အရုိးသားဆံုးဆက္ဆံတာဟာ အေကာင္းဆံုးလက္ေဆာင္ေပးလုိက္တာပါတဲ့.. က်ေနာ္လဲ အရုိးသားဆံုးပဲ ျဖစ္ခ်င္ပါတယ္.. က်ေနာ္ျမတ္ႏုိးတဲ့စာေတြ ကဗ်ာေတြနဲ႕ဖြဲ႕စည္းထားတဲ့ က်ေနာ့္ရဲ႕နားခုိရာကုိ တကူးတက အားေပးၾကလုိ႕ ေက်းဇူးအထူးတင္လွ်က္ပါ.. စိတ္ေအးခ်မ္းသာ ရွိၾကပါေစလုိ႕ ဆႏၵျပဳရင္း...။ ။

Sunday, April 19, 2009

ကုိတုိးပဲပုပ္

ကြ်န္ေတာ္ငယ္ငယ္ ၉ တန္းတုန္းက ရတနာပန္းခင္း ကေလးပံုျပင္စာအုပ္ထဲမွာ ဖတ္ခဲ့ရျပီး ခုထိ ေမ့မရႏုိင္တဲ့ ပံုျပင္ေလးပါဗ်ာ။ ေရးတတ္သလုိေရးျပီး ေျပာျပလုိက္ပါတယ္။

တစ္ခါတုန္းက ရြာတစ္ရြာမွာ ကိုတုိးနဲ႕ မမုိးဆုိျပီး လင္မယားႏွစ္ေယာက္ ရွိခဲ့ပါတယ္။ ကိုတုိးက ကုန္သည္အလုပ္ကို လုပ္ျပီး မမိုးကေတာ့ အိမ္ရွင္မေပါ့။ တစ္ေန႕မွာ ကိုတုိးက ကုန္သြယ္ဖုိ႕အတြက္ ဟုိဘက္ရြာကို သြားဖို႕ျပင္ပါေလေရာ။ အဲ့ဒီမွာ မမုိးက ကိုတုိးကို ဒီလုိမွာပါတယ္။
" ကိုတုိး၊ ကြ်န္မဖုိ႕ ဟုိဘက္ရြာကေန အျပန္လက္ေဆာင္ ၀ယ္ခဲ့ပါ" တဲ့။
ကုိတုိးကလဲ ေအးေအး ဆုိျပီး ထြက္သြားပါေလေရာ။ ဒီလုိနဲ႕ ဟုိဘက္ရြာမေရာက္ခင္ ေတာအုပ္ကို အျဖတ္ ကုိတုိးတစ္ေယာက္ ဗုိက္နာပါေတာ့တယ္။
" မမုိးခ်က္ေကြ်းလုိက္တဲ့ ဘဲဥခ်ဥ္ေရဟင္းနဲ႕ ခ်ဥ္ေပါင္ရည္ကေတာ့ အစြမ္းျပျပီေဟ့ " လုိ႕ ေရရြတ္ရင္း အခင္းသြားဖုိ႕ ျပင္ရေတာ့တာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ အဲ့ဒီေတာအုပ္က နတ္ၾကီးတယ္ဆုိျပီး နာမယ္ထြက္ေနတဲ့ေတာအုပ္ပါ။ အဲ့ဒီေတာ့ ကိုတုိးခမ်ာ အခင္းကို ခ်ံဳေတြၾကားမွာ မသြားရဲဘူးေပါ့။ ဒါနဲ႕ ကိုတုိးလဲ ၾကံရာမရျဖစ္ျပီး လွည္းေနာက္က မမုိးထည့္ေပးလုိက္တဲ့ ေသာက္ေရက်ည္ေတာက္ကိုျဖဳတ္၊ ေသာက္ေရေတြကို သြန္ျပီး အဲ့ဒီထဲကို အခင္းသြားလုိက္ပါတယ္။ ေနာက္လမ္းမွာ မစြန္႕ရဲတာနဲ႕ ဟုိဘက္ရြာေရာက္မွပဲ စြန္႕မယ္ဆုိျပီး လွည္းေနာက္က တုိင္မွာ ျပန္ခ်ိတ္ထားလုိက္ပါတယ္။
ဒီလုိနဲ႕ ဟုိဘက္ရြာေရာက္ျပီး ကုန္သြယ္ရင္း ျပန္လာတာေပါ့။ အိမ္လဲေရာက္ေရာ မမုိးက ကိုတုိးရဲ႕ လွည္းကိုရွင္းရင္း သူ႕အတြက္ဘာမ်ားပါမလဲဆုိတဲ့ အေတြးနဲ႕ ရွာေဖြလုိက္တဲ့အခါ လွည္းေနာက္က က်ည္ေတာက္ကို ေတြ႕သြားျပီး
" ဟယ္၊ ကိုတုိးက ငါ့အတြက္ ငါၾကိဳက္တတ္တဲ့ ပဲပုပ္ေတြ ၀ယ္လာတယ္ေတာ့ "
ဆုိျပီး အားရ၀မ္းသာနဲ႕ ခ်က္ျပဳတ္ဖုိ႕ျပင္ပါေတာ့တယ္။ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ အိမ္နီးခ်င္း ေဒၚညိဳကေရာက္လာျပီး " မမိုးေရ ဘာေတြခ်က္မုိ႕တုန္း "
" အယ္၊ ေဒၚညိဳ၊ ဒီမွာေလ ကုိတုိးေပါ့။ ကြ်န္မၾကိဳက္တဲ့ ပဲပုပ္ေတြ ၀ယ္လာတာမွ အမ်ားၾကီးပဲ။ က်ည္ေတာက္အျပည့္ရယ္။ အဲ့ဒါ ခ်က္မလုိ႕ေလ။ တစ္၀က္ယူသြားပါဦး "
ဆုိျပီး တစ္၀က္ခြဲေပးလုိက္ေလရဲ႕။
ဒီလုိနဲ႕ ညေန ထမင္း၀ိုင္းေရာက္ေတာ့ ပဲပုပ္ဟင္းေမႊးေမႊးေလးနဲ႕ ကိုတုိးတစ္ေယာက္ ထမင္းစားျမိန္ေပါ့။
ထမင္းစားျပီးသြားတဲ့အခါက်ေတာ့မွ ကိုတုိးက
" မိန္းမရယ္၊ ထမင္းစားေကာင္းလုိက္တာကြာ။ ဒါနဲ႕ ပဲပုပ္က ေစ်းက ၀ယ္လာတာလား။ ေနာက္ေန႕ရရင္လဲ ၀ယ္ခ်က္စမ္းပါဦး" တဲ့။
ဒီေတာ့ မမုိးက
" အလုိေတာ္။ ကြ်န္မက ဘယ္ေစ်းကိုသြားရမွာတုန္း ကိုတုိးရဲ႕။ အဲ့ဒါ ရွင္ပဲ ဟုိဘက္ရြာက ကြ်န္မအတြက္ ၀ယ္လာျပီးေတာ့။ ဟြန္း " ဆုိျပီး ျပန္ေျပာလုိက္ေတာ့ ကိုတုိးက မ်က္လံုးၾကီးျပဴးျပီး
" ေနပါဦး မမုိးရဲ႕။ က်ဳပ္လဲ ၀ယ္မလာရပါလား။ ဘယ္က ေတြ႕တာတုန္း " တဲ့။
ဒီမွာ မမုိးက
" ရွင္ပဲ လွည္းေနာက္မွာ ခ်ိတ္ထားတာေလ။ က်ည္ေတာက္တစ္လံုး အျပည့္ပဲ" တဲ့။
ကိုတုိးခင္မ်ာ ခ်က္ခ်င္းေရကျပင္ကို ေျပးထြက္ျပီး အန္လုိက္တာဆုိတာ လူက ေျမာ့မတတ္ပါပဲ။ ဒါနဲ႕ မမုိးကလဲ ေျပးလုိက္လာျပီး " ဘာျဖစ္ရတာတုန္းကိုတုိးရယ္ " ဆုိေတာ့
" ဘာျဖစ္ရမတုန္းဟဲ့။ အဲ့ဒါ ပဲပုပ္ေတြမဟုတ္ဘူး။ ငါဟုိဘက္ရြာကို အသြား လမ္္းမွာစြန္႕ထားတဲ့ အခင္းၾကီးေတြ။ ေမ့ျပီး မပစ္မိတာဟဲ့" တဲ့။
ဒီအခ်ိန္ ကိုတုိးတုိ႕ ဘာေျပာလဲဆုိတာ နားစြင့္ေနၾကတဲ့ ေဒၚညိဳတုိ႕ မိသားစုခင္မ်ာမွာလဲ ... ။

ရယ္ေမာရင္းနဲ႕ စိတ္အေမာေျပႏုိင္ၾကပါေစဗ်ာ။

( မွတ္မိသေလာက္ ျပန္ေရးရတာမုိ႕ အမွားပါရင္ ခြင့္လႊတ္ပါ။ )

1 comment:

အိုက္ခီေလာက္ said...

ပဲပုပ္ေတာင္မစားရဲ ေတာ့တဲ ့ဘဝ ပါလားေနာ့
ငါၾကိဳက္တဲ့ပဲပုပ္ေတာ့ ညည္းလုပ္တာနဲ ့စားျဖစ္မယ္မထင္ပါဘူးေအ့