အလင္းျမစ္

ေနျခည္ရဲ႕စုတ္ခ်က္ေတြ တပ္ပ်က္ကုန္ျပီ
ဆည္းဆာေတြ အျပစ္မကင္းလုိ႕
အေတာင္ပံေတြ စီးခ်င္းထုိးေနခဲ့ရ၊
အသုိက္မဲ့ေတေလရဲ႕ အိမ္ျပန္ခ်ိန္ဟာ
ဘယ္ေလာက္မ်ား ခ်ဳိျမိန္ႏုိင္အုံးမွာလဲ…

လမ္းဆုိတာက ေခ်ာက္ကမ္းပါးေတြလည္းရွိရဲ႕
မနက္ျဖန္ေတြ မကုန္မခ်င္းေပါ့
ရင္ခြင္ကုိခင္း သခင္နင္းဖုိ႕တံတားျဖစ္ျဖစ္ပါ
ေျခရာထက္က ၀တ္မွဳံတစ္ခ်ဳိ႕
ပန္းပြင့္လာဖုိ႕အထိ ငါေစာင့္ခ်င္တယ္..

လြင့္စင္ ေပ်ာက္ပ်က္
ရပ္တန္႕လုိ႕မရတဲ့အဆုံးမွာ ရပ္တန္႔ခဲ့ၾက
ဖြဲ႕သီဖူးေသာ မ်က္၀န္းကဗ်ာ
ေ၀းကြာျခင္းသာ တစ္ေရြ႕ေရြ႕နီးလာဆဲ
အေရာင္ျပယ္ မနက္ခင္းထဲမွာ
ငါ့လြမ္းခ်င္းေတြက သခင့္အရပ္မွေနထြက္ခဲ့တယ္..

အံ့ၾသမိပါရဲ႕
ငါ့ႏွလုံးအိမ္ကုိ ေထာင့္ျဖတ္မ်ဥ္းဆြဲဖုိ႕
ခ်စ္ျခင္းလုိ႕ (သခင္)အမည္တပ္ထားတဲ့
အစိမ္းရင့္ရင့္က်ိန္စာေတြကုိ ဖတ္ျပခဲ့တုန္းက
ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းေတြ တစ္ရွဳိက္မက္္မက္
သခင့္စိတ္နဲ႕ အသက္ဆက္ခဲ့ဖူးတယ္…

မုိးကရြာတာလား ငါကရြာတာလား
နိမ့္ရာသုိ႕ စီးရင္းနဲ႕
လမ္းမသင့္တဲ့ အေမွာင္ရာသီထဲမွာ
သခင့္အတြက္အလင္းျဖစ္ဖုိ႕
ငါ့ခႏၵာကုိ ေလာင္တုိက္သြင္း
မီးလုိေတာက္ခ်င္တဲ့ ျမစ္တစ္စင္းေပါ့…..။

မင္း