အရုိးသားဆံုးဆက္ဆံတာဟာ အေကာင္းဆံုးလက္ေဆာင္ေပးလုိက္တာပါတဲ့.. က်ေနာ္လဲ အရုိးသားဆံုးပဲ ျဖစ္ခ်င္ပါတယ္.. က်ေနာ္ျမတ္ႏုိးတဲ့စာေတြ ကဗ်ာေတြနဲ႕ဖြဲ႕စည္းထားတဲ့ က်ေနာ့္ရဲ႕နားခုိရာကုိ တကူးတက အားေပးၾကလုိ႕ ေက်းဇူးအထူးတင္လွ်က္ပါ.. စိတ္ေအးခ်မ္းသာ ရွိၾကပါေစလုိ႕ ဆႏၵျပဳရင္း...။ ။

Wednesday, July 17, 2013

သူ .... သိေစ။

က်ေနာ္ ပံုေအာထားတဲ့ အဲ့ဒီအလင္းေတြ
သူ႕တစ္ကုိယ္စာ
က်ေနာ္ ... လဲ့ျဖာရူးသြပ္ထားတယ္။
လမင္းအနားသတ္ကေလးပဲျဖစ္ျဖစ္
၀လံုးရဲ႕ အစဦးပုိင္းေလးပဲျဖစ္ျဖစ္
က်ေနာ္ သိမ္းပုိက္ခမ္းနားခ်င္တာမဟုတ္ပါဘူး
က်ေနာ္က ေကာင္းကင္ကုိ ေငးေမာ့ၾကည့္ရံု။

၀င္းပလင္းျမလွတဲ့ ၾကည္ေမြ႕ေမြ႕
သူ႕အျပံဳးတစ္စြန္းတစ္စမွာ
က်ေနာ္ တုန္ယင္လွိဳက္ဖုိသြားဖူးတယ္
ႏူးညံ့ေယာင္ေဆာင္ထားတဲ့ ေအးစက္စက္စကားလံုးရုိင္းေတြ
ခုခ်ိန္ခါ
ျပန္ၾကားေယာင္ပါရဲ႕ မ်က္ခံုးေကြးေလးရယ္
က်ေနာ္က ျမွားဆိပ္သင့္သူ သားေကာင္ေကာင္းလဲ ျဖစ္ခဲ့တယ္။

သတိရျခင္းေတြဟာ တတိတိနဲ႕ က်ေနာ့္ကုိ တုိက္စား
နာက်င္ေနမွန္းေမ့ေနေလာက္ေအာင္ နာက်င္ရတယ္
ဖတ္ေနတဲ့ စာအုပ္ေတြ၊ စိတ္ျဖစ္စဥ္ ထိန္းခ်ဳပ္မွဳေတြၾကားမွာ
အလြမ္းက ေနရာမလပ္ ၀င္ယူ
သူ႕ရဲ႕ မ်က္ေတာင္စုိက္စုိက္ကေလးရယ္၊
မ်က္လံုး၀ုိင္းၾကည္ၾကည္ကေလးရယ္၊
မၾကာမၾကာ ဘယ္ဘက္ရင္ဘတ္ထဲက ထုတ္ထုတ္ၾကည့္ျဖစ္ရတယ္
ေနသာပါရဲ႕ကြယ္။

တုိက္ခတ္သြားတဲ့ေလျပည္ေတြရယ္
ေ၀့လြင့္သြားတဲ့ တိမ္တုိက္ေတြရယ္
ပ်ံသန္းသြားတဲ့ အိမ္ျပန္ငွက္ေတြရယ္
သူတုိ႕ေတြၾကားမွာ သူ႕ရဲ႕ သတင္းစကားကုိ ၾကားရသလုိ
ေကာင္းကင္အနားသတ္ေတြဆီမွာ သူ႕ရဲ႕ အျပံဳးၾကည္စင္ေတြကုိ ျမင္ရသလုိ
အသားတက် က်ေနာ္ သတိရတတ္တယ္
အရွက္ရခဲ့တဲ့ ဂုဏ္ပုဒ္တစ္ခ်ိဳ႕ကုိ ေသေသသပ္သပ္၀ွက္သိမ္း
က်ေနာ့္ရဲ႕ ႏြမ္းလ်သိမ္ငယ္ျခင္းေတြ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ရင့္သန္လာခဲ့ျပီ။

မက္ခဲ့တဲ့အိပ္မက္ေတြ ..
ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့တဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ
က်ိဳးပ်က္သြားတဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြ
ျပန္ေျပာင္းေအာက္ေမ့ရင္း
ေန႕ရက္ရွည္ေတြ အားစုိက္ ျဖတ္သန္းေနခဲ့ရ။
ဘာကုိမွ မေတာင့္တေတာ့ပါဘူး
တစ္ခါတေလ အထီးက်န္ဆန္ဆန္ ျငီးေငြ႕ဖြယ္ နာက်င္ျခင္းေတြနဲ႕
ခပ္ျပျပ ဆုေတာင္းမိတယ္
ရင္ႏွင့္အမွ်
(သူ)
ျငိမ္းျမပါေစ။



ေဇာ္။

Thursday, July 11, 2013

မုိး (၂)

က်ေနာ့္အတြက္ ... ၀ဋ္အၾကီးအက်ယ္လည္ရမယ့္အခါသမယဟာ ..
ဒီေန႕ညမွာ .. က်ေနာ့္ဘက္ဘက္ရင္အံုထဲ ..
ဆုိင္းမဆင့္ ဘံုမဆင့္ ဆုိက္ဆုိက္ျမိဳက္ျမိဳက္ ေရာက္လာတယ္။

ျပင္ဆင္ခ်ိန္မရလုိက္ပါဘဲ .. က်ေနာ္ဟာ အလဲလဲ အျပိဳျပိဳ
ရွိဳက္ၾကီးတငင္ ဒူးေထာက္ရျခင္းေတြ ကမ္းပါးေျမျမိဳ ျဖစ္ၾကရ
တင္းတင္းေစ့ထားတဲ့၀ါက်ေတြဟာ က်ေနာ့္ရဲ႕ ေသြးေၾကာေတြကုိ ဆြဲညွစ္ေနခဲ့
တုန္ရီေအးစက္ ေမးခ်င္းရုိက္ခတ္ေနတာေတာင္မွ
က်ေနာ့္ကုိ ေၾကာက္လန္႕ျခင္းေတြ အုတ္ေအာ္ေသာင္းနင္း ပြဲေတာ္တည္တယ္

ထားမသြားဖုိ႕ရယ္ .. ေတာင္းပန္စကားရယ္ ..
ေတာင္းပန္စကားရယ္ ... ထားမသြားဖုိ႕ရယ္ ..
က်ေနာ္ သိတာ အဲ့ဒီ စကားႏွစ္ခြန္းထဲ
အဲ့ဒီ စကားႏွစ္ခြန္းထဲနဲ႕ပဲ က်ေနာ္...
ဘ၀ကုိ အဆံုးစီရင္ခ်င္လာတယ္

ဒီလုိမွန္းသိခဲ့ရင္
က်ေနာ့္ဆီကုိ အလင္းေတြ သယ္ေဆာင္မလာဖုိ႕ က်ေနာ္ေျပာခဲ့မိပါလိမ့္မယ္။

ေနာက္ဆံုးအေနနဲ႕ေပါ့
က်ေနာ့္ကုိ ခြင့္လႊတ္ဖုိ႕အေၾကာင္း
အဲ့ဒီ အေရွ႕ေျမာက္အရပ္မွာရွိတဲ့ က်ေနာ့္ လမင္းဆီ
ဒူးေထာက္ထားတဲ့ ေသြးစက္စက္ေတြ
တခုတ္တရထုပ္ပုိးျပီး
ေလေျပေတြနဲ႕ ထည့္ေပးလုိက္ခ်င္ပါတယ္

ေၾကပါေစ။

ေဇာ္။

Thursday, July 4, 2013

မုိး (၁)

ခ်စ္သူဟာ
မုိးစက္မွဳန္မႊားေလးျဖစ္တယ္
သူ႕ စကားလံုးရြာက်မွဳေတြနဲ႕
သစ္ပင္ကုိ တတိတိ စုိစြတ္ေနေစရဲဲ႕။

ခ်စ္သူဟာ
၀လံုးကေလးျဖစ္တယ္
ခံုးေနတဲ့ မ်က္ခံုးနက္နက္ကေလးေတြရယ္
၀ုိင္းစက္စက္မ်က္လံုးကေလးေတြရယ္နဲ႕
သစ္ပင္ကုိ စကားလံုးေတြ ေရးျခယ္တယ္။

ခ်စ္သူဟာ
ဘဂ၀ါဂီတေလး ျဖစ္တယ္
တင္းတင္းေစ့ထားတဲ့ ပါးလ်လ်ႏွုတ္ခမ္းတစ္စံုနဲ႕
သစ္ပင္ရဲ႕ က်မ္းအဆူဆူကုိ လက္ညွိဳးညႊန္
အမိန္႕ေတြကုိ စာခြ်န္လႊတ္တယ္။

က်ေနာ္က သစ္တစ္ပင္ပါ
ခ်စ္သူအိပ္တန္းတက္မယ့္ တံတ်ာနဲ႕
ေရေသာက္ျမစ္ေတြကုိ အသက္ဆက္ေနခဲ့ရ ...။


ေဇာ္။


Sunday, June 30, 2013

ဒဏ္။

ညွိဳးလ်သိမ္ငယ္ျခင္းေတြနဲ႕ .. ဘ၀ဟာ အခုမွ ခပ္က်က် ခါးသက္ေနခဲ့
ဘယ္လုိအကုသုိလ္မ်ားလဲ .. အၾကိမ္ၾကိမ္ပါပဲ .. အဲ့ဒီ ေတာ္သလင္းမွာ က်ေနာ္သံသရာရွည္ေနရေတာ့တာ။

ခနခနရွိဳက္မိတဲ့ ၀င္သက္ထြက္သက္ေတြနဲ႕ .. တနဂၤေႏြက ခနခန ထားသြားေနတယ္
က်ေနာ္ဟာလဲ ခနခန အသက္ရွဴၾကပ္ .. ေနာက္ဆုံးေတာ့ မုိးဟာမုိးပါပဲ .. ခနခန ေအးစက္စက္ ႏိုင္လြန္းေနလွတယ္။

ေတာ္သလင္းရယ္ ... တနဂၤေႏြရယ္ .. မုိးရယ္ ..
က်ေနာ္မက္ေနမိတဲ့အိပ္မက္ဟာ ေရခဲျမစ္တစ္စင္းလဲ ျဖစ္တယ္။ တိတိပပ ေပါက္ကြဲဖုိ႕၀န္မေလးတဲ့ သစ္ရြက္ေလးလဲ ျဖစ္တယ္။ က်ေနာ္ဟာလဲ ရူးလြန္းခဲ့တယ္။

မသိက်ိဳးကြ်ံခ်န္ရစ္သြားဖုိ႕ရယ္ .. တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္က်န္ရစ္သြားဖုိ႕ရယ္ ... အဲ့ဒီ တနဂၤေႏြဟာ က်ေနာ့္ကုိ ခနခန ျပဌာန္းတယ္။ ရင္ဘတ္တစ္ခုလံုး ထိတ္လန္႕သြားေလာက္တဲ့အထိ က်ေနာ္ ထံုက်ဥ္ခဲ့ရဖူးတယ္။ မုိးရယ္။
စကားလံုးေတြ မရွိေတာ့ေလာက္ေအာင္ .. စကားလံုးေတြ ေပ်ာက္ဆံုးေနေလာက္ေအာင္ .. အတိတ္ရဲ႕ အရိပ္ေတြနဲ႕ က်ေနာ့္ကုိ တနဂၤေႏြေလး မ်က္ႏွာလႊဲသြားတယ္။

တကယ္လုိ႕မ်ား ... တကယ္လုိ႕မ်ားေပါ့ေလ ...
ဘ၀ကုိေနာက္တစ္ၾကိမ္အသစ္က ျပန္စခြင့္ရခဲ့မယ္ဆုိပါစုိ႕ ... တနဂၤေႏြရဲ႕ သံသယေငြ႕ေငြ႕ေတြေအာက္
က်ေနာ္ ဘယ္ေတာ့မွ လူမျဖစ္ခ်င္ဘူး။


ေဇာ္။

Friday, June 21, 2013

သူသိပါေစ။

ေၾသာ္ ..
ဒီအခ်ိန္ေတာင္ေရာက္ျပီ။
မေန႕က ဒီအခ်ိန္ေပါ့ ...
ခုေတာ့ က်ေနာ့္ရဲ႕ သံစဥ္ကေလး
ေ၀း ... လြင့္... ေပ်ာက္... ရွ
အလြတ္ရေနတဲ့ ဂဏန္း ၁၂လံုးဟာ
က်ေနာ့္ကုိ ပုိျပီး ခါးသက္ေနေစေတာ့တာ ..။

ခုေလာေလာဆယ္ေပါ့ သံစဥ္ရယ္
ဖုန္းခလုတ္ေတြေပၚ လက္မေရာက္ေအာင္ ေနေနမိတယ္

ဆုေတာင္းျခင္းမ်ားသာ အသက္၀င္မယ္ဆုိ
သကၠရာဇ္ေတြကုိ ျဖဳိခ်င္တယ္
ေနာက္ေၾကာင္းေတြထက္
သံစဥ့္ကုိသာ က်ေနာ္ လုိခ်င္တယ္
သံစဥ္ရယ္ ...။

ခုဆုိ တနဂၤေႏြေရာက္ဖုိ႕ ၂၄နာရီ ၂ခါ ျဖတ္ရဦးမယ္
အရင္က ခ်ိဳျမိန္ခဲ့တဲ့ တနဂၤေႏြဟာ
အခု က်ေနာ့္အတြက္ ထိတ္လန္႕စရာေတြ ျဖစ္လုိ႕
သံစဥ္ရယ္ ...။

မေခၚဘဲမေနပါဘူးလုိ႕ သံစဥ္ေျပာခဲ့တယ္
အျမဲေခၚမွာပါလုိ႕ သံစဥ္ေျပာခဲ့တယ္
ဒီလုိနဲ႕ သံစဥ္ မရွိေတာ့ဘူး ..
ခုဘယ္မွာလဲ သံစဥ္။

က်ေနာ္က အေ၀းေရာက္လူသားပါ
ဂစ္တာအုိကုိထမ္း
ကဗ်ာေတြကုိ ရူးႏွမ္းရင္း
သံစဥ္နဲ႕ေတြ႕မွ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္ အသက္ရွိမွန္းသိခဲ့ရ ...
ျပန္လာခဲ့ပါလား သံစဥ္ရယ္ ..။

ဒီလုိပါပဲ ..
ကုိယ္ေနတတ္ေအာင္ၾကိဳးစားမယ္ဆုိတဲ့
အဲ့ဒီ ဂီတကေလး
က်ေနာ့္ခပ္ေ၀းေ၀းကုိ ေျပးထြက္သြားတာ
ခုဆုိ ၂၄နာရီကုိ စြန္းသြားခဲ့ျပီ။


ေဇာ္။


Thursday, June 20, 2013

က်ေနာ္ႏွင့္မုိး

ထုိေန႕က က်ေနာ္တုိ႕ ဆံုစည္းခဲ့ၾကသည္။
ထုိေန႕ျပီးေနာက္ က်ေနာ္တုိ႕ ေ၀းကြာသြားခဲ့ၾကသည္။
တိတိက်က် ခ်န္ရစ္ထားဖုိ႕ေရာ
တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ က်န္ရစ္ခဲ့ဖုိ႕ေရာ
ေသခ်ာေနခဲ့ျပီးျဖစ္သည့္ က်ေနာ္သည္
လက္ျပႏွုတ္ဆက္ျခင္းႏွင့္ ျငင္းဆန္ပယ္ဖ်က္ျခင္းမ်ားကုိ
ျငိမ္ျငိမ္သက္သက္ ရပ္ၾကည့္ေနခဲ့ျပီးပါျပီ။

တစ္ေန႕ ျပန္ေရာက္လာေလမလားဆုိသည့္ေမွ်ာ္
လင့္ခ်က္ျဖင့္
က်ေနာ္ ေငးၾကည့္ေနလင့္ကစား
မတူညီေသာ စိတ္တည္ေဆာက္မွဳမ်ား၌
က်ေနာ္သည္ က်န္ရစ္ခဲ့ျပီးသူ ျဖစ္ခဲ့သည္။

က်ေနာ္အျမဲေျပာခဲ့ေသာ စကားတစ္ခြန္းရွိပါသည္။
က်ေနာ္က မုိးကုိ ခ်စ္ပါေသာ္လဲ မုိးက က်ေနာ့္ကုိ မခ်စ္ခဲ့ပါ ဟူ၍။

ထုိသုိ႕ျဖင့္ ..
က်ေနာ့္ရင္ထဲမွ မုိးသည္ ..
တနဂၤေႏြေန႕တြင္ေရာက္လာ၍ ဤေန႕တြင္ အျငိဳးသည္းစြာ ရြာခဲ့ေလျပီ။
ေသခ်ာပါသည္ ...
က်ေနာ္ မငုိပါ။
သုိ႕ေသာ္ ....။

ခြဲခြာရျခင္းမ်ားတြင္ ...
နာက်င္မွဳမ်ား ..
၀မ္းနည္းမွဳမ်ား ...
စိတ္မေကာင္းျဖစ္မွဳမ်ား ..
အသက္ရွဴသံျပင္းျပင္းမ်ား ...
အခ်ိဳးက်ပါ၀င္ေနၾကမည္မွန္း
က်ေနာ္အစကတည္းက သိခဲ့ပါလွ်င္ ...

ဆံုစည္းရျခင္းမ်ားကုိ က်ေနာ္ ေကာင္းမြန္စြာ ၾကိဳလင့္ခဲ့လိမ့္မည္မဟုတ္။


ေဇာ္။

Sunday, June 16, 2013

မုိးေရာက္လာတဲ့ တနဂၤေႏြ

က်ေနာ္က ျမတ္ျမတ္ႏုိးႏုိးျဖစ္ရသမွ်
စည္းေဘာင္ေတြက က်ေနာ့္ကုိ ဟန္႕တားၾကတယ္
မုိးရယ္ .....

သူ႕ကုိ မုိးလုိ႕ေခၚမယ္ဆုိ
သူ႕ရဲ႕ ရြာက်မွဳတုိင္း ရင္စည္းခံဖုိ႕
ေျမၾကီးတစ္ေကာင္က က်ေနာ္ ...
ေနာက္က်သြားျပီလုိ႕ေတာ့ မဆုိပါနဲ႕
အစည္းအတားေတြၾကားက
အဲ့ဒီမုိးကုိ က်ေနာ္ ခုိးခ်င္ေနခဲ့တာ ...။

ဘာ့ေၾကာင့္မ်ား .......
ခုမွ .............
..............
က်ေနာ္ မေတြးဘူး
မေတြးေတာ့ဘူး ....။
အစကတည္းက ငုိဖုိ႕ျဖစ္လာတဲ့ မုိးကုိ
၀ါဆုိေကာင္ က်ေနာ္က
ျမတ္ျမတ္ႏုိးႏုိး ေထြးေပြ႕ခဲ့မိ
ရႊဲရႊဲနစ္နစ္ စုိခ်င္လဲ စုိပါေစ။

တကယ္ေတာ့
က်ေနာ္က မခ်စ္တတ္ခဲ့ပါဘူး
မုိးကလဲ သိမွာမဟုတ္ပါဘူး
ဒါေပမယ့္ မုိးအတြက္ ရင္ဘတ္ေတာ့ျဖစ္ခ်င္ခဲ့
တိတ္တဆိတ္ပါပဲ မုိးရယ္
ျမတ္ႏုိးလုိက္မိတယ္။      ။


ေဇာ္။




Wednesday, February 27, 2013

က်ေနာ္ရယ္ ၾကယ္ေသာၾကာရယ္ စီးခ်င္းထိုးၾကတယ္။

သူ႕ကုိ က်ေနာ္ကေျပာေတာ့
သူက က်ေနာ့္ကုိ ရယ္တယ္...
ရူးလဲ ရူးတဲ့ေကာင္တဲ့ ...။
တကယ္ပါ
က်ေနာ့္မွာ အဲ့ဒီေန႕ကတည္းက
၀င္သက္ထြက္သက္မရွိခဲ့ေတာ့တာ။

က်ေနာ္ အိပ္ယာေျပာင္းအိပ္တယ္
ေနရာေတြ ေရႊ႕ေျပာင္းတယ္
အိပ္မက္ေတြကေတာ့ ေျပာင္းေရႊ႕ပါမလာဘူး
သူ႕ဆီဖုန္းေခၚတယ္
မၾကားခ်င္တဲ့ မိန္းမၾကီးရဲ႕ ငွက္ဆုိးထုိးသံကုိပဲ ၾကားလုိက္ရတယ္
ဒီလုိနဲ႕ ၈နာရီခြဲသြားတယ္
နံနက္က နံနက္နဲ႕ကုိ မတူေတာ့ဘူး
က်ေနာ္ကလဲ က်ေနာ္နဲ႕ မတူေတာ့ဘူး
ဘယ္ဘက္ရင္ဘက္ကေတာ့ သူ႕အမည္နာမေလးနဲ႕သာ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ထထခုန္တယ္။

ေသာၾကာကုိ ကုိယ္စားျပဳတာ ဗီးနပ္စ္ဆုိ
က်ေနာ္ ဘာပံုျပင္မွ နားမေထာင္ခ်င္ေတာ့ဘူး
သူ႕နစ္ကေလး ဘယ္ေတာ့စိမ္းမလဲလုိ႕ ရူးရတဲ့ဒုကၡ
လူျဖစ္ရတာထက္ ႏွစ္ဆ နာတယ္
ပန္းခ်ီဆြဲတယ္ .. သူပဲျဖစ္ေနတယ္
သီခ်င္းညည္းတယ္ .. သူပဲ ျဖစ္ေနတယ္
စာေတြဖတ္တယ္ ... သူပဲ ျဖစ္ေနတယ္
ဒါနဲ႕ က်ေနာ္လဲ ေျပာင္းလဲလုိက္တယ္
ဒါလဲ သူပဲ ျဖစ္ေနျပန္ပါေရာ
ဘယ္အရပ္ကုိပဲ ေမာ့ေမာ့ ..
က်ေနာ့္ေကာင္းကင္မွာ ေသာၾကာၾကယ္ လင္းမလာဘူး
က်ေနာ္ တုိးတုိးတိတ္တိတ္ က်ိန္ဆဲလုိက္တယ္
စကားႏွစ္လံုးတည္းပါပဲ
ခ်စ္တယ္။

ခ်စ္တယ္ဆုိမွ က်ေနာ္နဲ႕ က်ေနာ္က စကားေတြ စစ္ထိုးျဖစ္ေနတယ္
ခ်စ္တာ ဘာလဲ ... မခ်စ္တာကေရာဘာလဲ
သူကေတာ့ ေျပာတယ္ မေသခ်ာမေရရာတဲ့ ေကာင္းကင္ေအာက္တဲ့
က်ေနာ္ကလဲ ျပန္ေျပာလုိက္ခ်င္တယ္
က်ေနာ္က ေျမၾကီးတစ္ေကာင္ဆုိတာ
ထားပါေတာ့
ရူးေနမွေတာ့ ဘာပဲလုပ္လုပ္ သူပဲျဖစ္ေနတာ ဆန္းသလားလုိ႕
ေျပာရင္းေျပာရင္းနဲ႕ က်ေနာ္ အသက္ရွဴက်ပ္တယ္
ရူးခ်င္ေယာင္ေဆာင္တတ္တဲ့ က်ေနာ့္ေကာင္းကင္က ေသာၾကာၾကယ္ကုိ
မမွီမကမ္း ေလာက္ေလးခြနဲ႕ လွမ္းေဆာ္ခ်င္တယ္
စိတ္ရွိလက္ရွိ ပစ္ပစ္ႏွစ္ႏွစ္ ဆဲေရးခ်င္တယ္
စကားႏွစ္လံုးတည္းပါပဲ
ခ်စ္တယ္။
တကယ္ပါ
က်ေနာ္ အဲ့ဒီေလာက္ထိ သူ႕ကုိ ရူးတယ္။


ေဇာ္။

Monday, February 18, 2013

သစ္ပင္ေၾကြေသာေန႕


ရုတ္တရက္ ကုိယ္တစ္ေယာက္တည္းလုိ႕
သိလုိက္ရတဲ့ ခံစားခ်က္က
ႏွလံုးသားတစ္ခုလံုး ဆုပ္ညွစ္ထားသလုိမ်ိဳး

အရင္းႏွီးဆံုး ယံုၾကည္ရတဲ့သူလုိ႕ တစ္ထစ္ခ်သိထားျပီးကာမွ
သူစိမ္းတစ္ေယာက္လုိ ရုိက္ခတ္မွဳမ်ား
ခါးသီးလုိက္ရတာ ...
မုိးေတြ အျဖိဳင္လုိက္ရြာတယ္

လာတုန္းကလည္း တစ္ေယာက္တည္း
ျပန္ေတာ့လဲ တစ္ေယာက္တည္းဆုိတဲ့ နိယာမ
ခနခန ၾကားေနခဲ့သားနဲ႕မွ
သခၤါရ လမ္းမွာ
သိရဲ႕နဲ႕ မုိက္တဲ့လူ

၀မ္းနည္းပက္လက္
ေသြးတစ္စက္စက္က်ျပီးကာမွ
ျပန္တည္ေဆာက္ရဖုိ႕ဆုိတာ
ရင္ဘတ္တစ္ခုလံုး ျဖန္႕ခင္းျပီး နင္းရတာထက္ ဆုိးတယ္

ရွဳိက္ၾကီးတငင္ ငုိရင္းက
မသိလုိက္မသိဖာသာနဲ႕ က်သြားတဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္တစ္ခ်ိဳ႕ရွိတယ္
ေသာၾကာကုန္ျပီးရင္
နံနက္ျဖန္ရဲ႕ အလင္းကုိ ငါ မျမင္ခ်င္ေတာ့ဘူး။

ေဇာ္။
( ဒီဇင္ဘာ ၁၆ရက္၊ ၂၀၁၁။ ေသာၾကာေန႕။ 

ည ၁၁နာရီ ၆မိနစ္)

၂၀၁၁ တုန္းက ေရးခဲ့တဲ့ ကဗ်ာေဟာင္းေလးတစ္ပုဒ္ပါ။
ဖုိင္တြဲတစ္ခုတည္းက ျပန္ေတြ႕လုိ႕ တင္လုိက္တာ။