ငါ့ရဲ႕ တိမ္တစ္ဆုပ္ကုိ နင္ခုိးယူသြားတုန္းက
ငါ့ဘယ္ဘက္ရင္အံု ေႏြးကနဲျဖစ္သြားတာကုိ နင္သာသိႏုိင္မယ္ဆုိရင္
ငါေက်နပ္တယ္ ခ်စ္သူ
ေရာ္ရြက္တုိ႕ တစ္ရြက္ခ်င္းေၾကြမြခဲ့ျပီခ်စ္သူ
မကုန္ႏုိင္တဲ့ ေဆာင္းကေတာ့ ငါ့ရင္မွာ ခ်မ္းစိမ့္မွုကုိ ျဖစ္တည္တုန္း
အျပင္မွာေတာ့ ျပံဳးလွ်က္ေပါ့
ရင္ထဲမွာ မုိးရြာတာ ဘယ္သူသိမလဲေလ
ငါတုိ႕စသိခဲ့တာ ရာစုႏွစ္ေတြေတာင္ အေတာ္သစ္ကုန္ေရာေပါ့
ခုထိ သာမန္အေျခအေနကေန မေျပာင္းလဲ့ခဲ့တာကေတာ့
စမ္းေခ်ာင္းတုိ႕ သမားရုိးက် စီးဆင္းေနသလုိမ်ိဳး
ငယ္ငယ္က နင္ေျပာေတာ့ ငါ့ကုိသာ အတြယ္တာဆံုးဆုိ
အေ၀းခပ္လွမ္းလွမ္းဆီက ၾကားလုိက္ရတဲ့ ၾကက္ဖတြန္သံကလဲ
အခ်ိန္ေတြကုိ စစ္ေၾကျငာေနသလုိမ်ိဳး
လုိခ်င္သည္ျဖစ္ေစ မလုိခ်င္သည္ျဖစ္ေစ
ကမၻာေပၚမွာ ဘာနဲ႕မွ တန္ဖုိးမျဖတ္ႏုိင္တဲ့အရာတစ္ခု
လူသားတုိင္းအတြက္ ေန႕စဥ္ အလကားရေနခဲ့တယ္
အဲ့ဒါ အခ်ိန္ပဲဆုိတာ နင္လဲအသိ ငါလဲအသိပါ ခ်စ္သူ
ငါတုိ႕တန္ဖုိးရွိတဲ့အခ်ိန္တစ္ခ်ိဳ႕ကုိ ကုန္ဆံုးေစပစ္ခဲ့ျပီးပါျပီ
ငါ့ရဲ႕ ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းေတြေတာင္မွ အေရာင္ေတြ နဲနဲ မွိန္ကုန္ျပီ
နင္နဲ႕အတူ ေလွ်ာက္ခဲ့ဖူးတဲ့လမ္းေတြေတာင္မွ ငါတုိ႕ေျခရာေတြကုိ
မွတ္မိေနခဲ့ျပီ
ငါတုိ႕ရဲ႕ ေျပာင္းလဲ့ျခင္း သကၠရာဇ္ကုိ နင္ဘယ္ေတာ့ မွတ္ေက်ာက္တင္မွာလဲဟင္
ေအာ္စကာ၀ုိင္းဒ္ကေတာ့ ေျပာဖူးသားဟ
အခ်စ္ဆုိတာ တေစၧလုိပဲ
လူတုိင္းက ၾကားဖူးၾကေပမယ့္ တကယ္ျမင္ဖူးတဲ့သူရွားတယ္တဲ့
ငါ့မွာေရာ တကယ္ျမင္ခြင့္မရွိေတာ့ျပီတဲ့လား
ငါ့ရဲ႕ဘုန္းကံေတြ အဲ့ေလာက္မျမင့္ခ်င္ခဲ့မိဘူးခ်စ္သူ
ငါက နင့္ေျခရင္းမွာ ၀ပ္ဆင္းဖုိ႕ အသင့္ျဖစ္ေနခဲ့တာ ၾကာျပီ
ပန္း၀တ္မွုန္တုိ႕ရဲ႕ ခ်ိဳျမိန္ျခင္းကုိ ပ်ားပတုန္းတုိ႕သိတယ္တဲ့
ငါ အတတ္ႏုိင္ဆံုး ပြင့္လန္းခဲ့ပါတယ္ ခ်စ္သူ
ငါ့ရဲ႕ခ်ိဳျမိန္ျခင္းကုိေတာ့ နင္ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ခဲ့တယ္
အိပ္မက္တုိ႕ အခါခါႏုိးထ
ေဘးတစ္ဖက္တစ္ခ်က္ကုိ ၾကည့္လုိက္တုိင္း နင့္အရိပ္ကုိပဲ ငါျမင္ခ်င္ခဲ့တယ္
အမွန္က ငါ ရူးသြပ္ခဲ့မိတာပါ
နင္ကေတာ့ ငါနဲ႕ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာ ရယ္ျပေနေလရဲ႕
ေတာက္ပမွုတုိင္းနဲ႕ ဆံုစည္းဖုိ႕ ငါ မ၀ံ့ခဲ့ပါဘူး
ငါ့ဆႏၵကုိသာ ခ်ျပခြင့္ရမယ္ဆုိရင္ေလ
သရဖူလဲ ငါမမက္ေမာပါဘူး
ေဟာဒီေကာင္းကင္နဲ႕ ကမၻာေျမကုိ ပုိင္ဆုိင္ရမယ္ဆုိရင္ေတာင္မွ
ငါျငင္းမိမယ္ထင္ရဲ႕
ငါက နင္ရွိေနတဲ့ အိပ္ခန္းေလးရဲ႕ ေထာင့္တစ္ေနရာမွာသာ
တိတ္တိတ္ေလး ထုိင္ေနခ်င္ခဲ့သူရယ္ပါ
အခ်စ္ကုိဖြဲ႕ဆုိတဲ့ စကားလံုးေပါင္းမ်ားစြာ ေပၚထြန္းခဲ့ၾကဖူးပါတယ္ ခ်စ္သူ
တစ္ခ်ိဳ႕က ဆုိၾကတယ္
ၾကယ္ေတြ ဘယ္ေလာက္ရွိတယ္ဆုိတာကုိ သတိမထားမိပါဘူးတဲ့
ဒါေပမယ့္ ခ်စ္သူရဲ႕ ဆံပင္ေလးေတြ ဘယ္ေလာက္ရွိတယ္ဆုိတာေတာ့ အတိအက် သိတယ္ဆုိပဲ
ငါ့မွာ အဲ့အခြင့္အေရးေလးေတာင္မွ မရႏုိင္ေတာ့ဘူးလားလုိ႕
ငါတမ္းတမ္းတတ ျဖစ္မိဖူးပါရဲ႕
ဟုိးငယ္စဥ္ကေလးဘ၀ထဲက လွုိက္ေမာစြာ တမ္းမက္ခဲ့ရတဲ့
နင့္မ်က္ႏွာေတာ္ကုိ ေမာ္ဖူးဖုိ႕အခြင့္အေရးက
တေျဖးေျဖးနဲ႕ ငါ့ကုိ အုိစာသြားေစခဲ့ျပီခ်စ္သူ
မိန္းကေလးတစ္ေယာက္မုိ႕ အခ်စ္ကုိ ဖြင့္မခ်ျပရဲလုိ႕
ပ်ိဳျမစ္စြာ သိမ္းထုပ္လုိက္ရတဲ့ ပန္းဖူးတုိ႕ ဘယ္ႏွစ္ဖူးရွိခဲ့ျပီလဲ
ဒီလုိနဲ႕
ငါတုိ႕ ေန႕ရက္ေတြ လြင့္ေၾကြသြားခဲ့တယ္
ဒီလုိနဲ႕
ငါတုိ႕ ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္္မွာ ခြဲခြာဖုိ႕ ေစာင့္ဆုိင္းေနခဲ့တယ္
ဒီလုိနဲ႕
ငါတုိ႕အရင္းႏွီးဆံုး ခင္မင္းရင္း ေ၀းသြားခဲ့ျပီ ခ်စ္သူ။
ေဇာ္။
No comments:
Post a Comment