အေရွ႕ဘက္ေကာင္းကင္မွာ ေရာင္နီေတြ တံခါးေခါက္ကုန္ျပီ
ထေတာ့ သူငယ္ခ်င္းရယ္
အိပ္စက္ျခင္းကုိ ခ၀ါခ်
နံနက္ျဖန္ေတြ ေရာင္၀ါေတာက္ဖုိ႕
ငါတုိ႕ ေန႕ေတြ အစြမ္းကုန္ လင္းခ်င္းလုိက္ၾကစုိ႕။
ေရြ႕လ်ားေနတဲ့ အတၱခႏၵာမွာ
ပရဟိတစိတ္ေတြ ငါတုိ႕ သယ္ေဆာင္ၾကမယ္
ငါလုိတဲ့အခါ နင္ရွိမယ္
နင္လုိတဲ့အခါ ငါ ဒီမွာ
မုိင္ေထာင္ခ်ီ ေ၀းေနစမ္းပါေစ
စကၠဴေပၚမွာ ငါတုိ႕ နီးနီးေလးပဲ
ရင္ဘတ္ျခင္းေတြ တူညီတယ္
အျပံဳးေတြ ဖလွယ္မယ္
ေသာက္ေနက် ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ကုိ အတူမွ်ေ၀
လက္ေတြကုိ ခုိင္ေအာင္တြဲ
ဒီေျမၾကီးမွာ
ရည္မွန္းခ်က္ေတြ ပ်ိဳးၾကဲလုိက္မယ္
လြတ္လပ္စြာ သီးပြင့္ေ၀ ...။
ေဇာ္။
3 comments:
ေဇာ္ေရ ကဗ်ာေလး ဖတ္ရတာ ခ်စ္ဖို႕ေကာင္းလိုက္တာ..:):)
တိုတိုေလးနဲ႕ ထိထိမိမိ လွတယ္...
စာသားေလးေတြ တကယ္ ၾကိဳက္တယ္..
ငါတို႔ေန႔ေတြ အစြမ္းကုန္လင္းခ်င္းလိုက္ၾကစို႔...။
ရင္ထဲကို တကယ္အင္အားေတြ စီးဆင္းသြားတယ္
ခင္မင္ေလးစားလ်က္
Post a Comment