အရုိးသားဆံုးဆက္ဆံတာဟာ အေကာင္းဆံုးလက္ေဆာင္ေပးလုိက္တာပါတဲ့.. က်ေနာ္လဲ အရုိးသားဆံုးပဲ ျဖစ္ခ်င္ပါတယ္.. က်ေနာ္ျမတ္ႏုိးတဲ့စာေတြ ကဗ်ာေတြနဲ႕ဖြဲ႕စည္းထားတဲ့ က်ေနာ့္ရဲ႕နားခုိရာကုိ တကူးတက အားေပးၾကလုိ႕ ေက်းဇူးအထူးတင္လွ်က္ပါ.. စိတ္ေအးခ်မ္းသာ ရွိၾကပါေစလုိ႕ ဆႏၵျပဳရင္း...။ ။

Sunday, April 24, 2011

ဆႏၵ

အေမ့ဆီက ဖုန္းလာျပီးေနာက္
အကုိဆုိတဲ့
ငါတုိ႕အိမ္ သီခ်င္းေလး
နားေထာင္ေနမိတယ္။

ေလာဘေတြေနာက္ တေကာက္ေကာက္လုိက္ရင္း
ေန႕ေတြ ေၾကြေနလုိက္တာမ်ား
သံုးရာသီလံုး အေမွာင္ဖံုးတယ္။

ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာ အသက္ရွင္မယ္မွန္းမသိႏုိင္တဲ့
ဒီအတၱကမၻာထဲ
ငါ ဘာေတြမ်ား ပုိင္ဆုိင္ခဲ့လုိ႕လဲ။

အေမ့အိမ္ကုိ လြမ္းတယ္
လတ္ဆတ္တဲ့ ေကာက္ပင္နံ႕ကုိလြမ္းတယ္
ညီမေလးယက္တဲ့ ဖ်င္နီအက်ီကေလး သတိရတယ္။

(ဘာပဲေျပာေျပာ)
အေမရယ္
က်ေနာ္ အိမ္ျပန္ခ်င္တယ္။


ေဇာ္။

Tuesday, April 19, 2011

ဧည့္သည္

တကယ္ပါကြယ္
ငါ့မွာ ဘာမွမရွိပါဘူး။

မုိးေတြသည္းေနတဲ့ အဲ့ဒီ ညေနမွာ
ကုိယ့္အရိပ္ ကုိယ္သယ္
ကုိယ့္ခႏၵာ ကုိယ္ထမ္းျပီး
ေလာကခရီး စေလွ်ာက္ရကတည္းက
ငါ့မွာ ဘာမွမရွိခဲ့တာပါ။

တကယ္ပါ
ငါ့မွာ ဘာမွမရွိပါဘူး
ျဖတ္သန္းခဲ့သမွ်နဲ႕
ေရွ႕ဆက္ေလွ်ာက္ေနဆဲ လမ္းတေလွ်ာက္
ငါ တစ္ေယာက္တည္းပါ။

ငါတစ္ေယာက္တည္းဆုိမွေတာ့ကြယ္
အ၀တ္တစ္ထည္ ကုိယ္တစ္ခုသာ ရွိခ်င္ေတာ့တယ္
ထမ္းထားရတဲ့ အတၱေတြ
လြယ္ထားရတဲ့ ေလာဘေတြ
ရြက္ထားရတဲ့ မာနေတြ
ခရီးသြား လားတစ္ေကာင္ေတာင္
ငါ့ထက္ ေပါ့ပါးပါလိမ့္ဦးမယ္။

ငါ့မွာ ဘာမွမရွိပါဘူးကြယ္
အေရခြံေတြျခံဳ
သားေမြးေတြကုိ အျပိဳင္ရံုထားၾကတဲ့ အသုိင္းအ၀ုိင္းထဲ
ငါက ဘာမွမရွိတဲ့ အညတရ အမွဳန္စတစ္ခုသာ
ေရာက္လာသမွ်ေတြထဲ ေပ်ာ္၀င္ဖုိ႕လဲ ငါမတတ္ႏုိင္
ပုိင္ဆုိင္ေနရသမွ်
မီးတစ္စလုိ ပူလြန္းရဲ႕။

မေျပာဘဲလဲ သိၾကတဲ့ေနာက္
ငါ့ကုိ ခြဲခြါသူမ်ား
ငါက ခြဲရမယ့္သူမ်ား
မငိုၾကပါနဲ႕ကြယ္
လက္ျပရတဲ့တစ္ေန႕
ျငိမ္းခ်မ္းစြာသြားပါ လုိ႕ ဆုေတာင္းၾကရေအာင္ပါ။

တစ္ေန႕ျပီးတစ္ေန႕ ေၾကြက်တဲ့အခါ
ငါဆုိတာကုိပါ ေျမၾကီးေအာက္မွာ ထားခဲ့ရမွာ
ဖိနပ္တစ္ဖက္ ေရတစ္ဗူးေတာင္ ကုိင္ေဆာင္ခြင့္မရွိမွေတာ့
ဘာေတြကုိမ်ား....
( ........................... )

တကယ္ပါ
ငါ့မွာ ဘာမွမရွိပါဘူးကြယ္...။ ။


ေဇာ္။

Monday, April 18, 2011

အကယ္၍ ေနာက္တစ္ၾကိမ္ လူျဖစ္ခြင့္ ၾကံဳခဲ့ပါလွ်င္....

က်ေနာ္တုိ႕ ၈တန္း ေႏြေက်ာင္းပိတ္ရက္ အခါသမယတုန္းဆီက ျဖစ္ပါသည္။
ေက်ာင္းသံုးလပိတ္ေသာ ေႏြကာလျဖစ္ေသာေၾကာင့္ က်ေနာ္တုိ႕ ညီအကုိေမာင္ႏွမတစ္စု.. ဖုိးဖုိးၾကီး ဦးေဆာင္မွဳျဖင့္ သာယာ၀တီသံုးဆယ္ခရုိင္တြင္းရွိ လက္ပံတုန္းေက်းရြာသုိ႕ ေရာက္ခဲ့ၾကေလသည္။

က်ေနာ္တုိ႕ေရာက္ခဲ့ေသာအခ်ိန္သည္ ပူျပင္းေသာ ေႏြရာသီျဖစ္သည္ႏွင့္အညီ ေရာ္ရြက္၀ါမ်ား ေၾကြလြင့္ေနသည္ကို လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ျမင္ေနရသည္။ ေနပူပူထဲတြင္ သံုးဆယ္ျမိဳ႕မွ ၅မုိင္ခန္႕ကြာေ၀းေသာ လက္ပံတုန္းေက်းရြာသုိ႕ လယ္ကြင္းျပင္တြင္ ေထာ္လာဂ်ီစီး၍ သြားရေသာ္လဲ... လမ္းတစ္ဖက္တစ္ခ်က္စီတုိင္းတြင္ ရွိေနေသာ သစ္ပင္မ်ား၏ အရိပ္သည္ အခုေခတ္ အဲကြန္းမ်ားႏွင့္မလဲႏိုင္ေသာ ေအးျမမွဳကုိ ျဖစ္ေစ၏။ သဘာ၀သည္ လူတုိ႕မဖန္တီးႏုိင္ေသာ အမွန္တရားျဖစ္ေလသည္။

ထုိအခ်ိန္က က်ေနာ္တုိ႕ကုိ ဖိတ္ေခၚခဲ့ေသာ ဖုိးဖုိးၾကီးတပည့္ အိမ္ရွင္မိသားစုသည္ လက္ပံတုန္းေက်းရြာႏွင့္ ၃မုိင္ခန္႕ ေ၀းကြာေသာ လယ္ထဲတြင္ အိမ္ၾကီးရခိုင္ေဆာက္လုပ္၍ ေနထုိင္ၾကသူမ်ားျဖစ္သည္။ ထုိ႕ေၾကာင့္ က်ေနာ္တုိ႕ ရြာသုိ႕ေရာက္ခ်ိန္တြင္ ေန႕လည္ေနခင္းျဖစ္ေသာ္လဲ ခရီးလမ္းမဆံုးေသးသျဖင့္ ေကာင္းေကာင္းအနားမယူႏုိင္ၾကပါ။ အသင့္ျပင္ဆင္ထားေသာ ႏြားလွည္းျဖင့္ ခရီးဆက္ရျပန္ပါသည္။
ႏြားႏွစ္ေကာင္ကေသာ လွည္းသည္ ယခုေခတ္ ဇိမ္ခံကားမ်ားကဲ့သုိ႕ သက္ေသာင့္သက္သာ မရွိလွပါ။ သုိ႕ေသာ္ ေကာက္ရုိးမ်ားခင္းထားေသာ ႏြားလွည္းသည္ ဇိမ္ခံကားမ်ားကဲ့သုိ႕ စိတ္သႏၱာန္၌ ေလွာင္အိုက္မြန္းက်ပ္ျခင္းမ်ိဳးမရွိ။ လတ္ဆတ္သန္႕စင္ေသာေလကုိ တစ္၀ရွဴရင္း လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ေတြ႕ရေသာ လယ္သူမကေလးမ်ား၊ ေတာင္သူဦးၾကီးမ်ားကုိ ေအာ္ဟစ္ႏွုတ္ဆက္ရင္း၊ ဥၾသငွက္ကေလးမ်ား တြန္က်ဴးမွဳကုိ နားေသာတဆင္ရင္း၊ လွည္း၀င္ရုိးသံ တညံညံျဖင့္ ခရီးဆက္ရသည္မွာ အလြန္ပင္ စိတ္လြတ္လပ္ဖြယ္ေကာင္းလွေတာ့သည္။

က်ေနာ္တုိ႕လယ္တဲသုိ႕ေရာက္ေသာအခ်ိန္သည္ ညေနေစာင္းျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အာကာျပင္၌ အလင္းတုိ႕ ေဖ်ာ့ေတာ့စြာ ျဖန္႕က်က္ထားသည္မွာ ေလာကတစ္ခြင္လံုး ပုဇြန္ဆီေရာင္ ေနာက္ခံထားေသာ ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္ႏွယ္။ ယဥ္သကုိ ဆုိသကဲ့သုိ႕ အပ်ိဳျဖန္းေလးပမာ ၀န္းက်င္တစ္ခြင္၌ မခုိ႕တရုိ႕ျဖင့္ ျဖာက်ေနေသာ ဆည္းဆာခ်ိန္သည္ တစ္ေနကုန္ ခရီးပန္းသျဖင့္ ႏြမ္းနယ္လာေသာ က်ေနာ္တုိ႕အားလံုး၏ ရင္ကုိ ေအးခ်မ္းသြားေစသည္မွာ ယခုေခတ္ အိမ္ျပန္ခ်ိန္မ်ားႏွင့္ လားလားမွ် မဆုိင္ပါ။

အိမ္သူသက္ထား ၾကီးေဒၚ ခ်က္ေသာ ခ်ဥ္ေပါင္းဟင္းရည္က်ဲကေလး၊ ေဂြးသီးေထာင္းကေလးႏွင့္ ဘူးသီးကာလသားခ်က္တုိ႕ျဖင့္ အားပါးတရေလြးရေသာ ညေနစာထမင္း၀ုိင္းတြင္ ဗုိက္အင့္လြန္းလွသျဖင့္ က်ေနာ္တုိ႕ေမာင္ႏွမမ်ား လမ္းပင္ေကာင္းေကာင္းမေလွ်ာက္ႏုိင္ခ်င္ျဖစ္ရသည္မွာ ယခုေခတ္ ဟုိတယ္မ်ားတြင္ ဟန္ေဆာင္ပန္ေဆာင္ စားရေသာ ညစာထမင္း၀ုိင္းမ်ားႏွင့္ မည္သုိ႕မွ ႏွုိင္းယွဥ္၍ ရလိမ့္မည္မဟုတ္ပါ။ အညာခ်က္သည္ အလြန္မွ စားျမိန္လြန္းလွပါသည္။

ယာေတာတြင္ေနထုိင္ေသာကာလမ်ား၌ အိမ္သူ ၾကီးေဒၚႏွင့္ သမီးျဖစ္သူ လံုမပ်ိဳေလးတုိ႕ ဆြမ္းထခ်က္ၾကေသာ နံနက္ေလးနာရီကာလမ်ားတြင္ အအိပ္အလြန္မက္လွေသာ၊ ေနဖင္ထုိးတာေတာင္ မထခ်င္ေအာင္ အပ်င္းထူတတ္ပါေသာ က်ေနာ္တုိ႕ေမာင္ႏွမမ်ား အိပ္မွံုစံုမႊား လုိက္ထၾကရသည္။ သုိ႕ေသာ္ ၾကည္လင္လတ္ဆတ္ေသာ နံနက္ခင္းအာရုဏ္ဦးေလျပည္ကေလးကုိမ်ား ရွဴလုိက္ရရင္ျဖင့္ မၾကည္မလင္ျဖစ္ေနေသာ စိတ္မ်ား ၾကက္ေပ်ာက္ငွက္ေပ်ာက္ျဖစ္ကုန္ၾကသည္မွာ ေနာက္တစ္ခါ ျပန္အိပ္လိုက္ရမည္ကုိပင္ ႏွေျမာမိသည္အထိပါေပ။
ထုိ႕ေနာက္ က်ေနာ္တုိ႕ေမာင္ႏွမမ်ားလဲ ဖုိးဖုိးၾကီး၏ ခိုင္းေစခ်က္အရ ယာထဲဆင္းဖုိ႕ျပင္ၾကရေလသည္။ တကယ္ဆုိ က်ေနာ္တုိ႕ လုပ္ဖုိ႕မလုိအပ္ပါေခ်။ သုိ႕ေသာ္ က်ေနာ္တုိ႕၏ ဖုိးဖုိးၾကီးသည္ က်ေနာ္တုိ႕ေမာင္ႏွမတစ္သုိက္အား ပီဘိ ေတာသားကေလးမ်ားအသြင္ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ကာလမ်ားတြင္ ေျပာင္းလဲေပးခဲ့ေခ်သည္။ မည္သည့္ရည္ရြယ္ခ်က္ဟု မသိရေသာ္လဲ က်ေနာ္တုိ႕ အလြန္မွပင္ ေပ်ာ္ရႊင္ရပါသည္။

နံနက္ေစာေစာ ယာေတာမွ ထမင္းပူပူကေလးကုိ ပဲေပါင္းကေလး ဆီကေလးျဖင့္စမ္းကာ နယ္ထားေသာ ပဲျပဳတ္ထမင္းပူကေလးႏွင့္ ခရမ္းခ်ဥ္သီးေထာင္းကေလးကုိ ေရေႏြးပူပူမွဳတ္၍ အားပါးတရ ေလြးျပီးသကာလ က်ေနာ္တုိ႕ေမာင္ႏွမတစ္စုလံုး အိမ္ၾကီးရွင္၏ သားသမီးမ်ားျဖင့္ လယ္ထဲတြင္ ထြန္သူထြန္၊ ေကာက္စုိက္သူစုိက္၊ ေပါင္းသင္သူ ေပါင္းသင္၊ ပ်ိဳးႏွုတ္သူ ႏွုတ္ျဖင့္ အလြန္မွကုိ ေပ်ာ္စရာေကာင္းလွပါသည္။ က်ေနာ္တုိ႕တစ္ေတြကေတာ့ျဖင့္ ဘာမွမလုပ္တတ္သူမ်ား ပီသစြာ အိမ္ၾကီးရွင္၏ သားပ်ိဳကေလးမ်ားျဖစ္ေသာ အကုိမ်ား ဦးေဆာင္မွဳျဖင့္ ႏြားေက်ာင္း ကြ်ွဲေက်ာင္းလုိက္ရေလသည္။
က်ေနာ္တုိ႕ေနထုိင္ရာ ယာေတာ၏ အေရွ႕ဘက္တြင္ လယ္ကြင္းမ်ား အစီအရီရွိၾကသည္။ ယာေတာအိမ္၏ အ၀င္၀တြင္ ေတာင္ကဲ့သုိ႕ မုိးထုိးမတတ္ စုပံုထားေသာ ေကာက္ရုိးပံုအျမင့္ၾကီးရွိေလသည္။ ထုိေကာက္ရုိးပံုၾကီးေဘး၏ တလင္းျပင္၌ စပါးနယ္ေသာ စပါးေလွ႕ေသာ ေနရာရွိရကား ပံုထားေသာစပါးပံုၾကီးမွာလဲ ေတာင္ပူစာၾကီး တစ္ခုကဲ့သုိ႕ျဖစ္ေနသည္။ ထိုေကာက္ရုိးပံုႏွင့္ တလင္းျပင္မွာ က်ေနာ္တုိ႕ ေမာင္ႏွမမ်ား အေဆာ့လြန္ရာ ဌာနီမ်ားလဲျဖစ္သည္။ ေကာက္ရုိးပံုေပၚ တက္ေဆာ့ရေသာအခ်ိန္မ်ား တလင္းျပင္တြင္ ပတ္ေျပးေနရေသာ အခ်ိန္မ်ားသည္ ယခုေခတ္ ဂိမ္းဆုိင္မ်ားတြင္ ဂိမ္းတုိက္ေနရသည္ႏွင့္ လားလားမွ်မတူညီပါ။ အေညာင္းအညာမမိသည့္အျပင္ မ်က္စိလဲ မကိုက္ပါ။ ပုိက္ဆံလဲမကုန္ပါ။ အခ်ိန္လဲအလြန္အၾကဴး မကုန္ခဲ့ပါ။ မည္သုိ႕မွ မတူညီႏုိင္ေသာ လြတ္လပ္မွဳမ်ိဳးပင္။

ညေနေစာင္းအခ်ိန္မ်ားတြင္ ယာေတာအိမ္၏ အေနာက္ယြန္းယြန္း တစ္ျပေလာက္အကြာအေ၀းတြင္ရွိေသာ ရုိးေခ်ာင္းကေလးသုိ႕ က်ေနာ္တုိ႕ ကြ်ဲေရခ်ိဳးဆင္းၾကသည္။ ေခ်ာင္းထဲသုိ႕ ကြ်ဲၾကီးစီး၍ဆင္းျပီး ပစ္ေဆာ့ရသည္မွာ အလြန္ေပ်ာ္ရႊင္စရာေကာင္းလွသည္။ ကြ်ဲမ်ားကုိ ေခ်ာင္းထဲသုိ႕ေမာင္းႏွင္လာေသာ လမ္းေပၚတြင္ ဖရဲခင္းမ်ားရွိသည္။ ဖရဲသီးမ်ား ေျမျပင္ေပၚတြင္ အစီအရီ လဲေလ်ာင္းေနၾကသည္မွာ အစိမ္းေရာင္ေခါင္းအံုးမ်ား စီခ်ထားသည့္အလား အလြန္မွ ၾကည့္ေကာင္းလွသည္။ အရြက္မ်ားေအာက္မွ ဖရဲသီးမ်ားကုိ ဆြတ္ယူ၍ လက္ေမာင္းျဖင့္ ျပင္းျပင္းခုတ္ျပီး အားရပါးရကုိက္စားရင္း ကြ်ဲစီးရသည္မွာ မည္သုိ႕မွ မေမ့ႏုိင္ေသာ အရသာပင္။ ထုိ႕ေနာက္ ကြ်ဲေပၚထုိင္ရင္း ရသမွ် သီခ်င္းမ်ား သူ႕ထက္ငါ အျပိဳင္အဆုိင္ အလုအယက္ေအာ္ဟစ္သီဆုိၾကရင္း ညေနဆည္းဆာေနျခည္ေႏြးေႏြးတြင္ ေခ်ာင္းရုိးထဲဆင္း၍ ကြ်ဲမ်ားျဖင့္အျပိဳင္ေဆာ့ကစားရေသာ ေန႕ရက္မ်ားသည္ က်ေနာ့္အတြက္ ညစဥ္မက္ေသာအိပ္မက္မ်ားပမာ။

ညဦးတြင္ လူၾကီးမ်ားစကား၀ုိင္း၌ ေရွ႕ျဖစ္ေနာက္ျဖစ္မ်ား နားေထာင္ရင္း၊ အမ လံုမပ်ိဳကေလး ဗုိင္းငင္သည္ကုိ ၾကည့္ရင္း၊ အိမ္သူ ၾကီးေဒၚ၏ ေပါင္ေပၚေခါင္းအံုးရင္း ေကာင္းကင္က်ယ္က်ယ္ၾကီးကုိ ၾကည့္ရသည္မွာ အလြန္မွ စိတ္ခ်မ္းသာစဖြယ္ေကာင္းလွသည္။ ေကာင္းကင္က်ယ္က်ယ္ၾကီးရွိ ေမာင္ရင္ဆုိင္းထမ္းၾကယ္ကေလးမ်ား၊ လင္းလင္းလက္လက္ျဖင့္ ေရာင္၀ါထုတ္ မ်က္ႏွာခ်ီေနေသာ ကုိေရႊဓူ၀ံၾကယ္၊ အပ်ိဳကေလး ယိမ္းႏြဲ႕ဟန္ျဖင့္ ကျပ ေဖ်ာ္ေျဖေနေသာ ခုႏွစ္စဥ္ၾကယ္ ေမာင္ႏွံမ်ား၊ သူတုိ႕ႏွင့္ ခပ္လွမ္းလွမ္းတြင္ေတာ့ ဦးဖုိးလမင္းၾကီး၏ တစ္ေလာကလံုး ငါလႊမ္းျခံဳထားသည္ဆုိျပီး ၀င့္၀င့္ၾကြားၾကြားျဖစ္ေနလုိက္ပံုမ်ား ရွင္ဘုရင္ၾကီး ဗိုလ္ရွဳသဘင္ ခံေနသည့္ႏွယ္ပင္။

လက္ဖက္ပန္းကန္ေလးခ် ေရေႏြးၾကမ္းအုိးေလးတည္ရင္း ယာေတာနီးနားခ်င္းေတာင္သူဦးၾကီး ေဒၚၾကီးမ်ား၏ ေရွ႕ျဖစ္ေနာက္ျဖစ္စကားမ်ားကုိ နားေထာင္းရင္း ခံစားရေသာ ညဥ့္ဦးသည္ ျမိဳ႕ျပညဥ္႕ဦးမ်ားႏွင့္ မည္သုိ႕မွ်မယွဥ္ႏုိင္ေသာ ျငိမ္းခ်မ္းမွဳ ရသကုိေပးစြမ္းႏိုင္လြန္းသည္။ ညဥ့္ဦး၏ ေလေအးေအးေလးမ်ား၊ ယာေတာေဘးရွိ ဆိတ္ဖလူးပင္ သနပ္ခါးပင္ ညေမႊးပင္တုိ႕မွ သင္းပ်ံလာေသာ ရနံ႕မ်ား၊ ၾကည္လင္၍ ဆိတ္ျငိမ္ေသာ ၀န္းက်င္တုိ႕ျဖင့္ ယာေတာ၏ ညသည္ အပ်ိဳမကေလး မ်က္လႊာခ်သကဲ့သုိ႕ ျငိမ္သက္၍ အိေျႏၵရလွသည္။ ထုိသုိ႕အခ်ိန္မ်ားကုိ ကုန္ေစၾကျပီးေနာက္ ခုႏွစ္စဥ္ၾကယ္ အျမီးမေထာင္ခင္ ဦးၾကီးေဒၚၾကီးမ်ား ႏွုတ္ဆက္၍ ျပန္ၾကေသာအခါ က်ေနာ္တုိ႕အိမ္သားမ်ားလဲ ဘုရား၀တ္တက္ျပီးေနာက္ ကုိယ္စီ အိပ္ယာ၀င္ျခင္းျဖင့္ ညကုိ ႏွုတ္ဆက္ရသည္မွာ အလြန္မွ စိတ္ၾကည္လင္ဖြယ္ေကာင္းလွေတာ့သည္။

က်ေနာ္တုိ႕ ေႏြေက်ာင္းပိတ္ရက္ သံုးလတာ ကာလမ်ားသည္ အလြန္မွ စိတ္ပ်ံ႕ဆြတ္ ၾကည္ႏူးဖြယ္ေကာင္းလွပါသည္။ သၾကၤန္ရက္မ်ားအတြင္း ရြာဘုန္းၾကီးေက်ာင္းသြား၍ လုပ္အားေပးျခင္းမ်ား၊ လျပည့္လကြယ္ရက္မ်ားတြင္ ယာေတာႏွင့္ ႏွစ္မုိင္ခန္႕ေ၀းေသာ ေတာင္ေပၚရွိ ဘုရားကေလးသုိ႕ လွည္းမ်ားကုိယ္စီျဖင့္ ဘုရားဖူး ထြက္ရျခင္းမ်ား၊ က်န္ေသာေန႕ရက္မ်ားတြင္ ေတာင္သူအလုပ္မ်ား ကူလုပ္ေပးျခင္းမ်ား၊ အမ အပ်ိဳကေလးမ်ားျဖင့္ ဟင္းရြက္ခူး ပန္းခူးထြက္ျခင္း၊ အကုိလူပ်ိဳကာလသားမ်ားျဖင့္ လူပ်ိဳလွည့္ျခင္း၊ မာလကာပင္ေပၚအျပိဳင္တက္ၾကျခင္း၊ ဒီဒုိးဥ အျပိဳင္တူးၾကျခင္း၊ ႏြားႏုိ႕ညွစ္ျခင္း၊ ႏြားစာ ၀က္စာျပင္ဆင္ၾကျခင္း၊ ကန္သင္းရုိးတစ္ေလွ်ာက္ တုတ္တစ္ေခ်ာင္းျဖင့္ရမ္း၍ သီခ်င္းတစ္ေၾကာ္ေၾကာ္ေအာ္ရင္း ယာေတာအိမ္သုိ႕ျပန္ရေသာ ညေနခင္းမ်ား။
က်ေနာ္ သိပ္ခ်စ္ပါသည္။ တသသ အမွတ္ရေနမိသည္အထိ သိပ္ကုိ ျမတ္ႏုိးမိရေသာ က်ေနာ္၏ ေက်ာင္းပိတ္ေသာ ေႏြရက္မ်ား ျဖစ္ခဲ့ဖူးပါသည္။

အကယ္၍ က်ေနာ္သည္သာ ေနာက္တစ္ၾကိမ္ လူျဖစ္ခြင့္ ၾကံဳခဲ့ရသည္ရွိေသာ္.....။


ေဇာ္။

( ဤစာမူသည္ ဧျပီလ ၁၂ရက္ ၂၀၁၁ခုႏွစ္ အဂၤါေန႕တြင္ က်ေရာက္ခဲ့ေသာ က်ေနာ္၏ စာေရးျခင္းသက္တမ္း ၂ႏွစ္ျပည့္အတြက္ အမွတ္တရအျဖစ္ ရည္စူးပါသည္။)

Sunday, April 17, 2011

က်ေနာ္နဲ႕ ေနရာ

စပါးႏွံေတြ မသီးပြင့္တဲ့
လယ္ကြင္းေတြ မရွိတဲ့
ဟီရိၾသတပ နားမလည္တဲ့ အရပ္ေဒသက
ဇိမ္ခံပစၥည္းေတြၾကား
ပကာသန အေငြ႕အသက္ေတြ
ဟန္ေဆာင္ပန္ေဆာင္ အသံုးအႏွုန္းေတြ
၀တၱရားေက် အျပံဳးေတြ
က်ေနာ္ လူမျဖစ္ခ်င္ေတာ့ဘူး

အသက္မပါတဲ့ အစဥ္အလာေတြနဲ႕
ေအးစက္စက္ ေပြ႕ဖက္မွဳေတြၾကား
က်ေနာ္မေပ်ာ္ပါဘူးဗ်ာ
အိမ္ျပန္ရက္ကုိသာ လက္ခ်ိဳးေရေနခဲ့မိတာ

အမ်ားသူငါ အားက်ေနတဲ့ ေနရာမွာ
ခက္ခက္ခဲခဲ အသက္ရွဴေနရတယ္
လူတစ္ခ်ိဳ႕ ဂုဏ္ယူတတ္ၾကတဲ့ အမုိးအကာေအာက္
စားေနရတဲ့ ထမင္းလုတ္ေတာင္
က်ေနာ္ ျမိဳမက်ဘူး

ပကာသနနဲ႕ လက္လက္ထေနတဲ့
အစြယ္ထြက္ဘီလူးေတြၾကား
နံနက္ျဖန္အေၾကာင္းေတြးလုိက္မိတုိင္း
သက္ျပင္းေမာနဲ႕က်ေနာ္
ႏွစ္ကုိယ့္တစ္စိတ္ ျဖစ္လုိ႕...

ကုိယ့္ေနရာမဟုတ္တဲ့ေဒသမွာ
သူတုိ႕ေပ်ာ္ေနတာ ျမင္ရေတာ့
ေဒါင္းေယာင္ေဆာင္ေသာ က်ီး ဥပမာကုိ
က်ေနာ္ သတိရတယ္

ေမေမ
တကယ္ဆုိ
က်ေနာ္တုိ႕အရပ္မွာ
သဘာ၀ေတြ ေပါပါတယ္
လတ္ဆတ္ျခင္းေတြ လွိဳင္လွဳိင္ထရင္း
ရုိးသားျဖဴစင္မွဳေတြ ဆယ့္ႏွစ္ရာသီ အခုိင္လုိက္ ပြင့္ၾကတယ္
ေျပာရင္းဆုိရင္းပါပဲ
ေမေမရယ္
ေက်းေတာနံ႕ကုိ က်ေနာ္ ခ်ဥ္ခ်င္းတပ္မိတယ္

တကယ္ပါ ေမေမ
မိဘဆုိတဲ့ ထမ္းပိုးသာ က်ေနာ့္ပခံုးထက္ ရွိမေနခဲ့ရင္
က်ေနာ္ဆုိတာ
အမိေျမမွာသာ ေျမၾကီးျဖစ္ခ်င္ခဲ့တဲ့ေကာင္။

ေဇာ္။

Tuesday, April 12, 2011

ငါ့အတၱ

ငါ ဦးသန္႕ ထက္
သူ႕နိဳင္ငံ သူ႕လူမ်ိဳးအတြက္
လူမိုက္လုပ္ခဲ့တဲ့ ဟစ္တလာ ကို
ပို သေဘာက်တယ္....

ငါ သခင္ေအာင္ဆန္း ထက္
သူတို႕လို မ်ိဳးခ်စ္လူငယ္ေတြကို
ေမြးထုတ္ေပးခဲ့တဲ့
သခင္ ကိုယ္ေတာ္မိွဳင္း ကို
ပို ေလးစားတယ္ ...

ငါ မဂၤလသုတ္ ထက္
ကိုးခန္းပ်ိဳ႕ကို
ပို ႏွစ္သက္တယ္

ငါ လြန္းထားထား ၀တၳဳေတြ ထက္
ၿမန္မာ့လူေနမွဳ ဘ၀ကို သရုပ္ေဖာ္တဲ့
တကၠသိုလ္ ဘုန္းနိဳင္ ၀တၳဳေတြကို
ပို ၾကိဳက္တယ္

လူေတြအတြက္
ကိုးကြယ္ယံုၾကည္ရာဟာ ဘုရားဆို
ငါ့အတြက္
အေမဟာ ဘုရား ..

သိ၀ိမင္းၾကီးအတြက္
ဥမၼာဒႏၱီၱဟာ အလွဆံုးဆိုရင္
ငါ့အတြက္ ငါ့ခ်စ္သူက အလွဆံုး ...

ငါ လူအ တစ္ေယာက္
ဒါေပမယ့္ ငါ့ကိုယ္ငါ ၿမန္မာလို႕ထုတ္ေဖာ္ေၿပာဖို.
ဘယ္ေတာ့မွ မရွက္ဘူး...


ေနာင္ရုိးျမတ္

Monday, April 11, 2011

ပုိးစားခံေနရေသာ ရင္ဘတ္တစ္စံု

ပိေတာက္ေတြ မဖူးၾကေတာ့တဲ့အေၾကာင္းက ရုိးရုိးေလးပါပဲ

၀န္းက်င္မွာ အစိမ္းေရာင္အစား အဆီျပန္အေငြ႕အသက္ေတြ

မွဳိေစာ္နံ စကၠဴေတြ ပလူပ်ံေနခဲ့ျပီ

ဟုိေန႕က သၾကၤန္အေၾကာင္းေျပာၾကေတာ့

သူငယ္ခ်င္းရယ္ _______ ငါ ရင္နာတယ္....။

ေငြဖလား ... သေျပခက္နဲ႕ ျမိဳ႕မျငိမ္းသီခ်င္းေတြထက္

အတြင္းခံေပၚယဥ္ေက်းမွဳ၊ အရက္ေစာ္နံ အေငြ႕အသက္ေတြ

ဒီေခတ္ၾကီးမွာ ျမန္မာျဖစ္ရတာ ငါ သိမ္ငယ္မိတယ္ သူငယ္ခ်င္း

ေစာင့္ေလမ်ိဳးႏြယ္ဆုိတာေလာက္ကုိမွ

နားမလည္ၾကေတာ့တဲ့ မိန္းမေတြ

အမ်ိဳးေကာင္းသားဆုိတာကုိ ေရးေရးမွ

မသိၾကေတာ့တဲ့ ေယာက္်ားေတြ

သူငယ္ခ်င္းေရ

နင္ေျပာခဲ့သလုိေပါ့

ကမၻာမပ်က္ရင္ေတာင္ ျမန္မာပ်က္ေတာ့မယ္ကြာ

ဂုဏ္ေတာ္ကုိးပါး မသိသူေတြ

ေထရ၀ါဒ မၾကားဖူးသူေတြ

ပင္နီကုိ မျမင္ဖူးသူေတြ

ယဥ္ေက်းသိမ္ေမြ႕မွဳ ဆုိတာကို နားမလည္ၾကေတာ့သူေတြ

သူငယ္ခ်င္းရယ္ ____________ ေတြးမိေလတုိင္း

(ေတာ္ျပီဟာ .... ဆက္မေရးခ်င္ေတာ့ဘူး)

ျမန္မာျပည္ အသက္ရွည္ပါေစ...။


ေဇာ္။

Sunday, April 10, 2011

ကုိယ္နဲ႕ ပြဲေတာ္

တသသနဲ႕ လြမ္းေမာလုိက္ရတာ
ဘာနဲ႕မွကုိ မတူဘူး
ကုိယ္မသိတဲ့ ေႏြဦးေလေပြထဲ
အတာေရေတြ စုိစြတ္ေနတယ္
ပိေတာက္ေငြ႕တုိ႕ လွိဳင္လွဳိင္ထခ်ိန္
ဧျပီေတြ ခုန္ေပါက္ေနၾကတယ္

ေမေမေရ
သူမ်ားေတြ ေျပာေနၾကတဲ့ သၾကၤန္ဆုိတာ
က်ေနာ့္အတြက္ ခြက္ပုန္းခုတ္ေနခ်ိန္နဲ႕တူတယ္
ဘံုဆုိင္ထဲက မီးေတာက္အရက္လုိ ေရေရာမွ ျဖစ္မယ့္အမ်ိဳး

ဘယ္သူမွ ဂရုျပဳမိမွာ မဟုတ္ပါဘူး
ဒါေပမယ့္
ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္ ျပန္ျပန္သိေနရတာကုိက
ပဒုိင္းသီးကုိင္ထားရသလုိ
စုပ္လဲဆူး စားလဲရူးနဲ႕

ေလာကတလင္းျပင္ထဲ
ရာသီခ်ိန္မဟုတ္ပါဘဲ ပြင့္ဖုိ႕ၾကိဳးစားေနမိတဲ့ ပန္းရုိင္းလုိ
က်ေနာ့္သစ္ရြက္ေတြ တေ၀ါေ၀ါလွဳတ္ခတ္
ေမေမ့ရင္ခြင္ကုိ တခုတ္တရ လြမ္းတယ္...။

ေဇာ္။

Friday, April 8, 2011

ေနမထြက္ေသာေန႕

နံနက္ အာရုဏ္ဦးပါ
အလင္းေရာက္မလာခဲ့ဘူး

တေရြ႕ေရြ႕သြားေနတဲ့ စကၠန္႕တံနဲ႕အတူ
မလုပ္ေတာ့ဖုိ႕ ဆံုးျဖတ္လုိက္တဲ့ အရာေတြ ရွိတယ္
ငါ ရင့္က်က္သင့္ျပီ

ေမေမ
အမွားအယြင္းေတြထဲ
နာက်င္မွုနဲ႕ က်ေနာ္ ၀င္တုိက္မိေလတုိင္း
ေကာင္းကင္တစ္ဖက္စြန္းက
ေမေမ့ရင္ခြင္ကုိ အရွင္လတ္လတ္ ငတ္မြတ္ရတယ္

မာယာဗလပြနဲ႕
ေလာကေတာနက္နက္ထဲ
က်ီးလန္႕စာစား ျဖစ္ေနရသမွ်
ေမေမ
က်ေနာ္ အိမ္ျပန္ခ်င္တယ္...။


ေဇာ္။

Saturday, April 2, 2011

မုေယာပြင့္ေလး မ်က္ႏွာလႊဲခ်ိန္

မြန္းက်ပ္လုိက္တာ
ေလထုထဲမွာမ်ား ေအာက္ဆီဂ်င္ေလ်ာ့နည္းေနခဲ့လား
ေရနစ္သူလုိ မေရမရာ ဖမ္းဆုပ္မိသမွ်
ကုိယ့္အတၱေတြပဲ ကုိယ္ ျပန္ျပန္ရေနတယ္

ေႏြေရ
ငါ့ရင္ဘတ္ေတြ ဟုန္းဟုန္းေတာက္ေနျပီကြာ
မစုိက္ပ်ိဳးသင့္တဲ့ရာသီမွာ
ငါ တစ္ေယာက္တည္း ထြန္းေရးငင္ေနမိခဲ့တာ
ပ်ိဳးက်ဲမိသမွ်ထဲ
သူ႕အမုန္းေတြပဲ သီးပြင့္လြန္းေနတယ္

တဆိတ္ ေႏြရယ္
ခပ္ေ၀းေ၀းမွာ ပူစမ္းပါ
ဒီေကာင့္ရင္ေတြ ေလာင္မီးက်ေနလုိ႕။


ေဇာ္။