ေသာ့ခတ္ထားေသာ စကားလံုးမ်ား

မသိလုိက္မသိဘာသာနဲ႕ နာရီေတြ ကုန္သြားေနတယ္
၀က္ကေလးရဲ႕ မီးစိမ္းပြင့္ေလး ဘယ္အခ်ိန္ထိ လင္းေနမွာလဲ

က်ေနာ့္မွာ ဘာမွ မရွိပါဘူး
ရင္ခြင္အကန္းနဲ႕ ကမ္းမျမင္လမ္းမျမင္ေတာ့ ခ်စ္တတ္ခဲ့တယ္

မေသခ်ာမေရရာတဲ့ ေနာင္လာမယ့္ ျပကၡဒိန္ေတြအတြက္
ရင္တထိတ္ထိတ္ခုန္ေနရတဲ့ ဒုကၡကုိ
က်ေနာ့္၀က္ကေလး မသိရွာဘူး

အရူးအမူးျဖစ္ရလြန္းလုိ႕ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္ မနည္းခြ်န္းအုပ္
ရင္ဘတ္တစ္ျခမ္းကုိ အတင္းသိမ္းထုပ္ထားရတာ
ကုိယ့္၀မ္းနာ ကုိယ္သာ သိတယ္

၀က္ကေလးရယ္
ခ်စ္ေသးရဲ႕လားလုိ႕ ခနခနမေမးပါနဲ႕
စကားလံုးေတြထက္ ေလးနက္ျခင္းေတြကုိပဲ ငါသိမ္းထားတယ္

ယံုခ်င္ယံု မယံုခ်င္ေနပါ
ေဆာင္းႏွင္းေတြ ဆြတ္ဆြတ္ျဖဴေအာင္ ပြင့္ေ၀တဲ့ေန႕က
က်ေနာ္ သူ႕ကုိ စခ်စ္ခဲ့တယ္။


ေဇာ္။

တိမ္ဆုိင္ေတြၾကား ေလယာဥ္ေပၚက က်ေနာ္

အဆံုးအစမရွိဘူး
ျဖဴလြ ငံုၾကြေနတဲ့ ၀ါဂြမ္းမ်ား
ျပာလြင့္ ၀င့္ျမဴးေနၾက
ျမင္ျမင္ရသမွ် စူးရွလြန္းတယ္

ၾကည္တဲ့အခါ ၾကည္
ေနာက္တဲ့အခါ ေနာက္
ပါးတဲ့အခါ ပါး
ထူတဲ့အခါ ထူ
ေလယူရာကုိလဲ ေ၀့လူးတတ္တယ္

ပိတ္သားျပင္ ျပာျပာထဲက
အျဖဴေရာင္ စုတ္ခ်က္မ်ား
ဗန္ဂုိးေတာင္ လက္ဖ်ားခါေလာက္ရဲ႕

အဲ့ဒါ ေလာကတရားေတြေပါ့
မရဏသေဘာေတြနဲ႕
အသစ္တဖန္ ျပန္ျပန္ျဖစ္တယ္

သဘာ၀ေတြကလဲ
စကားေတြ ေျပာေနတတ္တယ္ မေဇာ္ တဲ့
ကုိယ့္ညီကေလးရဲ႕ စကားကုိ အမွတ္ရ
၀န္းက်င္ဟာ ပုိလုိ႕ လွလာတယ္

ေဟး ______
ရင္ဘတ္တစ္ခုလံုး ျမည္ဟည္း ဟစ္ေၾကြး
အျဖဴေရာင္ တိမ္စည္းကေလးကုိ
က်ေနာ္ လွမ္းလင့္ ေငးေနမိတယ္

အဲ့ဒီလုိ ေတြးရင္း ေ၀းရင္း
ေမ်ာလြင့္ရင္းနဲ႕
အဲ့ဒီေန႕က
စိတ္အစဥ္ကုိ
တိမ္ခုိးျဖဴ လက္တစ္ဆုပ္ၾကားမွာ
နစ္ျမဳပ္ျဖစ္ခဲ့တယ္။


ေဇာ္။