အသံမဲ့ ေခါင္းေလာင္းသံ ..

ေလျပည္ကေျပာတယ္ ..
ကေလးရယ္ .. ပင္ပန္းလုိက္တာကြယ္တဲ့ ..
မခ်ိတရိ အျပံဳးတစ္ခ်ဳိ႕နဲ႕ ငါ့ေန၀င္ခ်ိန္ေတြကုိ
နိဂံုးခ်ဳပ္လုိက္ရတာ ဘယ္သူမွ မသိလုိက္ဘူး ..

မုိးစက္ပြင့္ေတြ မ်က္ႏွာေပၚ ခပ္ျပင္းျပင္း ရုိက္ခတ္တုန္းက
ငါ့နားကုိ တုိးတုိးေလး ကပ္ေျပာသြားၾကတယ္ ..
ကေလးရယ္ .. မေမာဘူးလားကြယ္တဲ့ ..
ငါ့နံနက္ျဖန္ေတြအတြက္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မဲ့ ႏုိးထရွင္သန္ေနတာ
ဘယ္သူမွ မသိလုိက္ဘူး ..

ျမဴခုိးေတြ ငါ့တစ္ကုိယ္လံုးကုိ လႊမ္းျခံဳတုန္းက
ငါ့ေန႕ရက္ေတြ မွုိင္းေ၀သြားခဲ့ဖူးတယ္ ..
အဓိပါယ္မဲ့ နံနက္ခင္းတုိင္းအတြက္ ေန႕လည္ဆုိတာ
မေသခ်ာခဲ့ဘူး ..
ညေနဆုိတာက ေမွာင္မုိက္ျခင္းနဲ႕ မိတ္ဖြဲ႕လုိ႕ ..

ေျခာက္ေသြ႕တဲ့ေန႕ရက္ေတြအတြက္
ဘယ္သူ႕ကုိ အေဖာ္ျပဳရမွာလဲလုိ႕
ငါ တုိးတုိးေလး ငုိညည္းမိတုန္း ..
ငါ့ကုိ ေကာင္းကင္နဲ႕ၾကယ္က ဟားတိုက္ရီၾကတယ္ ..
ေလျပည္ကေတာ့ ရူးလဲရူးတဲ့ေကာင္တဲ့ ..
ဆုိၾကပါေစ ..
အရူးတစ္ေယာက္ရဲ႕ ျဖစ္တည္မွုကုိ ဘယ္သူကမွ
ရာဇ၀င္မတင္ခ်င္ခဲ့ၾကပဲ ..

ငါ တစ္ေယာက္သာ ..

ေဇာ္