သျဂိဳလ္ျခင္း

ေမွာင္မုိက္္ေနတဲ့ ညယံအလယ္
က်ဥ္းေျမာင္းတဲ့ အခန္းငယ္ေလးထဲက
ငါ ...။

အိပ္မက္တုိ႕ ျပိဳက်
ဗေလာင္ဆူေနတဲ့ ရင္ခြင္တစ္စံု
နက္ရွုိင္းတဲ့ တံခါးတစ္ခ်ပ္
၀ုန္းဒုိင္းရုိက္ခတ္
ငါ... ကူကယ္ရာမဲ့ေနတယ္
နင္ ဘယ္မွာလဲ ခ်စ္သူ။

နာက်င္တဲ့ ရင္အစံုနဲ႕
ဒီျမိဳ႕ေဟာင္းကုိ ငါ၀င္လုိက္တယ္။

စုတ္ျပတ္သတ္ေနတာပဲ
ေနာင္တဆုိတာ မရွိခ်င္ဘူး။
ငါ့ကုိ ျပန္မေျပာျပပါနဲ႕လားဟာ
ဓါးနဲ႕သာ ထုိးလုိက္ပါ
ဒီရင္ကုိ ဖြင့္ေပးထားျပီးျပီပဲ။

ေသြးစက္စက္က်ေနတဲ့
ႏွလံုးသားကုိမွ
ထပ္ျပီး မႊန္းေနတဲ့ ဒီစကားသံေတြ
ခပ္ေ၀းေ၀းကုိ ထြက္သြားစမ္းပါ
ေမွာင္မုိက္ျခင္းအကြယ္ကေန
ငါ .. ေနာင္တနဲ႕ ရွင္သန္ေနရျပီေရာ။

ရင္တြင္းမီးစတုိ႕
တေျမ့ေျမ့ေလာင္ကြ်မ္း
ခပ္ျပင္းျပင္းခါလုိက္တဲ့ ဆံပင္တစ္ခ်ိဳ႕
ေလထဲကုိ လြင့္ပ်ံ။

တစ္ရွုိက္မက္မက္ ျမိဳခ်လုိက္မိတဲ့
ခါးသက္လြန္းတဲ့ ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ရဲ႕ အရသာ
လည္ေခ်ာင္းထဲမွာ စူးရွေနတယ္
လွ်ာဖ်ားတုိ႕ အဆိပ္သင့္ကုန္ျပီ။

မရည္ရြယ္ခဲ့ပါဘူး ခ်စ္သူ
မနာက်င္ေစခ်င္ခဲ့မိပါဘူး
နင့္စကားတစ္ခြန္းနဲ႕တင္
အရာအားလံုးကုိ လက္ေျမွာက္အရွုံးေပးလုိက္တယ္။

ငါ့ေန႕ရက္ေတြ ... ေသဆံုး ...။

အဲ့ဒီကတည္းက
ငါ့အတြက္ မွတ္တုိင္တစ္ခု
ဘ၀ရဲ႕ အုတ္ဂူေတြၾကားမွာ
ယုိင္နဲ႕နဲ႕ အေျခစုိက္လုိ႕ ...

ငါ့ စ်ာပနကုိ ငါ့ဟာငါ
ခ်လုိက္တယ္ ..
နင္ .. ျမင္ႏုိင္ေစ...။

( ကြ်န္ေတာ္ စိတ္ကူးေပါက္လုိ႕ ေမာ္ဒန္ကဗ်ာ တစ္ပုဒ္ကုိ ေကာက္ေရးလုိက္မိတယ္ဗ်ာ။
ခင္ဗ်ား ဖတ္ျပီး ခံစားရတာ ဘယ္လုိေနမယ္ေတာ့မသိဘူးေနာ္။ ကြ်န္ေတာ္က သိတဲ့အတုိင္းပဲ။ ေမာ္ဒန္ကဗ်ာ သိပ္မေရးတတ္ေသးလုိ႔ပါ။
ခံစားလုိ႕မရရင္ေတာ့ ခြင့္လႊတ္ပါဗ်ာ။ အဟဲ။ =) )