အဲဒီအေၾကာင္း ကြ်န္ေတာ္ေျပာဖူးေပါင္းမ်ားၿပီ

အခ်စ္နဲ႔ ႏူးညံ့စြတ္စိုတုန္း
လိေမၼာ္ရည္ေရာင္
ေန၀င္ခ်ိန္ေတြေစာလြန္းတယ္ ...။

စိတ္ဓာတ္ေတြကပဲ
အရိုးအရင္းဆန္ခဲ့သလား
ရလိုမႈအတြက္
မတိုက္ခိုက္ခ်င္ေတာ့..
ပန္းတိုင္တစ္ခုအတြက္
ေျခလွမ္းမေရြ ႔ ခ်င္ေတာ့...
စြန္းထင္းထားတဲ့
အတၱေတြ ခ၀ါခ်ဖုိ႔ေတာင္
ငါေသြးေအးေနေသးတယ္....။

ကဗ်ာေတြ
ကဗ်ာေတြ
ကဗ်ာေတြ
ငါဖန္ဆင္းျခင္းမဟုတ္
(လြတ္လပ္ျပင္းျပစြာ)
ညႈိ ႔ သိမ္းျဖစ္တည္ေနတာ....။

သူမ
ငါဖန္ဆင္းျခင္းမဟုတ္
(လြတ္လပ္ျပင္းျပစြာ)
ညႈိ ႔သိမ္းျဖစ္တည္ေနတာ....။

ဆုလာဘ္တစ္ခုလို
ခိုးေငးဖူးတဲ့ ဆံႏြယ္ေတြေၾကာင့္
ေပ်ာ္၀င္မႈတစ္ခုလံုး
ကတၱီပါေရာင္ထလာတယ္...။

ၾကယ္ေ၀း
လမ္းအိုေဟာင္းတစ္ခုလို
အေမွာင္ရိပ္ထဲ
တိတ္တဆိတ္ ၊
စိတ္အပိုင္းအစအားလံုးရဲ ႔
ျမတ္ႏိုးျခင္းနဲ႔
ရင္ခုန္သံကို
ငါ ျပန္ျငင္းဆိုတယ္...။

တန္ျပန္သက္၀င္မႈေတြ
မွိန္ေဖ်ာ့ထားမွန္းလည္းသိရဲ ႔
အရုဏ္လင္းဖို႔
ညတစ္ခင္းလံုးထုိင္ေစာင့္သူလိုေလ ၊
အဲဒီလိုလည္း
ရူးခဲ့.....။

တစ္ဖက္တည္းလည္းျမည္တတ္တဲ့
လက္ခုပ္သံေတြရွိမွန္း...၊
တစ္ေယာက္တည္းလည္း
ၿပီးၿပည့္စံုတဲ့
ရင္ခုန္သံေတြ ရွိမွန္း....၊
တစ္ၿပိဳင္နက္တည္းျဖစ္တည္တတ္တဲ့
၀ိေရာဓိေတြရိွမွန္း....။
ဒီ ျပခန္းမွာ
အလြမ္းနည္းနည္းခင္းၿပီး ေျပာတယ္..။

ဇာတ္သိမ္းခန္းက
အခမ္းအနားမပါပဲ ၿပီးဆံုးေၾကာင္း
ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ေၾကျငာလိုက္တာ
(တကယ့္ကို)
ရင္ အနာဆံုးပဲ.....။ ။

လင္းစက္ရာ
၁၃.၉.၀၉