သုညေတြပြင့္တဲ့သစ္ပင္

ေနခုနစ္စင္းမလင္းဘူး ၊
လမင္းတစ္ရာမသာဘူး ၊
ဒါေပမယ့္
ငါခ်ိတ္ဆြဲထားတဲ့
အဲဒီႏွင္းပြင့္ေလးရွိတယ္...။
တစ္လြင့္လြင့္ပ်ံသန္းသြားေနသမွ်
ျမက္ဖ်ားေပၚက
အိပ္မက္ေလးတစ္စလည္းျဖစ္ရဲ႕...။
ေရခဲျမစ္တစ္စင္းရဲ႕
ျမစ္ဖ်ားခံရာလည္းျဖစ္ရဲ႕...။

အညတရဆန္ဆန္ေပ်ာက္ဆံုးသြားဖို႔
အေၾကာင္းအရာေတြႀကီးက်ယ္စရာမလိုပါဘူး ၊
ဒါေပမယ့္
ငါခ်ိတ္ဆြဲထားတဲ့
အဲဒီႏွင္းပြင့္ေလးရွိတယ္...။
အေရြ႕စြမ္းအင္ေတြ
ေျမဆြဲအားေတြနဲ႕
ဟင္းလင္းဖြင့္ထားတဲ့ ၾကမ္းျပင္ကို
တိတိပပေပါက္ခြဲလိုက္ဖို႔လည္း
တန္ခိုးအာဏာရွိေလရဲ႕...။

ကုန္လြန္သြားဖို႔လည္း
ဒီမနက္ကိုဆုမေတာင္းဘူး..။
ျဖတ္သန္းေရာက္ရွိလာတဲ့
ေလျပည္ထဲလည္း ခိုဝင္မသြားဘူး..။
ဒါေပမယ့္
ငါခ်ိတ္ဆြဲထားတဲ့
အဲဒီႏွင္းပြင့္ေလးရွိတယ္...။
ေဟာဒီမွာ!
ဝိုင္တစ္ခြက္ ၊
ေဟာဒီမွာ!
ဓားတစ္လက္ ၊
ခ်ပ္ဝတ္တန္ဆာေတြၾကားထဲအထိ
႐ိုက္ခတ္လိုက္ဖို႔လည္းဝန္မေလးဘူး..။

လက္ဖ်ားေတြ ထံုက်ဥ္သြားၾကတယ္ ။
ေသြးေၾကာေတြ ေအးစက္သြားၾကတယ္ ။
ဒါေပမယ့္
ငါခ်ိတ္ဆြဲထားတဲ့
အဲဒီႏွင္းပြင့္ေလးရွိတယ္...။
တဂိုးကို သိခ်င္မွသိမယ္ ၊
ဗန္ဂိုးကို သိခ်င္မွသိမယ္ ၊
အသြားထက္ထက္ အမွန္တရားတစ္လက္နဲ႔ေတာ့
လံုၿခံဳကၽြမ္းက်င္ေနေသးတယ္...။

အၿပံဳးေတြမွာ
ဆူညံသံရွိခ်င္ရွိမယ္..၊
ေရာင္စဥ္ေတြကို သိမ္းထားတဲ့
ေတာင္ပံေလးတစ္စင္းျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္..၊
ဒါေပမယ့္
ငါခ်ိတ္ဆြဲထားတဲ့
အဲဒီႏွင္းပြင့္ေလးရွိတယ္...။
မသိက်ဳိးကၽြံ
ခ်န္ရစ္သြားဖို႔ေရာ ၊
တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္
က်န္ရစ္သြားဖို႔ေရာ ၊
အစကတည္းက
ေသခ်ာထားသလိုမ်ဳိး....။

ဆည္းလည္းေတြ
ေစာင္းႀကိဳးညင္းတယ္..။
အရိပ္ကေလး
မ်က္ႏွာလႊဲတယ္..။
ဒါေပမယ့္
ငါခ်ိတ္ဆြဲထားတဲ့
အဲဒီႏွင္းပြင့္ေလးရွိတယ္...။
ခရီးေတြေရြ႕လ်ားသြားၿပီးၿပီ..၊
အခ်ိန္ေတြ တိုက္စားသြားၿပီးၿပီ..၊
တျဖစ္ျဖစ္ျမည္ေအာင္
ဆန္႔တန္းထားရင္းပဲ
ရထားအိုလည္းေဝးသြားၿပီ..။

ေၾကာက္လန္႔တၾကား
မ်က္စိစံုမွိတ္ထားတယ္..။
အတင္းအၾကပ္
ေပြ႕ဖက္သိုဝွက္ထားတယ္..။
ဒါေပမယ့္
ငါခ်ိတ္ဆြဲထားတဲ့
အဲဒီႏွင္းပြင့္ေလး.....
.........................
.........................
.........................။
ေလ႐ူးထဲ
တစ္ေတာလံုးေႂကြၾကတယ္...။
အလင္းထဲ
ပန္းရနံ႔ေတြေႂကြၾကတယ္...။

ေပ်ာက္္ဆံုးသြားတာမဟုတ္မွန္း
ငါေပ်ာ္ရႊင္စြာသိပါရဲ႕...၊
ဒါေပမယ့္
မိုးကုတ္စက္ဝိုင္းတစ္ခုလံုး
တိမ္မွ်င္တစ္စမွမရွိဘူး..။

ေနခုနစ္စင္းမလင္းဘူး ၊
လမင္းတစ္ရာမသာဘူး ၊
ဒါေပမယ့္
ငါခ်ိတ္ဆြဲထားတဲ့
အဲဒီႏွင္းပြင့္ေလးရွိတယ္...။

လင္းစက္ရာ
၂၂.၁.၁၀