူ႕ဟာနဲ႕သူကေတာ့ သိပ္ကုိ ဖတ္လုိ႕ေကာင္းပါတယ္.. ဒါကုိ စာဖတ္သူတုိင္းလဲ နားလည္ၾကမယ္ထင္ပါရဲ႕ .. အဲ့လုိမ်ိဳး အေျခအေနမွာ ရွိေနတဲ့ကြ်န္ေတာ္ .. ကြန္းမန္႕သိပ္မေပးျဖစ္ေတာ့တာ အဆန္းတၾကယ္ေတာ့ျဖင့္ မဟုတ္လွပါဘူး.. ဒီေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္လုိလူမ်ိဳးေတြ ရွိေနႏုိင္မယ့္ ေလာကၾကီးအတြက္ ကြ်န္ေတာ္ကုိယ္တုိင္လဲ ကြန္းမန္႕မေမွ်ာ္ေတာ့ဘူး.. ( စိတ္ပင္ပန္းရပါတယ္ဗ်ာ.. )
ဒါေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ့္အိမ္ကေလးကုိ တကူးတကေရာ .. တကူးတကမဟုတ္တဲ့ လမ္းမွားျပီးေတာ့ေရာ ေရာက္လာၾကသူအားလံုးကုိ ကြ်န္ေတာ္ တကယ္ကုိ ေလးေလးနက္နက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ .. ေနာက္လဲ ကြ်န္ေတာ္ ၾကိဳးစားျပီး စာေရးခ်င္ပါေသးတယ္.. ေရးဖုိ႕လဲ ဆႏၵအျမဲရွိေနဆဲပါ .. ကြ်န္ေတာ့္စာေတြ ေကာင္းသည္ျဖစ္ေစ .. မေကာင္းသည္ျဖစ္ေစ .. ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ ေ၀ဖန္ခ်က္ ရွိသည္ျဖစ္ေစ မရွိသည္ျဖစ္ေစ .. အခ်ိန္ေတြ လည္ပတ္ေနသ၍ ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ အေျခအေနနဲ႕ အခြင့္အေရးတစ္ခု ရေနသ၍ ကြ်န္ေတာ္ ၾကိဳးစားၾကည့္ခ်င္ပါေသးတယ္ ..
မယ္မင္းကေလးေရ .. နင္မရွိေတာ့လဲ ငါ့အိမ္ကေလးကုိ ငါအသက္၀င္ေနေစပါ့မယ္ .. ငါ့အတြက္ ေျပာတာပါလုိ႕ နင္ေျပာခဲ့တဲ့ နင့္စကားတစ္ခြန္းကုိ ငါ အျမဲသတိရေနပါ့မယ္ .. နင္ဟာ ငါ့အတြက္ အျမဲတမ္းသူငယ္ခ်င္းပါဟာ .. နင့္ကုိ ငါ တကယ္ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ .. ငါတုိ႕အျဖဴေရာင္ေတြ ဆက္လက္ခုိင္ျမဲပါေစ ... )