စီးဆင္းေနေသာ ျမစ္တစ္စင္းကဲ့သုိ႕

အမွတ္တမဲ့
ခလုတ္တုိက္မိတာ
တစ္ဘ၀လံုးစာ
အလန္႕တၾကားဖ်ားတယ္ ..

၂၀၀၃ခုႏွစ္ရဲ႕ ညေနပုိင္းတစ္ခု ..
အဲ့ဒီအခ်ိန္က ကြ်န္ေတာ္ အဂၤလိပ္စာကုိေလ့လာဖုိ႕ အရူးအမူးျဖစ္ေနတဲ့ အခ်ိန္ေပါ့။ ကြ်န္ေတာ္ ျမိဳ႕ထဲက အဂၤလိပ္လူမ်ိဳး အမ်ိဳးသမီးၾကီးတစ္ေယာက္ဖြင့္ထားတဲ့ လူမသိ သူမသိ က်ဴရွင္လုိသေဘာမ်ိဳး ဘာသာစကား၀ုိင္းကုိ တက္ဖုိ႕ သြားခဲ့တဲ့အခ်ိန္ ..
အဲ့ဒီ ညေနခင္းေလးတစ္ခုမွာပါပဲ ..

ႏူးညံ့မွုေတြ ပါးပါးေလး ဖံုးလႊမ္းထားတဲ့
ေအးစက္တဲ့ မ်က္၀န္းတစ္စံုရဲ႕ေအာက္
ယစ္မူးေပ်ာ္၀င္
အဲ့ဒီည
ငါ ခနတာ ေသဆံုးသြားတယ္။

အက်ီအျဖဴေလး၀တ္ထားျပီး မ်က္မွန္တစ္လက္ကုိ တပ္ထားခဲ့တဲ့ သူ ..
လက္ခလယ္မွာ ေၾကာင္မ်က္ရြဲလက္စြပ္တစ္ကြင္းကုိပဲ အျမတ္တႏုိး၀တ္ထားတဲ့ လက္သည္းကုိ ညီညီညာညာေလး ညွပ္ထားတဲ့ အဲ့ဒီ လက္ေခ်ာင္း ျဖဴျဖဴသြယ္သြယ္ေလးေတြကုိ ကြ်န္ေတာ္ အမွတ္တမဲ့ ေငးၾကည့္ခဲ့မိဖူးပါတယ္။ တစ္ေလာကလံုး ျငိမ္သက္ .. အသံေတြ စြန္႕အ .. ရာသီေတြ တိတ္ဆိတ္လုိ႕ေပါ့။

တစ္စစနဲ႕ ပ်က္သုဥ္း
ပြင့္ခ်ပ္ေတြျပဳန္းတီးလာတဲ့ည
အဲ့ဒီညမွာပဲ………
ကမာၻေျမရဲ႕ ေဆာင္းမွတ္တမ္းအစထဲ
ရနံ႕ေတြ တလက္လက္ေျခြခ်ရင္း
မုိးေသာက္အမွီခူးဖုိ႕
အိပ္မက္ဦးမွာ ပန္းတစ္ပြင့္ ပြင့္ခ့ဲဖူးတယ္။

ဒီလုိနဲ႕ ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြ ျဖစ္သြားခဲ့ဖူးတယ္။ ကြ်န္ေတာ့္ထက္ ၉ႏွစ္ ၅လနဲ႕ ၁၄ရက္တိတိ ၾကီးတဲ့သူ႕ကုိ ကြ်န္ေတာ္က မမလုိ႕ ဘယ္တုန္းကမွ မေခၚခဲ့ဖူးပါဘူး။ ကြ်န္ေတာ့္ကုိဆုိ လူၾကီးတစ္ေယာက္လုိ တည္ျငိမ္ရင့္က်က္စြာနဲ႕ ဆက္ဆံတတ္ခဲ့တဲ့ သူ႕ကုိ ကြ်န္ေတာ္ဘယ္တုန္းကမွ အမတစ္ေယာက္လုိ မဆက္ဆံတတ္ခဲ့တာ ကြ်န္ေတာ့္ႏွလံုးသားရဲ႕ အျပစ္တစ္ခုပဲ ဆုိၾကပါစုိ႕ ..
ဒါေပမယ့္ဗ်ာ ..

အဲဒီလုိရူးဖုိ႔
အခိုင္အမာ စီရင္ခ်က္ခ်ရင္း
ခဏတာေသခြင့္ကို
ငံ့လင့္..
ငါ့ေကာင္းကင္က
အစိမ္းရင့္ရင့္ ျဖာတယ္...။ ။

ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ ေန႕ရက္ေတြတုိင္းမွာ သူအျမဲျဖစ္ေနခဲ့ဖူးပါတယ္။
အတူထုိင္ခဲ့ဖူးတဲ့ အင္း၀စာအုပ္တုိက္ေဘးက ေကာ္ဖီဆုိင္ေလး၊ ၃၆လမ္းထဲက ေၾကးအုိးဘုရင္၊ လွည္းတန္းက မစ္စတာဘေရာင္း၊ ေနာက္ ... အစံုပါပဲဗ်ာ။
ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ က်ဴရွင္ကို ကြ်န္ေတာ္ဖုန္းဆက္လုိက္တုိင္း ေရာက္လာတတ္ခဲ့တဲ့သူ၊ ကြ်န္ေတာ္ေၾကးအုိးၾကိဳက္တတ္တာကုိ သေဘာတက်နဲ႕ ထုိင္ၾကည့္ေနတတ္ခဲ့တဲ့သူ႕ကုိ ကြ်န္ေတာ့္ ႏွလံုးသားက တိတ္တိတ္ေလး ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ဖူးတယ္။

(အႁကြင္းမဲ့)
အိပ္မက္ေတြ အၿပိဳင္းအရိုင္းရြာၿပီးတာေတာင္
လႈိင္းခတ္တဲ့ ကမ္းစပ္အျဖစ္
ဖရိုဖရဲညေနေတြကို
ဟန္...ေဆာင္...ၿမိဳ...သိပ္...
အစင္းစင္းထိအပ္တဲ့
ျမားဆိပ္ေတြ သင့္သူေပါ့...။

ကြ်န္ေတာ္ရသမွ် မုန္႕ဖုိးတုိင္းဟာ သူ႕ဆီဖုန္းဆက္ဖုိ႕အတြက္ပဲ ျဖစ္ေနတတ္ခဲ့တယ္။ ကြ်န္ေတာ္သူ႕ဆီ ဖုန္းဆက္တုိင္းလဲ သူအားသည္ျဖစ္ေစ၊ မအားသည္ျဖစ္ေစ ကေလးတစ္ေယာက္ကုိ ႏွစ္သိပ္သလုိမ်ိဳး သူအျမဲပဲ နားေထာင္ေပးေနတတ္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္က ျမင္ေနရတဲ့လမင္းကုိ လုိခ်င္တမ္းတေနခဲ့ဖူးတဲ့ ကေလးငယ္တစ္ေယာက္လုိပဲ မဟုတ္လား။

ငါက တျမတ္တႏုိးသိမ္းထုပ္
သံေယာဇဥ္ေတြကုိ အက်င့္လုပ္ေနမိတာလား..
လုိတာမရလုိ႕ ေအာ္ငုိလုိက္ရင္ အဆင္ေျပတတ္တဲ့
ကေလးငယ္တစ္ေယာက္လုိသာဆုိ
တစ္ညလုံး ငါငုိပါရေစ..
ဒီအိမ္မက္ကုိ မႏုိးခ်င္ေတာ့ဘူး..
ဒါေပမယ့္.. ...............
မနက္ခင္းကုိ ေရာက္မွာ ဘယ္သူမွမေျပာလဲ
ငါၾကိဳသိေနပါတယ္..
တိတ္..တိတ္..ေလး ....... မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနယုံ.......။

အဲ့ဒီေန႕က မုိးေတြ ရြာေနခဲ့တယ္။
သူနဲ႕ကြ်န္ေတာ္က အျမဲတမ္းသူေနတဲ့ အေနာ္ရထာအိမ္ယာရဲ႕ အေရွ႕က မစ္စတာဘေရာင္းေကာ္ဖီဆုိင္ေလးမွာ ညေနတုိင္း အျမဲထုိင္တတ္ခဲ့ေလေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ မုိးကုိ အတူခံစားခဲ့ဖူးတယ္။
ကြ်န္ေတာ္က မုိးေတြ အရမ္းသည္းေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ေမြးခဲ့တဲ့သူမုိ႕ မုိးရြာတာကုိ သိပ္ၾကိဳက္တာပဲလုိ႕ ေျပာမိေတာ့.. သူက .. လွတဲ့မ်က္စိနဲ႕သာၾကည့္မယ္ဆုိရင္ ရႊံ႕ဗြက္ေတာင္ လွတယ္ လင္း .. ရဲ႕ .. တဲ့ ..
ကြ်န္ေတာ္ နက္ရွုိင္းခဲ့ဖူးတယ္ ..

ပန္းဖြဲ႕ရာသီ အိပ္မက္ဦးအျဖစ္
အခ်ိဳအၿမိန္ယစ္မူး
ရင္ခြင္မွာစူးတဲ့ ျမားကို
စကားလံုးေတြရဲ႕ ဟိုးအျပင္ဘက္က
တြယ္တာမႈမ်ဳိးနဲ႔........ငါ....။

ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ အတိတ္မွာ ႏွလံုးသားတစ္ခုပဲ ရွင္သန္ခဲ့ဖူးတယ္။ တစ္သက္မွာ တစ္ခါသာ ေပ်ာ္၀င္ခဲ့ဖူးတယ္ဆုိရင္ အဲ့ဒါဟာ သူပဲျဖစ္လိမ့္မယ္ထင္ပါရဲ႕။ ၾကာေတာ့ၾကာခဲ့ပါျပီ .. ဒီေန႕အထိ ေမ့မရႏုိင္ခဲ့တာကေတာ့ ...

သိပ္ခ်စ္လြန္းရင္
နာက်င္ရတာ
ရိုးရာတစ္ခုဆို
ငါ့သမိုင္းထဲမွာ
အလြမ္းနည္းနည္းပါမယ္.....။

သူရဲ႕ ဘယ္အခ်ိန္ၾကည့္ၾကည္ ရုိးရွင္းလြန္းတဲ့ ပံုစံ၊ ေအးခ်မ္းလြန္းတဲ့ မ်က္ႏွာေလးနဲ႕ သပ္ရပ္လြန္းတဲ့ဟန္ပန္ေတြဟာ သိပ္မထူးျခားတဲ့အသြင္အျပင္ကုိ ေဆာင္ထားခဲ့ေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ ဘယ္ဘက္ရင္အံုမွာေတာ့ ခုျပန္စဥ္းစားရင္ေတာင္ အခုထိ ေႏြးလ်ေနဆဲပဲဆုိတာ..


ခ်စ္မက္တဲ့မင္းကို
တစ္ျမတ္တစ္ႏိုးေငးၾကည့္ရံုမွ်...
အဲဒီရွင္သန္ခြင့္ ခဏကို
ငါတမ္းတမ္းတတ မက္ေမာရဲ႕...၊

ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ ရန္ကုန္တကၠသုိလ္ရဲ႕ ဦးခ်စ္ဆုိင္မွာ ထုိင္ၾကတုန္းက ျမသန္းတင့္ရဲ႕ စာအုပ္တစ္အုပ္နဲ႕ပတ္သတ္ျပီး အျငင္းအခုန္ျဖစ္ခဲ့ၾကဖူးတယ္။ ကြ်န္ေတာ္က လူ႕ယဥ္ေက်းမွုဆုိတာ လူက လုပ္ယူတာလုိ႕ ေျပာေတာ့ သူက မဟုတ္ဘူး လင္းရဲ႕တဲ့ .. လူ႕ယဥ္ေက်းမွုဆုိတာ စိတ္ကလုပ္ယူတာတဲ့ ..
ကြ်န္ေတာ္ ေငးေမာခဲ့ရဖူးတယ္။

အိပ္မက္ထဲထိ
အစိမ္းေရာင္ အတိနဲ႔
ဒဏ္ရာေတြကို တစ္ခါျပန္တူးဆြ
ေႏြဦးဆန္ဆန္မ်က္၀န္းမ်ားထဲ
တစ္ေတာလံုး ဥေပကၡာေတြေ၀လို႔ ..

ကြ်န္ေတာ္ သူ႕ကုိ သိပ္ခ်စ္ေနမွန္း သူသိမွာပါ။ သိတယ္လုိ႕လဲ ကြ်န္ေတာ္အခုိင္အမာ ယံုၾကည္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ မသိခ်င္ေယာင္ ဟန္ေဆာင္ မ်က္၀န္းလဲ့လဲ့ေတြနဲ႕ ဖံုးကြယ္ထားတဲ့ သူ႕ႏွလံုးသားကုိ ကြ်န္ေတာ္ ျမင္ေအာင္ မၾကည့္တတ္ႏုိင္ခဲ့ပါဘူး။ သူက သိပ္ကုိ ပိရိေသသပ္လြန္းသူပါ။ ကြ်န္ေတာ္ကသာ အရူးအမူးကုိ ျဖစ္လုိ႕။

ကံၾကမၼာက ရင္လႊဲလိုက္ပံုမ်ား
အိပ္မက္ထဲအထိေတာင္
ငါ မင္းနဲ႔လြဲတုန္း ၊
အဲဒီ ႏႈတ္ခမ္းပါးမွာ
က်ိန္စာေတြမန္းမႈတ္ထားသလိုမ်ဳိး
ျမင္ခြင့္မသင့္တဲ့ ငါ
အလြမ္းတစ္ရက္ရင့္ရဲ႕...

ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ ေန႕ရက္ေတြ ဒုိင္ယာရီစာမ်က္ႏွာေတြရဲ႕ အဖြင့္တုိင္းမွာ သူ႕အတြက္ ကဗ်ာေတြ စာေတြပဲ ရွိေနတတ္ခဲ့တယ္။ သူ႕ကုိ ေပးဖုိ႕အထိေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္မွာ သတၱိမရွိခဲ့ရုိးအမွန္ပါ။ သူက ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ ျမတ္ႏုိးရာေလ ..

ငါ့ ကမ္းပါးမွာ
လမင္းအစင္းတစ္ရာသာသလို
အလြမ္းသင့္ေန႔ေတြထဲ
ပန္းတစ္ပြင့္ပ်ဳိးခဲ့မိေပါ့....၊
မ်က္ႏွာေတာ္ကို ေမာ္ဖူး
ရည္စူးရင္းခ်စ္မိ
ေမ့ၾကည့္ဖို႔ႀကိဳးစားရင္းပဲ
ငါ
အိပ္မက္တိုင္းစူး
ျမင္တိုင္းရူးရဲ႕...

ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ သင္တန္းျပီးသြားခဲ့တာေတာင္ သူ႕ကုိ ကြ်န္ေတာ္အရူးအမူးနဲ႕ တမ္းတေနခဲ့တုန္းပါပဲ။ ေန႕တုိင္းဖုန္းဆက္ခဲ့တာေတြ .. အပတ္တုိင္း သူ႕အိမ္ေရွ႕သြားခဲ့တာေတြ .. သူမသိႏုိင္ေပမယ့္ သူ႕ရဲ႕ အိမ္ေအာက္ကုိ အေခါက္ေခါက္အခါခါ ျဖတ္ေလွ်ာက္ခဲ့တာေတြ .. သူ႕လက္မွတ္ေလးထုိးထားတဲ့ စာအုပ္ကေလးကုိ အျမတ္တႏုိး ေပြ႕ဖုိက္ထားခဲ့ဖူးတာေတြ .. လက္ကမခ်တတ္ႏုိင္ေလာက္ေအာင္ကုိ ျဖစ္ခဲ့ရတဲ့ သူေပးခဲ့တဲ့ ေမြးေန႕လက္ေဆာင္ အဘိဓါန္စာအုပ္ေတြ .. ကြ်န္ေတာ္သိပ္ကုိ (စိတ္) ပင္ပန္းခဲ့ရဖူးတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ့္ရင္အစံုကေတာ့ (သူ႕အတြက္) လတ္ဆတ္ေနဆဲပါ။

လမင္းကို စြဲလန္း
ရင္ခြင္တစ္ျခမ္းပဲ့
အလြမ္းေတြလႈပ္ႏႈိးေတာ့
သန္းေခါင္မွာႏိုးခဲ့
ျမဴခိုးေတြဆိုင္းလို႔.....။

ၾကယ္စင္ကိုတိတ္တခိုး
ေမွာ္႐ုံေတာတိုး၀င္
ႏြမ္းနယ္တဲ့၀ိညာဥ္လည္း
အေမွာင္မွာ အိပ္စက္
လိပ္ျပာေတြ ေတာင္ပံခတ္လို႔.....။

သက္တန္႔ကိုေက်ာ္ျဖတ္
မိုးစက္ေတြအိပ္မက္မက္လည္း
ေရႊအိုေရာင္နံနက္တိုင္းမွာ
ေတာ္၀င္တဲ့အလွ
တိမ္ေတြေတာင္လြမ္းနာက်လို႔......။ ။

ကြ်န္ေတာ္ သူလာမယ္ဆုိလုိ႕ ေစာင့္ေမွ်ာ္ခဲ့ရဖူးတဲ့ ညေနေတြကုိ ျပန္လြမ္းမိတယ္။ အခုအခ်ိန္မွာ သူက ကြ်န္ေတာ္နဲ႕ မုိင္ေပါင္းကုေဋခ်ီျပီး ေ၀းေနခဲ့ပါျပီ။ မဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ။ ႏွလံုးသားခ်င္းလဲ ေ၀းခဲ့ပါတယ္။ သူ႕မွာ ခ်စ္တတ္တဲ့ႏွလံုးသားမွ ရွိရဲ႕လားလုိ႕ ကြ်န္ေတာ္အၾကိမ္ၾကိမ္သံသယ ၀င္ခဲ့ဖူးတယ္။ သူ႕ကုိ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးရလြန္းလုိ႕ အရူးအမူးျဖစ္ေနခ်ိန္မွာ သူကေတာ့ အျပံဳးမပ်က္ ေသြးေအးႏုိင္လြန္းခဲ့တယ္။

သံခင္းတမန္ခင္း အျပံဳးေတြ မေျခြလည္း
ငါ ( ခ်စ္ျခင္းနဲ႕ အတူ ) ရင္ခုန္ပါရဲ႕ ...။

မင္းျပဳအပ္ရာတစ္ခုအျဖစ္
ငါ့ခ်စ္ျခင္းကုိ လ်စ္လ်ဴရွုေတာ့
ျမင္ခြင့္ခဏနဲ႕ပဲ
ငါ ေနသားတက် ရွိလွတယ္...။ ။

ကြ်န္ေတာ္ သူနဲ႕အတူရွိေနခဲ့တဲ့ ေန႕ရက္ေတြ ရာသီေတြ ႏွစ္သစ္ေတြမွာ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္ ကံေကာင္းသူအျဖစ္ သတ္မွတ္ခဲ့ဖူးတယ္။ သူ႕ခ်စ္ျခင္းကုိ တိတ္တဆိတ္ ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ဖူးေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ္က ခ်စ္ေနခြင့္မွာပဲ က်ဆံုးခ်င္သူပါ။ သူေျပာခဲ့ဖူးတဲ့ စကားေလးတစ္ခြန္းကို အမွတ္ရေနခဲ့ဖူးတယ္ ..
လင္း .. ေကာင္းေကာင္းေန .. အပုိေတြမလုပ္နဲ႕တဲ့။
အခုအခ်ိန္ထိ ကြ်န္ေတာ့္ဘယ္ဘက္ရင္အံုေအာက္မွာ အဲ့စကားေလးကုိ ျမွဳပ္ႏွံထားဆဲပါ.. ကြ်န္ေတာ္က ခ်စ္ျခင္းမွာ ဒူးေထာက္အရွံုးေပးထားခဲ့ဖူးပါတယ္။

ေမ့ေလ်ာ့ပစ္ဖုိ႕ကုိ ေမ့ေလ်ာ့
အခမ္းနားဆံုး လက္တစ္ဆုပ္စာထဲ
ေသြးစုပ္ေမွ်ာ့တစ္ေကာင္တြယ္သလုိ၊
အေသအခ်ာက်ဴးတဲ့ ဒူးတစ္ဖက္ေၾကာင့္
ည .... ည ...
အိပ္ရမွာေတာင္ မသထာဘူး ...။

ေကာင္းကင္က ၾကယ္ေတြကုိ ၾကည့္တုိင္း .. အုိး .. ဒီအခ်ိန္ သူဘာလုပ္ေနမွာပါလိမ့္လုိ႕ အေတြးနဲ႕ သူရွိရာအရပ္ဆီ မွန္းေမွ်ာ္တမ္းတ ၾကည့္ရတာလဲ ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ ခ်ိဳျမိန္ျခင္းတစ္ခုပါပဲ .. အုိဗ်ာ .. သူနဲ႕ပတ္သတ္ရင္ အရာရာဟာ ခ်ိဳျမိန္ျခင္းအတိနဲ႕ ယက္လုပ္.. စိတ္ကူးေတြကုိ အိမ္ေဆာက္ခဲ့ဖူးတယ္ ..

အိမ္ေရွ႕က ေျမနီလမ္းေဘး
ေတာပန္းေလးေတြ ေန႕တုိင္းမပြင့္ရင္ေတာင္
အိပ္ယာကႏုိးတဲ့ မနက္ခင္းတုိင္းမွာ
နင့္မ်က္ႏွာေလးကုိ အရင္ဆုံးလြမ္းေနခဲ့တာ ..။

ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ေန႕သစ္ေတြမွာ သူ႕ရဲ႕ဟယ္လုိဆုိတဲ့ ေအးေဆးညင္သာသိမ္ေမြ႕တဲ့အသံေလးနဲ႕ စတင္ခ်င္ခဲ့တာ ကြ်န္ေတာ့္ကုိ အရူးလုိ႕ပဲ ဆုိဆုိ .. ကြ်န္ေတာ့္ႏွလံုးသားက သူ႕ရင္ခြင္တံစက္ျမိတ္ေအာက္ တိတ္တိတ္ေလး ရပ္ေစာင့္ေနခဲ့တာ ၾကာခဲ့ျပီ။

ေကာင္မေလးေရ ...
နင့္ကုိျမတ္ႏုိးတဲ့ ငါ့အသိစိတ္
နင္နဲ႕ပတ္သက္ရင္ နာၾကင္ေၾကကြဲလြယ္တဲ့ ငါ့ႏွလုံးသား
ေျပာခြင့္မရခဲ့တဲ့ ရင္ထြက္စကားေတြက
နင္သာျမင္ႏုိင္ခဲ့မယ္ဆုိရင္ ရုိးရုိးေလးပါဟာ ......။

ကြ်န္ေတာ္ သူခန သြားေနတယ္ဆုိတဲ့ သူ႕မိဘေတြ အိမ္ရွိတဲ့ သု၀ဏက အိမ္ကုိ အတန္းျပီးတုိင္း တကူးတကမဟုတ္တဲ့ ရင္ခုန္ျခင္းနဲ႕ အျမဲပဲ သြားခဲ့ဖူးတယ္။ သူဘယ္မွာေနတယ္ဆုိတာ အတိအက်ေတာ့ မသိခဲ့ပါဘူး။ သူ႕အိမ္ရွိတယ္ဆုိတဲ့လမ္းကုိေတာ့ ေခ်ာင္းေပါက္မတတ္ အေခါက္ေခါက္အခါခါ ျဖတ္ေလွ်ာက္ခဲ့ဖူးတယ္။ ေနပူတယ္ဆုိတာ ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ အခ်စ္တစ္ခုစီးဆင္းရာ အုိေအစစ္တစ္ခုလိုကုိ ျဖစ္လုိ႕ ...

နင္မေရာက္ဖူးတဲ့ ငါ့ပန္းခင္းထဲ
ရင္ခုန္ျခင္းေတြ စုိက္ထားဖူးတယ္ ..

နင္မၾကားဖူးတဲ့ ငါ့စကားသံထဲ
ကဗ်ာေတြလည္း ဖတ္ျပဖူးတယ္ ..

အညတရၾကယ္တစ္စင္းပါ
ငါ့ခ်စ္ျခင္းေတြနင့္ဆီေရာက္ဖုိ႕ .
အလင္းႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာလုိေသးတယ္ေလ ..…..

နင္သိခဲ့မယ္ဆုိရင္ေပါ့ ..

ငါ ..
ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ေတြမဲ့
တိတ္တိတ္ေလး ေၾကြပ်က္ခဲ့ဖူးတယ္ …. ။

သူ႕ရဲ႕ ယူနီေဖာင္းအျဖဴေလးရယ္ ဦးထုပ္အျဖဴေလးရယ္ ေဆာင္းထားတဲ့ ပတ္စ္ပုိ႕ဓါတ္ပံုေသးေသးေလးကုိ မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ ကြ်န္ေတာ္ရခဲ့ဖူးပါတယ္။ သူမသိခဲ့ဘဲ ရခဲ့တဲ့ အဲ့ဒီဓါတ္ပံုေလးဟာ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ ကြန္ျပဴတာထက္မွာ.. ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ အိပ္ခန္းနံရံထက္မွာ.. ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ စာမ်က္ႏွာေတြထက္မွာ.. ေကာ္ပီေပါင္းမ်ားစြာကူးရင္း ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ေနရာအႏွံ႕မွာ ရွိခဲ့ဖူးပါတယ္။ ခ်စ္ျခင္းဆုိတာ ရယူပုိင္ဆုိင္ျခင္းမွ မဟုတ္ခဲ့ပဲေလ ..

လြင့္စင္ ေပ်ာက္ပ်က္
ရပ္တန္႕လုိ႕မရတဲ့အဆုံးမွာ ရပ္တန္႔ခဲ့ၾက
ဖြဲ႕သီဖူးေသာ မ်က္၀န္းကဗ်ာ
ေ၀းကြာျခင္းသာ တစ္ေရြ႕ေရြ႕နီးလာဆဲ
အေရာင္ျပယ္ မနက္ခင္းထဲမွာ
ငါ့လြမ္းခ်င္းေတြက သခင့္အရပ္မွေနထြက္ခဲ့တယ္..

အံ့ၾသမိပါရဲ႕
ငါ့ႏွလုံးအိမ္ကုိ ေထာင့္ျဖတ္မ်ဥ္းဆြဲဖုိ႕
ခ်စ္ျခင္းလုိ႕ (သခင္)အမည္တပ္ထားတဲ့
အစိမ္းရင့္ရင့္က်ိန္စာေတြကုိ ဖတ္ျပခဲ့တုန္းက
ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းေတြ တစ္ရွဳိက္မက္္မက္
သခင့္စိတ္နဲ႕ အသက္ဆက္ခဲ့ဖူးတယ္…

မုိးကရြာတာလား ငါကရြာတာလား
နိမ့္ရာသုိ႕ စီးရင္းနဲ႕
လမ္းမသင့္တဲ့ အေမွာင္ရာသီထဲမွာ
သခင့္အတြက္အလင္းျဖစ္ဖုိ႕
ငါ့ခႏၵာကုိ ေလာင္တုိက္သြင္း
မီးလုိေတာက္ခ်င္တဲ့ ျမစ္တစ္စင္းေပါ့…..။

မွတ္မွတ္ရရေပါ့ .. ကြ်န္ေတာ္တုိ႕သင္တန္းကာလမွာ သူစာဖတ္ေနတဲ့ပံုေလးကုိ ကြ်န္ေတာ္ခဲျခစ္ပန္းခ်ီ ဆြဲခဲ့ဖူးတယ္။ သူ႕ရဲ႕ ငိုက္က်ေနတဲ့ မ်က္ေတာင္စင္းစင္းေလးေတြ .. ႏွာတဲ့စင္းစင္းေလးနဲ႕ ပိရိေသသပ္တဲ့ နီေစြးေစြးနွုတ္ခမ္းေထာ္ေထာ္ေလး .. ေနာက္ ေပ်ာ့ေပ်ာင္းရွည္သြယ္စြာ က်လာတဲ့ေမးရုိးတစ္ေလွ်ာက္ .. အုိး .. အရာအားလံုးဟာ ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ အိပ္မက္ခ်ည္းပါပဲ ခ်စ္သူ ..

ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ သိမ္းထုပ္ေနရင္း
တႏံု႕ႏံု႕ ပိုလြမ္း
ငါ့ ၀ိညာဥ္ကို
တေစၦတစ္ေကာင္ ခိုးနမ္းသြားသလိုမ်ဳိး....။

ၾကာေတာ့ၾကာခဲ့ပါျပီ။ ကြ်န္ေတာ့္အသက္လဲ အဲ့တုန္းကလုိ ဆယ္ေက်ာ္သက္မဟုတ္ခဲ့ေတာ့ပါဘူး။ ဆယ္ေက်ာ္သက္မုိ႕ ရူးသြပ္ခဲ့တယ္လုိ႕ သူစြပ္စြဲခဲ့တဲ့ ကြ်န္ေတာ္ဆုိတဲ့ေကာင္တစ္ေယာက္ရဲ႕ ရင္ထဲမွာ သူ႕ကုိခ်စ္တဲ့ခ်စ္ျခင္းေတြ အခုထိ အရွိန္အဟုန္ျပင္းျပင္းနဲ႕ စီးဆင္းေနဆဲဆုိတာ သူသိႏုိင္မယ္ဆုိရင္ေလ ..

ႏွင္းဆီတစ္ပြင့္ရဲ႕ က်ိန္ဆိုျခင္းကို
ေလထုဆန္ဆန္ပဲ
ငါၾကားနာခဲ့
၀တ္မႈန္တစ္စြန္းတစ္စအျဖစ္
ရင္ေငြ႕လႈံခ်င္ခဲ့တာ....။

ခ်စ္သူ ..
ခင္ဗ်ားသာ နည္းနည္းေလာက္ျမင္ႏုိင္မယ္ဆုိရင္ေလ .. ကြ်န္ေတာ့္ရင္ထဲကုိ ခနေလာက္၀င္ၾကည့္ပါလား .. ခင္ဗ်ားကုိခ်စ္တဲ့စိတ္နဲ႕ ေဟာဒီရင္တစ္ခုလံုး ျပာက်မတတ္ကုိ ျဖစ္လုိ႕ ...

အလြမ္းဆုိတာ
ေတေလတစ္ေကာင္ရဲ႕ အိမ္ျပန္လမ္းမွာ
ေတာင္ဇလတ္ပန္းေတြလုိ လတ္ဆတ္ေနေလရဲ႕
ပုိးဖလံတစ္ေကာင္လုိ
အလင္းကိုေပြ႕ဖက္ထားခ်င္လဲ
ေပ်ာက္ဆုံးေနဆဲ နံနက္ခင္းေတြထဲမွာ
နာမည္တစ္ခုကုိ အၾကိ္မ္ၾကိမ္ေခၚေနမိတယ္
နင္သိသိ မသိသိေပါ့ ……………။

သူနဲ႕ေ၀းေနရေပမယ့္ .. သူ႕အခ်စ္ကုိ မရခဲ့ေပမယ့္ ေဟာ့ဒီေကာင္းကင္ရဲ႕ေအာက္ ကမၻာေျမျပင္တစ္ေနရာမွာ သူရွိေနတယ္ဆုိတဲ့အသိက ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ အရာအားလံုးကုိ ေက်နပ္သြားေစႏုိင္ခဲ့တယ္။
ဘုရားက ကြ်န္ေတာ့္ကုိ ခ်စ္သား .. လုိရာဆုတစ္ခုကုိ ေတာင္းေလာ့လုိ႕ အမိန္႕ရွိလာခဲ့မယ္ဆုိပါစုိ႕ ..
ကြ်န္ေတာ္ေသရင္ေလ .. ေကာင္းကင္နဲ႕ေျမၾကီးျဖစ္ပါရေစ ..
ခ်စ္သူကုိ ေႏြးေထြးစြာ ဖက္တြယ္ရင္း အျမဲပဲ ငံု႕မုိးၾကည့္ခ်င္ေနခဲ့မိလုိ႕ပါ ..

(တကယ္ပါ ေကာင္မေလးရယ္)
နင္မခ်စ္တတ္လို႔
ရူးတယ္ပဲဆိုဆို
(ငါက)
မခ်စ္ရက္ေလာက္ေအာင္ကို
ခ်စ္တတ္ခဲ့ဖူးတယ္..။

ေဇာ္။

( ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ ေရးခဲ့ဖူးျပီးသား ကဗ်ာေတြထဲက ကြ်န္ေတာ္သိပ္ၾကိဳက္မိတဲ့ အပုိဒ္ေလးေတြကုိ ျပန္ျပီးထည့္ေရးထားတာပါ .. ကဗ်ာတစ္၀က္ စာတစ္၀က္ပံုစံနဲ႕ စာေရးနည္းကေတာ့ ဆရာမ မေနာ္ဟရီရဲ႕ စာေရးနည္းကုိ အတုယူထားပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ႏွစ္သက္လုိ႕ပါ။ ကြ်န္ေတာ့္ေရးဟန္က သိပ္ေတာ့ေကာင္းမွာမဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ အတတ္ႏုိင္ဆံုးေတာ့ ေပၚလြင္ေအာင္ ကြ်န္ေတာ္ၾကိဳးစားပါတယ္။ သည္းခံျပီးဖတ္ေပးၾကလုိ႕ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ။ =] )