တိမ္တုိက္ထူေသာ အခါသမယ

စိတ္ညစ္တယ္
စိတ္ညစ္တယ္
စိတ္ညစ္တယ္
စိတ္ညစ္တယ္ေပါင္းမ်ားစြာကုိ
ငါခ်ေရး
တစ္လံုးတစ္ေလမွာမ်ား
ေျပရာေျပေၾကာင္း
ငါ ျမင္ရမတဲ့လား

စိတ္ႏွစ္ခြ ဒြန္တြဲမွဳေတြၾကား
က်ေနာ္ မေမြ႕ေလ်ာ္ေတာ့ပါဘူး ေမေမရယ္
အဲ့ဒီေန႕ေတြရဲ႕ မုိးအံု႕မွဳကုိ
က်ေနာ္ မေက်မနပ္ ျဖစ္ရတယ္။

မမွ်တဘူး ...... မတရားဘူး.........
ငါ ၀ုန္းဒုိင္းက်ဲေတာ့
ငါ ..... လြန္တယ္တဲ့....

ဟက္ဟက္ပက္ပက္ ဟားတုိက္ခ်င္တယ္
ပက္ပက္စက္စက္ ရယ္ေမာခ်င္တယ္
ေနာက္
၀မ္းနည္းပက္လက္ ငါ ငုိမယ္
မ်က္ရည္တစ္စက္ေလာက္ကမ်ား
ငါ့ရင္ကုိ ေပါ့ပါးေလေစမလားလုိ႕ပါ။

ေပ်ာ္ရာမွာ မေန
ေတာ္ရာမွာသာ ေနေလေတာ့လုိ႕
အမိန္႕ဆန္ဆန္ေတြၾကား
က်ေနာ္ မြန္းက်ပ္လြမ္းလွပါတယ္ ေမေမရယ္
ျပည္သူပုိင္ေလထဲမွာမွ
လူျဖစ္လာရတာ ေမာတယ္။

ေမေမရယ္
ဘယ္လုိေနရာမ်ိဳးမွာမွ
က်ေနာ္ မေပ်ာ္ပုိက္ေတာ့ပါဘူး
ခ်ိဳျမိန္တဲ့ အဆိပ္ပ်ားရည္ေတြေနာက္
အငမ္းမရ လုိက္လုိက္ေမွာက္ေနရတာကုိက
(ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္)
မသတီ ျဖစ္လာေနမိရတယ္။

ကဲပါေလ
ရွံဳးလက္စနဲ႕ အရွံဳးသာေပးလုိက္ပါေတာ့မယ္
သူတုိ႕အလုိျပည့္လုိ႕ ျငိမ္းခ်မ္းၾကတဲ့ခန
ငါ့အပူေတြလဲ ျငိမ္းခ်မ္းပါရေစ
ငါ နာက်င္သကဲ့သုိ႕
သူတုိ႕ မျဖစ္ၾကပါေစနဲ႕။

ေမေမရယ္
က်ေနာ္ တုိးတုိးတိတ္တိတ္
က်ိတ္မွိတ္ ျမိဳခ်လုိက္ရတဲ့
မီးက်ီခဲတစ္ခ်ိဳ႕မွာ
က်ေနာ့္ ကုိယ္ .... စိတ္.... ႏွလံုး.... သံုးပါးလံုး
ဖ်ားနာကုန္ၾကတယ္။

ေတာ္ပါျပီ ေမေမရယ္
နံနက္ျဖန္မွာ က်ေနာ္ကို ေမ့သြားၾကမယ့္ သူေတြထဲ
အာဃာတနဲ႕ က်ေနာ္ မပတ္သတ္ခ်င္ေတာ့ပါဘူး
အလုိရွိသမွ် ယူသြားလုိက္ၾကပါ
ငါ မတြယ္တာေတာ့ပါဘူး
မျမတ္ႏိုးေတာ့ပါဘူး
ကုိယ္အလုပ္ ကုိယ္လုပ္
အခ်ိန္တန္ အိမ္ျပန္
ငါ့ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြ ျပီးတဲ့ေနာက္
ငါ အေသေျဖာင့္မယ္
အဲ့ဒါကမွ .... ငါ့ပန္းတုိင္အစစ္ျဖစ္တယ္။

ေဇာ္။