ႏွင္းေတြက်ေနတဲ့ တိတ္ဆိတ္ျခင္းရဲ႕ညေတြကုိ
ငါအိပ္စက္ပစ္ရမွာ ႏွေျမာမိတယ္ ..
သတိရျခင္းဆုိတာ ေဆာင္းဦးေလျပည္ေတြလုိပဲ ..
ေျခာက္ေသြ႕တိတ္ဆိတ္ျပီး ေအးျမမွုန္ရီေနၾကတယ္တဲ့ ..
နင္ ေျပာခဲ့တဲ့စကားေလ ..
အဲ့ဒီေန႕ေတြရဲ႕ အသံမဲ့ကဗ်ာေတြကုိ နင္ဘာသာမျပန္တတ္ခဲ့သလုိ
ငါလဲ ဘာသာမျပန္တတ္ခဲ့ဘူး သူငယ္ခ်င္း
ငါတုိ႕က အေရာင္မဲ့ ေႏွာင္ၾကိဳးေတြရဲ႕ အစြန္းတစ္ဖက္မွာ
ရပ္တည္ခ်င္ခဲ့ၾကတယ္ ..
ငါတုိ႕ရဲ႕(တူညီတဲ့)
အိပ္မေပ်ာ္တဲ့ညေတြမွာ ငါတုိ႕ကဗ်ာစပ္လုိက္ရေအာင္လား ..
အဲ့ဒီကဗ်ာမွာ ဘာတားျမစ္ခ်က္ဥပေဒမွ ငါတုိ႕မျပဌာန္းဘူး ..
စည္းမ်ဥ္းေတြနဲ႕ မခ်ဳပ္ေႏွာင္ဘူး ..
ပုိင္ဆုိင္ျခင္းနဲ႕ တြယ္တာျခင္းကုိလဲ ငါတုိ႕စြန္႕လႊတ္ၾကစုိ႕ရဲ႕ ..
နားလည္ဖုိ႕မလုိပါဘူး ..
ႏွလံုးသားနဲ႕ နားေထာင္ျပီး ႏွလံုးသားနဲ႕ပဲ ခံစားၾကမယ္ ..
တိမ္ေတြေတာင္ ေကာင္းခ်ီးေပးကုန္ျပီ ..
နာမည္မထုိးထားတဲ့ ဒီကဗ်ာကုိ ငါတို႕ႏွလံုးေသြးနဲ႕အကၡရာစီရေအာင္ ..
အထူးသျဖင့္ ေခါင္းစဥ္မလုိဘူး ..
ကာရံညီဖုိ႕မညီဖုိ႕ထက္ ကဗ်ာဆုိတာ ႏွလံုးေသြးတုိ႕ စီးဆင္းရာ
အေရာင္တူတဲ့ ခံစားခ်က္တစ္ခု
ခ်စ္ျခင္းေတြျမဳွပ္ႏွံရာ ရာသီတစ္ခုလဲျဖစ္ရဲ႕ ..
ေျမာက္ေလကုိေစာင့္တဲ ့ေဆာင္းဦးရြက္လုိ
စိတ္ေတြကုိ ေၾကြဆင္းဖုိ႕ ညႊတ္ကြင္းတစ္ခုလည္း ျဖစ္ရဲ႕..
အလြမ္းေတြစုိက္ပ်ိဳးရာ ဥယ်ာဥ္လဲ ျဖစ္ရဲ႕ ..
တမ္းတျခင္းတုိ႕မ်ိဳးေစ့ခ် ..
မ်က္ရည္နဲ႕ သြန္းေလာင္း
ငါတုိ႕ ႏွလံုးသားနဲ႕ ေပါင္းသင္လုိက္ၾကစုိ႕ ..
ကဗ်ာရဲ႕ ေရေသာက္ျမစ္တုိ႕ စီးဆင္းကုန္ျပီ ..
ပန္းတစ္ပြင့္အတြက္ ဥယ်ာဥ္မွဴးရဲ႕ ခံစားခ်က္မ်ိဳး
ငါတုိ႕ကဗ်ာကုိလဲ ငါတုိ႕ယစ္မူးၾကစုိ႕ရဲ႕
ကဗ်ာဟာ ပန္းတစ္ပြင့္ဆုိ
နင့္အတြက္ ကဗ်ာတုိင္းကုိ ငါဖူးပြင့္ေစမယ္ ..
ငါ ေရးထိုးတဲ့ကဗ်ာတုိင္းကုိ ငါ့၀ိဥာဥ္နဲ႕
ငါ ပူေဇာ္လုိက္မယ္ ..
ငါတုိ႕ အတူခံစားဖုိ႕ ..။
ေဇာ္။
No comments:
Post a Comment