မုန္းမာန္ဖြဲ႕ေသာ မုိး

နိဒါန္း၏ အစ

မုိးသည္ အျပင္၌ တစ္စိမ့္စိမ့္ရြာေနသည္။ ေခ်ာင္က်က်ထုိင္ခံုတြင္ ထုိင္၍ တစ္ေယာက္တည္းေသာက္ေနေသာ ထုိလူသည္ ဥာဥ့္နက္လာသည့္တုိင္ ျပန္မည့္ပံုမေပၚေသးေပ။ သည္လူသည္ ဆုိင္သို႕လာ၍ ေသာက္ေနသည္မွာ အပတ္တုိင္းလုိလုိပင္။ လာတုိင္းလဲ တစ္ေယာက္တည္း။ ျဖည္းညွင္းစြာ ေသာက္ရင္း အျပင္သုိ႕ ရီေ၀စြာ ေငးၾကည့္ေနတတ္ခဲ့ေသာ ထုိလူကုိ သူ သတိထားခဲ့မိသည္မွာ ၾကာျပီ။ ဒီရပ္ကြက္တြင္ သူဒီဆုိင္ကုိ ဖြင့္ခဲ့သည္မွာ မၾကာေသး။ သူဖြင့္ျပီးေနာက္ပုိင္း သည္လူသည္ အပတ္တုိင္း ေရာက္လာခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ဒီေန႕ေတာ့ အျပင္တြင္ မုိးတစ္စိမ့္စိမ့္ရြာေနသျဖင့္ ဆုိင္ထဲတြင္ လူရွင္းေနသည္။ ထုိ႕ေၾကာင့္ သူလဲ ပ်င္းပ်င္းရွိသည္ႏွင့္ ထုိလူ၏ စားပြဲသုိ႕ သြားကာ စကားစျမည္ေျပာျဖစ္ခဲ့သည္။

" ဘယ္လုိလဲဗ်။ အျပင္မွာက မုိးတစ္စိမ့္စိမ့္ဆုိေတာ့ ေသာက္ရတာ အဆင္ေျပရဲ႕လား "
ထုိလူက သူ႕ကုိ တစ္ခ်က္ေမာ့ၾကည့္သည္။ ထုိ႕ေနာက္ တင္ထားေသာခြက္ထဲမွ လက္က်န္အရက္ကုိ ယူ၍ တစ္ခ်က္ေမာ့လုိက္သည္။ ျပီးမွ
" ေအးဗ်ာ။ ထုိင္ပါဦး။ စကားေျပာၾကရေအာင္ပါ။ "
သူလဲ ေရငတ္တုန္း ေရတြင္းထဲ က်ဆုိသလုိ ခုံတစ္လံုးကုိ ယူ၍ ဆြဲထုိင္လုိက္သည္။ ထုိ႕ေနာက္
" ကုိယ့္လူက ဒီရပ္ကြက္မွာေနတာ ထင္တယ္။ အပတ္တုိင္းလာတာကုိ သတိထားမိတယ္။ "
" ဟုတ္တယ္။ ကြ်န္ေတာ္က ဒီလမ္းရဲ႕ အဆံုးက လမ္းေထာင့္မွာ ေနတာေလ။ ဒီဆုိင္က တိတ္ဆိတ္ေအးခ်မ္းလုိ႕။ ကြ်န္ေတာ္က တစ္ေယာက္တည္းပဲ ေအးေအးေဆးေဆး ထုိင္ခ်င္တာေပါ့ဗ်ာ။ "
သူျငိမ္ေနလုိက္မိသည္။ လူတုိင္းမွာ သူ႕အေၾကာင္းႏွင့္သူ မဟုတ္လား။
ထုိလူမွပင္ စတင္၍
" ခင္ဗ်ား အခ်စ္ကုိ ဘယ္လုိ သေဘာထားလဲဗ်။ "
သူ ရုတ္တရက္မုိ႕ ေၾကာင္သြားသည္။ ေနာက္မွ
" အခ်စ္ဆုိတာကုိ ကြ်န္ေတာ္ သိပ္နားမလည္ဘူးဗ်။ ကြ်န္ေတာ္က အဲ့ဒါေတြနဲ႕လဲ မရင္းႏွီးပါဘူးဗ်ာ။ "
သူျပန္ေျဖသံအဆံုး၌ ထုိလူက သူ႕စကားကုိ သေဘာက်သည့္အလား ဟက္ ခနဲ တစ္ခ်က္ရယ္လုိက္သည္။ ျပီးေနာက္
" ခင္ဗ်ားကုိ ကြ်န္ေတာ္ ပံုျပင္တစ္ပုဒ္ေျပာျပမယ္။ ခင္ဗ်ား စိတ္၀င္စားမယ္ဆုိရင္ေပါ့ "
သူဘာမွ ျပန္မေျပာလုိက္မိ။ သည္လူ၏ မ်က္ႏွာသည္ ေၾကကဲြျခင္းတုိ႕ျဖင့္ ျပည့္ႏွက္ေနခဲ့သည္ပဲ။
။ xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx ။ xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx ။ xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx ။

ခုိင္ႏွင့္ခ်ိန္းထားသည့္ ေနရာကုိေရာက္ေတာ့ နံနက္ ၁၀နာရီ ထုိးခဲ့ျပီ။ ခုိင္ကေတာ့ သူ႕ကုိ ပြစိပြစိ ျဖစ္ေနေတာ့မွာ ေသခ်ာသည္။ ဒီလုိပါပဲ။ ခိုင္ႏွင့္ခ်ိန္းတုိင္း အျမဲေနာက္က်တတ္တာ သူ႕အက်င့္။ ခုိင္ထုိင္ေနေသာ စားပြဲကုိ သူ၀င္ထုိင္လုိက္ေတာ့ ခုိင္က ႏွုတ္ခမ္းစူ၍ ဟုိဘက္လွည့္သြားသည္။ ခိုင္သည္ သူ႕အတြက္ေတာ့ ကေလးတစ္ေယာက္ႏွင့္ တူပါေပ၏။
" ခုိင္၊ ေဆာရီးကြာ၊ ေမာင္ေနာက္က်သြားတယ္။ အဟဲ။ ညက ေဘာလုံးပြဲၾကည့္လုိက္မိလုိ႕ကြ။ ပြဲက ေကာင္းေနတာနဲ႕။ အဟဲ။ "
သူ မ်က္ႏွာခ်ိဳေသြးလုိက္သည္။ ခုိင္က
" ဟြန္း၊ အျမဲတမ္း အေၾကာင္းျပခ်က္နဲ႕ခ်ည္းပဲ။ ေမာင္ အဲ့ဒီအက်င့္ေတြကုိ ဘယ္ေတာ့ျပင္မွာလဲ။ ခုိင္က မိန္းကေလးေနာ္ အျမဲတမ္းေမာင့္ကုိေစာင့္ေနရတာ။ ခုိင့္ကုိ သနားပါဦး။ "
သူျပံဳးလုိက္မိသည္။ သူေနာက္က်တုိင္း ခုိင္အျမဲ သည္လုိေျပာေနက်။
" အင္းပါ ခုိင္ရာ။ ေနာင္ကို ေမာင္ ဆင္ျခင္ပါ့မယ္။ ခုေတာ့ အတန္းေနာက္က်ေနမယ္။ သြားၾကရေအာင္။ "
" ေနဦးေမာင္ရဲ႕။ ခုိင့္သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ကုိ ေစာင့္ရဦးမယ္။ သူကလဲ ခုိင္တုိ႕နဲ႕အတူ ေက်ာင္းအပ္ခ်င္လုိ႕တဲ့။ အဲ့ဒါေၾကာင့္ သူ႕ကုိပါ ခ်ိန္းထားတာ။ သူကလဲ ေနာက္က်ေနတယ္ဟာ။ "
ႏွုတ္ခမ္းတစ္စူစူႏွင့္ ေျပာေနေသာ ခုိင့္ကုိ ၾကည့္ကာ သူျပံဳးခ်င္သြားရသည္။ ထုိသုိ႔ပါပဲ။ ခုိင္သည္ သူ႕ေရွ႕တြင္ေတာ့ ကေလးတစ္ေယာက္လုိပင္။
" ဘယ္သူမ်ားလဲ ခုိင္ရ။ ေမာင္နဲ႕သိတဲ့ သူလား။ "
" ဟုတ္ဘူးေမာင္ရဲ႕။ သူက ခုိင္နဲ႕ အထက္တန္းတုန္းက ေက်ာင္းေနဖက္ သူငယ္ခ်င္းေလ။ ေနာက္ေတာ့ သူ႕အေဖက ျမဳိ႕နယ္ ဆရာ၀န္ၾကီးဆုိေတာ့ သူ႕အေဖေျပာင္းတဲ့ေနာက္လုိက္ရင္း ခုိင္တုိ႕ကြဲသြားၾကတာ။ ျပီးခဲ့တဲ့ အပတ္ကမွ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေစ်းကုိ ခုိင္ အကီ်ၤသြားအပ္ရင္း သူနဲ႕ ျပန္ေတြ႕တာ။ အဲ့ဒါ ခုိင္က ႏုိင္ငံျခားဘာသာတကၠသုိလ္မွာ ဘာသာစကားေျပာ ဒီပလုိမာတက္ဖုိ႕ အစီအစဥ္လုပ္ေနတဲ့အေၾကာင္း စကားစပ္မိျပီး ေျပာျဖစ္ေတာ့ သူကပါ တက္ခ်င္တယ္တဲ့ေလ။ အဲ့ဒါေၾကာင့္ ခုိင္လဲ ေခၚလုိက္တာ။ "
ခုိင္ေျပာသမွ် ခုိင့္မ်က္ႏွာေလးၾကည့္ရင္း နားေထာင္ေနေသာသူသည္ သူ႕နားသုိ႕ ေရာက္လာေသာ သူမကုိ သတိမထားလုိက္မိပါေခ်။
" ေဆာရီးဟယ္။ ျမတ္ႏုိး လမ္းမွာ ကား ဆီ၀င္ထည့္ေနလုိ႕ ေနာက္က်သြားတယ္။ ေစာင့္ေနရတာ ၾကာျပီလားဟင္ ႏွင္းဆီ။ "
ခုိင္ရဲ႕ နာမည္က ႏွင္းဆီခုိင္ ရယ္ပါ။ သူတို႕အားလံုးက ခုိင္လုိ႕ေခၚတတ္ခဲ့ေပမယ့္ ခုိင့္ကုိ ႏွင္းဆီလုိ႕ေခၚျပီး ၀င္ထုိင္လုိက္တဲ့ ထုိအမ်ိဳးသမီးကုိ သူရုတ္တရက္ လွည့္ၾကည့္လုိက္မိသည္။
" ရပါတယ္ ျမတ္ႏုိးရဲ႕။ ခုိင္တုိ႕လဲ ခုပဲေရာက္တာပါ။ ေၾသာ္ ဒါနဲ႕ မိတ္ဆက္ေပးရဦးမယ္။ ဒါက ခုိင့္ခ်စ္သူ မင္းထယ္၀ါတဲ့။ ဘူမိေဗဒ ေနာက္ဆံုးႏွစ္ေလ။ ေမာင္ ဒါက ေမျမတ္ႏုိးတဲ့။ ျမန္မာစာေနာက္ဆံုးႏွစ္က။ ခုိင္ေျပာတဲ့ သူငယ္ခ်င္းဆုိတာေပါ့။ "
သူ႕ဘက္ကို စူးစူးစုိက္စုိက္ၾကည့္၍ ျပံဳးျပလာေသာ ထုိအမ်ိဳးသမီးကုိ သူလဲ ျပန္ျပံဳးျပလုိက္မိသည္။ ထုိေန႕က ေမျမတ္ႏုိး ကားႏွင့္ပင္ သူတုိ႕ ေက်ာင္းသြားျဖစ္ခဲ့ၾကသည္ပဲ။

ထုိမွစ၍ သူတုိ႕သံုးေယာက္သည္ စာသင္ႏွစ္တေလွ်ာက္လံုး တစ္ပူးတြဲတြဲ ျဖစ္လာခဲ့ေလေတာ့သည္။ အထူးသျဖင့္ တုိက္ဆုိင္မွဳဟုပဲ ဆုိေလမလား။ ျမတ္ႏုိးသည္ သူႏွင့္ တစ္လမ္းထဲေနသူျဖစ္ေနေလသည္။ ျမတ္ႏုိးတြင္ ေမေမမရွိေတာ့ပါ။ ထုိ႕ေၾကာင့္ ျမတ္ႏုိးသူ႕အိမ္သုိ႕ စာေမးရန္ဟူေသာ အေၾကာင္းျပခ်က္ျဖင့္ေရာက္လာေလတုိင္း ေမေမႏွင့္ အျမဲစကားလက္ဆံုၾကေနၾကရယ္ပါ။ တစ္ခါတရံ သူအိမ္သုိ႕ျပန္လာခ်ိန္တြင္ ျမတ္ႏုိးကုိ မီးဖုိေခ်ာင္၌ ေမေမႏွင့္ အတူ ခ်က္ျပဳတ္ေနသည္ကုိ ေတြ႕ေနရျမဲ။ သူ႕ေမေမကလဲ သူ႕တစ္ေယာက္ထဲ ရွိတာဆုိေတာ့ ျမတ္ႏုိးကုိ သမီးမိန္းကေလးအျဖစ္ တြယ္တာေတာ့တာ မဆန္း။ ထုိအေၾကာင္းႏွင့္ ပတ္သတ္၍ ခုိင္က သူ႕ကုိ ေျပာခဲ့ဖူးသည္။
" ေမာင္ေနာ္။ ျမတ္ႏုိးက ေမာင့္အိမ္ကုိ သိပ္ျပီး ၀င္ထြက္လြန္းတယ္။ ခုိင္ေတာ့ တကယ္ စိတ္ပူတယ္သိလား။ "
" ေၾသာ္ ခုိင္ရယ္။ ျမတ္ႏုိးက အိမ္ခ်င္းနီးလုိ႕ လာလည္တာပါ။ ေနာက္ျပီး သူ႕မွာ အေမမွ မရွိတာပဲ။ အဲ့ဒါေၾကာင့္ ေမာင့္ေမေမကုိ သူက လာျပီး အေဖၚလုပ္တာေနမွာေပါ့။"
သူကေတာင္ ခုိင့္ကုိ ျပန္ေျပာျဖစ္ခဲ့သည္ပဲေလ။

သုိ႕ေသာ္ သူ မေမွ်ာ္လင့္ခဲ့မိသည္က ေက်ာင္းျပီး၍ ခုိင့္ကုိ အိမ္ေခၚသြားျပီး ေမေမႏွင့္ မိတ္ဆက္ေပးရာက စေလသည္။ ေမေမက ခုိင့္ကုိ သေဘာမက်ဟု ဆုိသည္။ ခုိင္တုိ႕မ်ိဳးရုိးကို မၾကိဳက္ဟုဆုိသည္။
" သားရယ္။ ဆင္းရဲတာ ခ်မ္းသာတာ အေၾကာင္းမဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ေမေမကေတာ့ အမ်ိဳးကုိ ၾကည့္ေစခ်င္တယ္။ လူမွာ အမ်ိဳး ၾကက္မွာ အရုိးတဲ့ေလ။ ေမေမကေတာ့ ႏွင္းဆီခုိင္ထက္စာရင္ ျမတ္ႏုိးေလးကုိပဲ ပုိသေဘာက်တယ္သား။ "
ေျပာျပီး ထထြက္သြားေသာ ေမေမသည္ တကယ္ကုိ ျပတ္သားလြန္းသည္ပဲ။ ေဖေဖ့ကုိ သူအားကုိးတၾကီး ၾကည့္မိလုိက္ေတာ့ ေဖေဖက မင္းေမေမသေဘာ ဆုိသည့္အဓိပါယ္ျဖင့္ ပခံုးတြန္႕ျပသည္။ သူရင္ေမာသြားရသည္။

ေနာက္အပတ္ သူခိုင္ႏွင့္ေတြ႕ေတာ့ ခုိင္က သူ႕ကုိ လက္ထပ္ခိုင္းသည္။
" ေမာင့္ေမေမ ခုိင့္ဆီလာသြားတယ္။ ေမာင္နဲ႕ သေဘာမတူေၾကာင္းကုိ ပရိယာယ္နဲ႕ ေျပာသြားတယ္ေလ။ ခုိင္ကေတာ့ ေမာင္နဲ႕ မခြဲႏုိင္ဘူး။ ေမာင္ ခုိင့္ကုိ တကယ္ ခ်စ္တယ္ဆုိရင္ ခုိင္နဲ႕ လက္ထပ္ဖုိ႕ စီစဥ္ပါ" တဲ့။
သူတကယ္ ရင္ေမာသြားရသည္။ သူသည္လဲ ခုိင့္ကုိ ခ်စ္သည္ပါပဲေလ။ ဒီေတာ့ ထံုးစံအတုိင္း ခုိင့္ကုိ ခိုးေျပးရေတာ့မည္ ထင္ပါ့။

သူခိုးေျပးမည့္အေၾကာင္း သူငယ္ခ်င္း မင္းသူကုိ တုိင္ပင္ေတာ့ မင္းသူက သူ႕ကုိ ျမတ္ႏုိးႏွင့္ တုိင္ပင္ရန္ အၾကံေပးသည္။ ျမတ္ႏုိးမွာက ကားရွိသည္ေလ။ သူ႕မွာကေတာ့ ဆုိက္ကယ္သာလွ်င္ရွိသည္ပဲ။ ထုိ႕ေၾကာင့္ သူျမတ္ႏုိးကုိ ဖြင့္ေျပာလုိက္သည္။ သူ႕အၾကံက ျမတ္ႏုိးကားျဖင့္ ခုိင့္ကုိ သြားေခၚမည္။ ထုိ႕ေနာက္ သူတုိ႕ အေ၀းေျပးကားဂိတ္သုိ႕သြားမည္။ ထုိမွတဆင့္ သူႏွင့္ ခုိင္တုိ႕ တစ္ေနရာရာသုိ႕ သြားမည္။ ျမတ္ႏုိးကလဲ အလြယ္တကူပင္ သေဘာတူသည္။ ေၾသာ္ .. အရာအားလံုး အဆင္ေျပမွာပါလုိ႕ သူေမွ်ာ္လင့္ခဲ့သည္ပါပဲေလ။

ခုိင္ကုိသြားေခၚမည့္ေန႕တြင္ ခုိင္က မုိးခ်ဳပ္မွလာရန္မွာသည္။ ခုိင့္အေဖက အျမဲေသာက္တတ္ေလေတာ့ ရန္ရွာမွာ ဆုိးလုိ႕ပါတဲ့ေလ။ ထုိ႕ေၾကာင့္ သူႏွင့္ျမတ္ႏုိးတုိ႕ မုိးခ်ဳပ္မွပဲ အိမ္မွ ထြက္ျဖစ္ခဲ့သည္။ ခုိင္သည္ ေမွာ္ဘီတြင္ ေနသူျဖစ္ေလသည္။ ေမွာ္ဘီႏွင့္ရန္ကုန္ မေ၀းပါေသာ္လဲ သူ႕စိတ္ထဲတြင္ တစ္ကမၻာၾကာသလုိ ထင္ေနမိေလသည္။ လမ္းတြင္ ျမတ္ႏုိးႏွင့္ေတာင္ စကားမေျပာမိ။ ျမတ္ႏုိးကလဲ တိတ္ေနသည္ပဲေလ။

ထုိစဥ္ မုိးတုိ႕ ရုတ္တရက္ အသဲအသန္ ရြာခ်ေလသည္။ မုိးသည္းသည္းအၾကား ကားေမာင္ေးေနေသာ ျမတ္ႏုိးကုိေတာင္ သူေမာင္းေပးရမလားဟု သူေမးျဖစ္ခဲ့သည္။ ျမတ္ႏုိးက ရပါတယ္ ဟုသာေျဖ၍ ေရွ႕သုိ႕သာ ဂရုတစုိက္ ေမာင္းေလသည္။ မေမွ်ာ္လင့္မိသည္က ရန္ကုန္က အထြက္တြင္ ျမတ္ႏုိး၏ကားသည္ ဆီကုန္သြားေလေတာ့သည္။ ထုိသုိ႕ပါပဲ။ ျမတ္ႏုိးသည္ ကားကုိဆီျဖည့္ဖုိ႕ အျမဲေမ့ေနၾကရယ္ပါ။ သူစိတ္ရွဳပ္သြားမိရသည္။ ျမတ္ႏုိးကုိၾကည့္ေတာ့လဲ မ်က္ႏွာေလးက ငုိမဲ့မဲ့ရယ္။
" ျမတ္ႏုိးရာ။ နင္ကေတာ့ လုပ္ခ်လုိက္ျပန္ပါျပီ။ အေရးၾကီးပါတယ္ဆုိမွ ခု ဘယ္လုိလုပ္မလဲ။ နင့္ဟာေလ။ တကယ္ပါပဲ။ အျမဲတမ္း ရွပ္ျပာ ရွပ္ျပာနဲ႕။ ဟုိဟာေမ့ ဒီဟာေမ့နဲ႕။ ခု ဘယ္လုိလုပ္ၾကမလဲ။ မုိးေတြက အရမ္းရြာေနေတာ့ ကားအသြားအလာကလဲ ရွင္းေနတယ္။ နင္လုပ္တာနဲ႕ဟာ။ ဘာမွန္းကုိ မသိဘူး။ "
သူ စိတ္ရွဳပ္ရွဳပ္ႏွင့္ ျမတ္ႏုိးကုိေျပာမိေတာ့ ျမတ္ႏိုးသည္လဲ မ်က္ႏွာငယ္ေလးျဖင့္ ရွိေနခဲ့သည္ပဲေလ။ သူကားေနာက္ခန္းထဲမွာ ထည့္ထားေသာ ထီးတစ္ေခ်ာင္းကုိ ဆြဲယူ၍ အျပင္ထြက္လုိက္သည္။ ကားတား၍ ရလုိ႕ရျငားေပါ့ေလ။
" ထယ္၀ါ။ နင္ကားတားလုိ႕ရရင္ အဲ့ဒီကားနဲ႕ ေမွာ္ဘီကုိ လုိက္သြားလုိက္ေနာ္။ ႏွင္းဆီက ေစာင့္ေနတာရယ္။ ငါကဘာမွမျဖစ္ဘူး။ ငါ့ကုိထားခဲ့ပါ။ "
သူျမတ္ႏိုးကုိ လွည့္ၾကည့္လုိက္မိသည္။ သူဘယ္လုိထားခဲ့ရက္ပါ့မလဲေလ။ ညေမွာင္ေမွာင္ မုိးသည္းသည္းမွာ ျမတ္ႏုိး တစ္ခုခုျဖစ္သြားမွျဖင့္ သူ႕တစ္သက္ေနာင္တရ၍ ဆံုးမည္ မထင္။ ခုေလာေလာဆယ္ ဆီရေအာင္ ရွာရမည္။ ေနာက္က်၍ ခုိင္စိတ္ေကာက္လဲ ခနေပါ့ဟု သူေျဖေတြး ေတြးလုိက္မိသည္။

သုိ႕ေသာ္ သူပဲ ကံဆုိးခ်င္၍လားမသိ။ ထုိညက သူတုိ႕ ဆီလံုး၀ ရွာမရေပ။ မုိးကလဲ တစ္ညလံုးေကာင္းေနခဲ့သည္။ ထုိ႕ေၾကာင့္သူတုိ႕ ႏွစ္ေယာက္လံုး ကားေပၚမွာတင္ပဲ မုိးလင္းခဲ့ရေလသည္။ ခုိင္ရယ္.. ေမာင့္ကုိတစ္ညလံုး မအိပ္ပဲမ်ား ေစာင့္ေနေလေရာ့သလားေနာ္။ ေမာင့္ကုိ ခြင့္လႊတ္ပါခုိင္။ ကံၾကမၼာက ေမာင့္ကုိ မ်က္ႏွာသာ မေပးခဲ့ပဲကုိးေလ။ သူတစ္ညလံုး ဆုိဖာေနာက္ကုိ လွန္ခ်၍ အိပ္မရစြာ ခုိင့္ကုိပဲ ေတြးေနမိသည္။ ျမတ္ႏုိးသည္လဲ သူ႕လုိပါပဲေလ။

နံနက္မုိးလင္း၍ မုိးတိတ္သြားျပီးေနာက္ ကားဆီလဲ ကံအားေလ်ာ္စြာ ရေလေတာ့သည္။ ထုိ႕ေနာက္ သူတုိ႕ ခုိင့္အိမ္ကုိ ေရာက္ေတာ့ ခုိင္က သူ႕ကုိ စိတ္ဆုိး၍ ထြက္မေတြ႕ေတာ့ေပ။ ခုိင္စိတ္ေကာက္ေနသျဖင့္ ျမတ္ႏုိးကုိလဲ အားနာသျဖင့္ သူတပ္ေခါက္ျပန္ခဲ့ရေလေတာ့သည္။ ေနာက္ေန႕မွ ခုိင့္ကုိ ေခ်ာ့၍ သူထပ္ၾကိဳးစားမည္ဟု ဆံုးျဖတ္ပါေသာ္လည္းေလ... ။

အဲ့ဒီနံနက္က သူတုိ႕ႏွစ္ေယာက္ အိမ္ျပန္အေရာက္၌ ျပႆနာက စေလေတာ့သည္။ ျမတ္ႏုိး၏ ေဖေဖသည္ ျမတ္ႏုိးတစ္ညလံုး ေပ်ာက္သြားသည့္အတြက္ စိတ္ပူကာ သူ႕အိမ္သုိ႕ လွမ္းေမးသည္။ သူ႕အိမ္ကလဲ သူပါတစ္ညလံုးျပန္မလာသျဖင့္ စိတ္ပူေနၾကသည္။ ေနာက္ နံနက္ေရာက္ေတာ့ ျမတ္ႏုိးႏွင့္သူက ကားတစ္စီးထဲ အတူျပန္လာေလေတာ့ ႏွစ္ဘက္မိဘမ်ား၏ စစ္ေမးျခင္းကုိ ခံရပါေလေတာ့သည္။ သူေရာ ျမတ္ႏုိးပါ ရုိးသာျဖဴစင္သည္မုိ႕ သူ႕တြင္ စုိးရိမ္စိတ္မရွိခဲ့ပါေသာ္လည္း ျမတ္ႏုိး၏ " သမီးတုိ႕ ႏွစ္ေယာက္ တစ္ညလံုး အတူရွိေနခဲ့ပါတယ္ ေဖေဖ " လုိ႕ ေျဖၾကားသံကုိ သူၾကားလုိက္ရသည့္အခ်ိန္ ... သူ႕ရင္သည္ အံ့ၾသျခင္းတုိ႕ျဖင့္ ျပည့္ႏွက္လွ်က္ ျမတ္ႏုိးကုိ အလန္႕တၾကားၾကည့္လုိက္မိသည္။ ျမတ္ႏုိး၏ မ်က္ႏွာကမူ တည္ျငိမ္လ်က္ပါေပ။

" ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ တူတူရွိခဲ့ေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ ဘာမွ မျဖစ္ခဲ့ၾကဘူး အန္ကယ္။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ ႏွစ္ေယာက္ ကားဆီကုန္ျပီး မုိးအရမ္းရြာေနလုိ႕ ျပန္လာမရတာပါ။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ ဘာဆုိ ဘာမွ မျဖစ္ခဲ့ၾကပါဘူးဗ်ာ။ ျမတ္ႏုိး နင့္ အေဖကို ရွင္းျပေလဟာ။ ငါတုိ႕ ဘာမွ မျဖစ္ခဲ့တဲ့ အေၾကာင္းကုိ "
သူၾကိဳးစား၍ ရွင္းျပအျပီး သူ႕ေဖေဖ၏ လက္သီးက သူ႕ေမးရုိးေပၚသုိ႕ က်ေရာက္လာခဲ့ေလေတာ့သည္။ သူအံ့ၾသျခင္းမက အံ့ၾသခဲ့ရသည္။ ေဖေဖႏွင့္ ေမေမသည္ သူ႕ကုိ တစ္ဦးတည္းေသာသားမုိ႕ ရုိက္ဖုိ႕ေနေနသာသာ ဆူေတာင္ မဆူရက္ခဲ့ပါေပ။ ခုေတာ့ သူ႕ကုိ ေဖေဖ ထုိးခဲ့ေလျပီ။

" ထယ္၀ါ ... မင္း ငါ့သားမဟုတ္ဘူးလား။ ကိုယ့္ေၾကာင့္ သူမ်ားသမီးမိန္းကေလး အိေျႏၵမဲ့ရတဲ့အျဖစ္ မင္းမွာတာ၀န္ရွိတယ္ဆုိတာ မင္းသိဖုိ႕ေကာင္းတယ္။ ခုေတာ့ မင္းေၾကာင့္ ျမတ္ႏုိး ပတ္၀န္းက်င္မွာ ဘယ္လုိမ်က္ႏွာျပမလဲ။ မင္းတုိ႕ဘာမွ မျဖစ္ခဲ့ဘူးပဲထား။ ျမတ္ႏုိးက မိန္းကေလးကြ။ ပတ္၀န္းက်င္ကုိ သူဘယ္လုိ လုိက္ရွင္းျပမလဲ။ ဒီေတာ့ ေဖေဖေနာက္ဆံုးေျပာမယ္သား။ မင္း ျမတ္ႏုိးကုိ လက္ထပ္ပါ။ တစ္လက္စတည္းနဲ႕ ဒီက အကုိၾကီးကုိလဲ ကြ်န္ေတာ္ အႏူးအညြတ္ေတာင္းပန္ပါတယ္ဗ်ာ။ ျမတ္ႏုိးကုိ ကြ်န္ေတာ့္သားနဲ႕ လက္ထပ္ခြင့္ကုိေပးပါ။ အစစ အရာရာ ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ဘက္ကပဲ တာ၀န္ယူပါတယ္ဗ်ာ။ "
သူအရာအားလံုးကုိ အိပ္မက္ပမာ ခံစားလုိက္ရသည္။ ျမတ္ႏုိးသည္လဲ ေခါင္းကုိငံု႕၍ ငိုရွုိက္ေနသည္ပဲေလ။ သူဘယ္လုိမွ ရွင္းျပမရ။ ေဖေဖ၏ တစ္ခ်က္လႊတ္ အမိန္႕ေအာက္၌ ျမတ္ႏုိးကုိ ထုိေန႕တြင္ပင္ တရားရံုး၌ လက္မွတ္ထုိး၍ လက္ထပ္လုိက္ရေလေတာ့သည္။ သူ႕ရင္ထဲတြင္ေတာ့ ...
ခုိင္ရယ္ ... ။

ထုိေန႕မွစ၍ သူ၏ေဖေဖ လက္ဖြဲ႕ေသာ အိိမ္ႏွင့္ျခံတြင္ သူတုိ႕ ေျပာင္းေနခဲ့ရေလသည္။ သူကေတာ့ လက္ထပ္ျပီးေန႕မွ စ၍ ျမတ္ႏိုးႏွင့္ ကင္းႏုိင္သမွ် ကင္းေအာင္ ေနခဲ့မိသည္။ သူ႕စိတ္ထဲတြင္ ခုိင္ႏွင့္သူ႕ကုိ ေ၀းေအာင္လုပ္ေသာ ျမတ္ႏုိးကုိ မုန္းခဲ့မိသည္။ ျမတ္ႏုိးက အိမ္ေဖာ္ေကာင္မေလး ေခၚထားမယ္ဆုိတာကုိေတာင္မွ သူက လက္မခံခဲ့ေပ။ သူႏွင့္ ျမတ္ႏုိးအေၾကာင္းကုိ ဘယ္သူမွ မသိေစခ်င္၍ ျဖစ္သည္။ သူကေတာ့ ျမတ္ႏုိးက အစစ ဂရုစိုက္တာေတာင္မွ ကင္းကင္းေနႏုိင္ေအာင္ ၾကိဳးစားခဲ့မိသည္ပဲေလ။ ဟုတ္သည္။ သူ႕ရင္တြင္ ခုိင္ႏွင့္သူ႕ကုိ ေ၀းေအာင္ လုပ္ေသာ ျမတ္ႏုိးကုိ ....။

သူအလုပ္၀င္ေသာ အခါ ခုိင္ႏွင့္ျပန္ဆံုခဲ့ရသည္။ ခုိင္ကေတာ့ သူ႕ကုိခြင့္လႊတ္တယ္ဟု ဆုိခဲ့သည္ပဲ။ ေၾသာ္ ခုိင္ရယ္။ သူကေတာ့ အိမ္ေထာင္သည္ပီသစြာ လူမွဳက်င့္၀တ္ကုိ မေဖာက္ဖ်က္ခဲ့။ ခုိင့္ကုိ ခ်စ္ေသာ္ျငားလည္း သူ႕တြင္ လူသိရွင္ၾကား ဇနီးရွိခဲ့ျပီ။ ထုိ႕ေၾကာင့္ သာမန္ လုပ္ေဖာ္ကုိင္ဖက္ သူငယ္ခ်င္းအဆင့္ထက္ ပုိျပီး ခုိင့္ကုိ မဆက္ဆံခဲ့။ ဒါကုိ ခုိင္ေရာ ပတ္၀န္းက်င္ကေရာ သိခဲ့သည္ဟု သူထင္သည္။

သုိ႕ေသာ္ တစ္ေန႕။ ထုိတစ္ေန႕သည္ သူ႕အဖုိ႕ တကယ္ကုိ ဆုိးရြားလြန္းေပစြ။

ခုိင္သည္ သူ႕ကုိ တစ္ေနရာ၌ ေအးေအးေဆးေဆး ေတြ႕ခ်င္ပါသည္ဟု ခ်ိန္းခဲ့သည္။ ထုိ႕ေၾကာင့္သူ ခုိင္ခ်ိန္းသည့္ေနရာသုိ႕ သြားျဖစ္ခဲ့ေသာအခါ ခုိင္က သူ႕ကုိငုိျပီး
" ထယ္၀ါ၊ ခုိင္ေလ ထယ္၀ါ လက္ထပ္ျပီးထဲက ထယ္၀ါနဲ႕ ကင္းကင္းေနတာ ထယ္၀ါ သိပါတယ္ေနာ္။ အဲ့ဒါကုိ ဟုိေန႕က ခုိင္ေနမေကာင္းခ်င္လုိ႕ဆုိလုိ႕ ထယ္၀ါက ခုိင့္ကုိ ကားနဲ႕ အိမ္ျပန္လုိက္ပုိ႕တာကုိ ျမတ္ႏုိးျမင္သြားျပီး ခိုင့္ဆီကုိလာတယ္။ ေနာက္ ထယ္၀ါနဲ႕ ျဖစ္ေနရင္လဲ ရပ္တန္းက ရပ္ဖုိ႕ေျပာသြားတယ္။ ခိုင္ အရမ္းရွက္တယ္ ထယ္၀ါရယ္။ ခုိင့္ ဂုဏ္သိကၡာေတာ့ ရစရာမရွိေတာ့ပါဘူး။ " ဆုိျပီး ေျပာေလေတာ့သည္။ သူ႕ရင္ေတြ တင္းက်ပ္သြားသည္။ ျမတ္ႏုိးသည္ သူ႕ကုိ ဘာမွ မေျပာ မေမးခဲ့ပါ။ သူစိတ္တုိသြားမိသည္။ ထုိေန႕က သူ အိမ္သုိ႕ ခ်က္ခ်င္းျပန္ခဲ့မိသည္။

အိမ္ေရာက္ေတာ့ ျမတ္ႏုိးကုိ ရုတ္တရက္ ရွာမေတြ႕။ သူအိမ္ေပၚတက္သြားမိေတာ့ ျမတ္ႏုိးသည္ သူ႕အိပ္ခန္းထဲက ကုတင္ေပၚတြင္ စာဖတ္ေနေလသည္။ သူရုတ္တရက္ ျမတ္ႏုိးကုိ ဆြဲထူမိလုိက္သည္။
" ထစမ္း ေမျမတ္ႏုိး။ နင္ဘာလုိ႕ ခုိင့္ကုိ ဒီလုိ သြားျပီး အရွက္ခြဲခဲ့ရတာလဲ။ ငါနဲ႕ ခုိင္က နင္လုပ္လုိ႕ ကြဲသြားျပီးတဲ့ေနာက္မွာ သူငယ္ခ်င္းအျဖစ္ပဲ ျဖဴျဖဴစင္စင္ ရွိခဲ့တာကြ။ ေတာက္ ။ နင္ေတာ္ေတာ္ မုိက္ရုိင္းပါလားဟင္။ နင္ ဘယ္လုိမိန္းမမ်ိဳးလဲ ေမျမတ္ႏုိး။ ေျပာစမ္းပါဦး။ "
ျမတ္ႏုိးသည္ သူ႕ကုိ ထိတ္လန္႕တၾကားၾကည့္၍ ေၾကာင္ေနခဲ့သည္။ ျပီးမွ
" ထယ္၀ါ၊ ျမတ္ႏုိးက ထယ္၀ါတုိ႕ကုိ ပတ္၀န္းက်င္က ေျပာေနခဲ့တာကုိ ဒီတုိင္းလက္ပုိက္ျပီးနားေထာင္ေနခဲ့တာပါေနာ္။ ခုက ျမတ္ႏုိး မ်က္စိနဲ႕ ကုိယ္တုိင္ျမင္ခဲ့ရတာပါ။ အဲ့ဒါေၾကာင့္ ျမတ္ႏုိးက ႏွင္းဆီကုိ သြားျပီး ရွင္းေအာင္ ေမးၾကည့္ခ်င္ရံုပဲရွိခဲ့တာ။ ျမတ္ႏုိးဘာမွ ရုိင္းရုိင္းစုိင္းစိုင္း မလုပ္ခဲ့မိဘူးေနာ္။ "
" မင္းက ရွင္းေအာင္ေမးခ်င္ရင္ ငါ့ကုိေမးပါလားကြ။ ခုေတာ့ မဆုိင္တဲ့ခုိင့္ကုိ ဘာကိစၥ သြားေစာ္ကားရတာတုန္း။ မင္းအဲ့လုိလုပ္ပံုက ခုိင့္ကုိ ေစာ္ကားရာေရာက္တယ္ဆုိတာေရာ မင္းေခါင္းက သိရဲ႕လား။ "
သူေဒါသေတြ အရမ္းထြက္ေနမိသည္။ စိတ္ထဲတြင္ ဘာကုိ ေဒါသထြက္မိလုိ႕ ထြက္မိမွန္းလဲ မသိေတာ့ပါေခ်။
" ေၾသာ္၊ ကုိမင္းထယ္၀ါ။ ရွင့္ကုိေမးရေအာင္ ရွင္က ကြ်န္မကုိ တစ္ေနကုန္ေနလုိ႕မွ စကားေကာင္းေကာင္းေျပာခဲ့ဖူးလို႕လား။ ကြ်န္မက ရွင္နဲ႕ ေျပာဖုိ႕ လာရင္ေတာင္ ရွင္က ကြ်န္မအနားကေန ေရွာင္သြားတတ္ခဲ့တာေလ။ ကြ်န္မကုိ ရွင္က စကားေျပာခြင့္မွ မေပးခဲ့ဘဲ။ လက္ထပ္ထားတဲ့ ဇနီးမယားတစ္ေယာက္အေနနဲ႕ ကြ်န္မ ဒီလုိလုပ္လုိက္မိတယ္။ အဲ့ဒါ ဘာျဖစ္လဲ။ ရွင္က ရွင့္ဟာမ ထိေတာ့ နာတယ္ေပါ့ေလ။ ဟုတ္လား။ "
သူအံ့ၾသသြားမိရသည္။ ျမတ္ႏုိးသည္ သူ႕ကုိ ခုလုိ တစ္ခါမွ ျပန္မေျပာခဲ့ဖူးပါေပ။ အံ့ၾသျခင္းႏွင့္အတူ ေဒါသတုိ႕ ရင္၌ ျဖစ္တည္၏။
" လက္ထပ္ထားတဲ့ ဇနီးမယား။ ဟုတ္လား။ မင္းက စာခ်ဳပ္နဲ႕ပဲ လက္ထပ္ထားတဲ့ မိန္းမပါကြ။ "
သူေျပာေျပာဆုိဆုိ ဘီရုိကုိ ဖြင့္၍ လက္ထပ္စာခ်ဳပ္ကုိ ဆြဲထုတ္လုိက္သည္။
" ေဟာဒီစာခ်ဳပ္သာ မရွိရင္ မင္းက ငါ့ဇနီးမွ မဟုတ္ေတာ့ဘဲ။ ဟဟ ။ "
သူေျခာက္ကပ္စြာ ရီ၍ စာခ်ဳပ္ကုိ ေျမွာက္လုိက္သည္။ ထုိ႕ေနာက္ သူျဖဲဖုိ႕ဟန္ျပင္လုိက္သည္။

" ထယ္၀ါ၊ မလုပ္ပါနဲ႕။ မလုပ္ပါနဲ႕ ထယ္၀ါ။ ျမတ္ႏုိးကုိ သနားရင္ မလုပ္ပါနဲ႕။ ထယ္၀ါ့ကုိ ျမတ္ႏုိးခ်စ္ခဲ့မိလုိ႕ပါ။ ျမတ္ႏုိးသိပ္ခ်စ္ခဲ့မိလုိ႕ လက္ထပ္ဖုိ႕ ၾကိဳးစားခဲ့ရတာပါ ထယ္၀ါရဲ႕။"
သူမယံုၾကည္စြာ ျမတ္ႏုိးကုိ ၾကည့္လုိက္မိသည္။ ျမတ္ႏုိးသည္ ပါးျပင္ေပၚတြင္ မ်က္ရည္တုိ႕က်၍ သူ႕ကုိ လွမ္းေအာ္ကာ သူ႕လက္ထဲမွ စာခ်ဳပ္ကုိ လွမ္း၍ လုေလေတာ့သည္။ သူတစ္ခ်က္ ျမတ္ႏုိးကုိ တြန္းထုတ္လုိက္မိသည္။ ျမတ္ႏုိး ကုတင္ေပၚသုိ႕ လဲက်သြားေလသည္။ ျမတ္ႏုိးက သူ႕ကုိ အံ့ၾသစြာၾကည့္ေနသည္ကုိ သူတစ္ခ်က္ေအးစက္စက္ စုိက္ၾကည့္လိုက္မိသည္။
ထုိ႕ေနာက္
" ဒီစာခ်ဳပ္မရွိရင္ မင္းဟာ ငါ့မိန္းမ မဟုတ္ေတာ့ဘူး ေမျမတ္ႏုိး။ မင္းငါ့ကုိ ဘယ္ေတာ့မွ ပုိင္ဆုိင္ရလိမ့္မယ္ စိတ္မကူးနဲ႕။ ငါမင္းကုိ သိပ္မုန္းတယ္။ "
သူေျပာလဲေျပာ စာခ်ဳပ္ကုိလဲ ဆြဲျဖဲလုိက္ေလေတာ့သည္။ ျမတ္ႏုိးသည္ သူ႕ကုိ စုိက္ၾကည့္သည္။ ထုိ႕ေနာက္ သူပစ္ေပါက္လုိက္၍ ေလထဲတြင္ လြင့္၀ဲသြားေသာ စာရြက္အပုိင္းအစမ်ားကုိ မ်က္ရည္စုိရႊဲေနေသာ မ်က္လံုးအစံုျဖင့္ လုိက္ၾကည့္ေနသည္။ ျမတ္ႏုိး၏ ပံုသည္ အသိစိတ္ကင္းမဲ့သူတစ္ေယာက္ အလား။

သူ ျမတ္ႏုိးအခန္းထဲမွ ထြက္လာခဲ့လုိက္သည္။ ေလွကားကုိ ေျပးဆင္း၍ ကားေပၚတက္ကာ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေမာင္းထြက္ခဲ့လုိက္မိသည္။ သူ႕ရင္သည္ ပူေလာင္လြန္းေပစြ။ သူဘာလုပ္ရမည္မသိေတာ့။ ျမတ္ႏုိးသည္ သူ႕ကုိခ်စ္ပါသည္တဲ့။ သူမယံုၾကည္ႏုိင္။ ျမတ္ႏုိးသည္ ေအးေဆးသည္။ လိမၼာယဥ္ေက်းသည္။ အိမ္ရွင္မ ပီသသည္။ သူ႕အေပၚလဲ ဂရုတစုိက္ရွိခဲ့သည္။ သုိ႕ေသာ္ သူႏွင့္ခိုင့္အေၾကာင္းသိရဲ႕ႏွင့္ သူႏွင့္ခိုင့္ကုိ ကြဲေအာင္လုပ္ခဲ့ေသာ ျမတ္ႏုိးအေပၚ သူသိပ္မၾကည္လင္။ ေသခ်ာျပန္စဥ္းစားၾကည့္မိေတာ့ ျမတ္ႏုိးတြင္ ဘာအျပစ္မွ မရွိသလုိပင္။ သူစိတ္ရွုပ္ရွုပ္ျဖင့္ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ မင္းသူဆီသုိ႕ ထြက္လာခဲ့လုိက္မိသည္။ မင္းသူအိမ္တြင္ ေအးေအးေဆးေဆးေနမည္ဟု။

ရက္သတၱပတ္ တစ္ပတ္ၾကာသြားခဲ့သည္။ အရာအားလံုးေအးေဆးေလာက္ျပီဟု သူထင္မွတ္ခဲ့မိသည္။ သုိ႕ေသာ္...။

ထုိေန႕က မင္းသူ သူစာဖတ္ေနရာသုိ႕ ေရာက္လာသည္။ မ်က္ႏွာလံုး၀မေကာင္း။ လက္ထဲတြင္လဲ ဒုိင္ယာရီစာအုပ္တစ္အုပ္ႏွင့္။
" ထယ္၀ါ။ မင္းသိပ္မွားသြားျပီ သူငယ္ခ်င္း။ ငါဒီေန႕ပဲ မင္းအေမနဲ႕ လမ္းမွာေတြ႕လုိ႕ မင္းအေမေခၚလုိ႕ မင္းတုိ႕အိမ္ကုိ ေရာက္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ အဲ့ဒါေၾကာင့္ ျမတ္ႏိုးအေၾကာင္းသိခဲ့ရတာပဲ။ ေဟာဒီမွာ မင္းအေမက မင္းကုိ ေပးခုိင္းလိုက္တဲ့ ျမတ္ႏုိးရဲ႕ဒုိင္ယာရီ။ မင္းသိပ္ရက္စက္တယ္ကြာ။ အျပစ္မဲ့တဲ့ ျမတ္ႏုိးကုိ မင္းမုိ႕ လုပ္ရက္ေလျခင္း သူငယ္ခ်င္းရာ။"
သူေၾကာင္ေနမိသည္။ ေျပာေျပာဆုိဆုိ လက္ထဲက စာအုပ္ကုိ သူ႕အားေပး၍ ထြက္သြားပါေသာ မင္းသူ၏ ေနာက္ေက်ာျပင္ကုိ ၾကည့္ကာ သူ႕တြင္ စကားလံုးတုိ႕ ဆြံ႕အေနခဲ့မိသည္။ ထုိ႕ေနာက္မွ ျမတ္ႏုိး၏ စာအုပ္ေလးကုိ ဖြင့္ၾကည့္မိခဲ့သည္။ သူ႕ရင္တစ္ခုလံုးသည္ ... ။

ဒိုင္ယာရီထဲတြင္ သူႏွင့္စေတြ႕ေသာေန႕ သူႏွင့္ လက္ထပ္ေသာေန႕ စသည္ျဖင့္ ရက္တစ္ရက္စီတုိင္းအတြက္ အမွတ္အသားတစ္ခုစီရွိခဲ့ပါသည္။ ေနာက္ဆံုးစာမ်က္ႏွာအေရာက္တြင္ေတာ့
့
ေမာင္
ကြ်န္မ ေမာင္နဲ႕ စေတြ႕တဲ့အခ်ိန္မွာ ေမာင့္မွာ ႏွင္းဆီခုိင္ဆုိတာ ရွိႏွင့္ခဲ့ျပီးပါျပီ။ ကြ်န္မ အလုိက္သိစြာ ကြ်န္မရဲ႕ခ်စ္ျခင္းကုိ ျမိဳသိပ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ေမာင္ရယ္။
ကြ်န္မေလ ေမာင္နဲ႕ပတ္သတ္ျပီး အရာရာကုိ ျဖည့္ဆည္းေပးခဲ့ဖုိ႕ ၾကိဳးစားခဲ့ပါတယ္။ ေမာင့္ကုိ ခ်စ္ျမတ္ႏုိးရလြန္းလုိ႕ လက္ထပ္ဖုိ႕ ၾကိဳးစားခဲ့မိတာပါ။ လက္ထပ္ျပီးရင္ေတာ့ ေမာင္ကြ်န္မကုိ ခ်စ္လာမွာပါလုိ႕ ရူးသြပ္စြာ ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့မိေပမယ့္ ေမာင္က ကြ်န္မထင္တာထက္ကုိ ပုိေအးစက္လြန္းပါတယ္ေလ။ ကြ်န္မ တကယ္ကုိ ရင္နင့္ခဲ့ရပါတယ္ေမာင္။ ကြ်န္မရဲ႕ခ်စ္ျခင္းမွန္ရင္ေလ ေမာင့္ဆီက အခ်စ္ကုိ ရ ရပါလုိ၏လုိ႕ ဆုေတာင္းေပမယ့္ ကြ်န္မဆုေတာင္းမျပည့္ခဲ့တာ ဘာ့ေၾကာင့္ပါလိမ့္ေနာ္။
ကြ်န္မကုိ ခြင့္လႊတ္ပါေမာင္။ ကြ်န္မ ဒီေန႕ေတာ့ ေမာင္နဲ႕ ႏွင္းဆီကုိ ကားတစ္စီးထဲ တူတူေတြ႕လိုက္ရေတာ့ ရင္ထဲမွာ ေနဆယ္စင္းမက ပူေလာင္ခဲ့ရတယ္။ ရက္စက္လုိက္တာေမာင္ရယ္။ ကြ်န္မ ႏွင္းဆီနဲ႕ သြားေတြ႕ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ေနာက္ ႏွင္းဆီကုိ ေမာင့္ကုိ ခ်စ္ေနတယ္ဆုိရင္ေတာ့ ေမာင္စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ ကြ်န္မ ကြာရွင္းေပးပါ့မယ္လုိ႕ ေျပာခဲ့မိတာ ေမာင္ ကြ်န္မေၾကာင့္ စိတ္မဆင္းရဲေစခ်င္ေတာ့လုိ႕ပါ။ ဒါေပမယ့္ ကြ်န္မရင္ထဲမွာေတာ့ ...။

သူဆက္မဖတ္ႏုိင္ေတာ့ပါ။ ခုိင္သည္ သူ႕ကုိ ညာခဲ့သည္။ ခိုင္၏ မာယာေၾကာင့္ သူျမတ္ႏုိးကုိ ရက္စက္ခဲ့မိေလသည္။ သူမွားျပီ။ ျမတ္ႏုိးသည္ စိတ္ထားႏူးညံ့ပါေလေသာ မိန္းကေလး။ သူ႕အေပၚလဲ ခ်စ္ႏုိင္လြန္းသည္။ အစစ ဂရုတစုိက္ရွိခဲ့သည္။ သူသည္သာ ခုိင္ႏွင့္ပတ္သတ္၍ ျမတ္ႏုိးကုိ ရက္စက္ခဲ့မိတာပင္။ ေၾသာ္ျမတ္ႏုိးရယ္ ... ရင္တြင္ ေနာင္တရျခင္းႏွင့္အတူ ခ်စ္ျခင္းသည္ ျဖစ္တည္၏။

သူ မင္းသူကုိေတာင္ မေျပာႏုိင္ေတာ့ပဲ ခ်က္ျခင္း ကားေပၚတက္၍ အိမ္သုိ႕ ထြက္လာခဲ့မိလုိက္သည္။ သူ႕ရင္သည္ ျမတ္ႏုိးကု္ ေတြ႕ခ်င္စိတ္ျဖင့္ ျပည့္သိပ္ေနခဲ့သည္ပဲေလ။ ျမတ္ႏုိးႏွင့္ေတြ႕လွ်င္ သူေတာင္းပန္မည္။ သူသည္လဲ ျမတ္ႏုိးကုိ ခ်စ္မိပါေၾကာင္း ၀န္ခံရမည္။ ထုိ႕ေနာက္ ျမတ္ႏုိးကုိ သူ၏ခ်စ္ျခင္းျဖင့္ ေပ်ာ္ရႊင္ေစမည္။ သူအေတြးႏွင့္အတူ ျပံဳးလုိက္မိေသးသည္။

သူအိမ္ကုိေရာက္ေတာ့ ျမတ္ႏုိးေဖေဖက ဆီး၍ သူ႕ကုိထုိးသည္။ သူတစ္ခ်က္ယိုင္သြားကာ ျမတ္ႏုိးေဖေဖကုိ တအံ့တၾသ ၾကည့္မိလုိက္သည္။
" မင္းျပန္လာေသးတယ္ေနာ္ မင္းထယ္၀ါ။ မင္းေၾကာင့္ ငါ့သမီးေလး ... ။"
ျမတ္ႏိုးေဖေဖသည္ ေယာက္်ားၾကီးတန္မဲ့ မ်က္ရည္က်ေလေတာ့သည္။ သူ ျမတ္ႏိုးအတြက္ စိတ္ပူသြားရသည္။ ျမတ္ႏုိးမ်ား မေတာ္တဆ သူ႕ေၾကာင့္ လူ႕ေလာကမွ ထြက္သြားလွ်င္ ... အုိး ... မဟုတ္ပါေစနဲ႕။ သူ႕ရင္သည္ ေတြးရင္းျဖင့္ ပူေလာင္လာရသည္။ ဘုရား ဘုရား။ ျမတ္ႏုိးဘာမွ မျဖစ္ပါေစနဲ႕။
" ျမတ္ႏုိးဘာျဖစ္လုိ႕လဲ အန္ကယ္။ ကြ်န္ေတာ့္ကုိ ေျပာပါဗ်။ ျမတ္ႏုိး ခုဘယ္မွာလဲဗ် "
သူ ဟန္မေဆာင္ႏုိင္စြာ အငမ္းမရေမးလုိက္မိသည္။ ျမတ္ႏုိးေဖေဖက မ်က္ရည္သုတ္လ်က္ အိမ္ေပၚသုိ႕ လက္ညိွဳးညႊန္ျပေလသည္။ သူအိမ္ေပၚထပ္ ျမတ္ႏုိးအခန္းသုိ႕ ေျပးတက္သြားလုိက္မိသည္။ ျမတ္ႏုိးအခန္းေရွ႕ေရာက္ေတာ့ သူအခန္းတံခါးကုိ ေျဖးညင္းစြာ ဖြင့္လုိက္မိသည္။

သူခ်စ္ရပါေလေသာ သူ၏ျမတ္ႏုိးသည္ ၾကမ္းျပင္တြင္ ထုိင္၍ ေခါင္းကုိ ငံု႕ထားသည္။ ေဘးတြင္လဲ သူႏွင့္ ျမတ္ႏုိး သူငယ္ခ်င္းဘ၀က ျမတ္ႏုိးေမြးေန႕တြင္ သူ၀ယ္၍ လက္ေဆာင္ေပးခဲ့ပါေလေသာ ၀က္၀ံရုပ္ၾကီး ခ်ထားသည္။ ျမတ္ႏုိး၏ ေရွ႕တြင္ေတာ့ သူ စုတ္ျဖဲခဲ့ပါေလေသာ လက္ထပ္စာခ်ဳပ္ အပုိင္းအစမ်ားကုိ တိပ္ႏွင့္ တစ္ခုစီကပ္၍ ဆက္ထားပါေလေသာ အစိတ္စိတ္အျမႊာျမြာ စာခ်ဳပ္တစ္ေစာင္။
" ျမတ္ႏုိး "
သူနာက်င္စြာျဖင့္ ေခၚလုိက္မိသည္။ ျမတ္ႏုိး၏ ဦးေခါင္းသည္ ေျဖးညွင္းစြာျဖင့္ ေမာ့လာသည္။ ျမတ္ႏုိး၏ ပါးျပင္သည္ မ်က္ရည္မ်ားျဖင့္စုိစြတ္လ်က္ရွိေနေခ်သည္ပဲ။ ျမတ္ႏုိးသည္ သူ႕ကုိ ျပဴးေၾကာင္၍ ၾကည့္သည္။ ထုိ႕ေနာက္ ေခါင္းကုိ ျပန္ငံု႕သြားသည္။ သူ ျမတ္ႏိုးေရွ႕တြင္ ထုိင္ခ်လိုက္မိသည္။
" အား။ ေမာင္ ေရလုပ္ပါဦး။ ဒီမွာ ဘယ္သူၾကီးလဲ မသိဘူး။ ျမတ္ႏုိးေရွ႕မွာ လာထိုင္ျပီး ျမတ္ႏုိးကုိ ၾကည့္ေနတယ္။ ျမတ္ႏုိးကုိ ကယ္ပါေမာင္ရဲ႕။ သြား သြား။ ျမတ္ႏုိးကုိ လာမၾကည့္နဲ႕။ ျမတ္ႏုိးေမာင္က မၾကိဳက္ဘူးရယ္။ ေအာ္ငုိလိုက္မွာေနာ္။ ေမာင္ လုပ္ပါဦး။ သူ႕ကုိ ျမတ္ႏုိးမသိဘူး။ အီးး "
သူလန္႕သြားမိသည္။ ျမတ္ႏုိးသည္ ၀က္၀ံရုပ္ၾကီးကုိ ဖက္၍ သူ႕ကုိ အတင္းေအာ္ထုတ္ေနေလသည္။ ၀က္၀ံရုပ္ၾကီးကုိလဲ ေမာင္ဟုေခၚ၍ သူ႕ကုိ ျပဴးေၾကာင္ေသာ မ်က္လံုးအစံုျဖင့္ၾကည့္၍ ေျပာေနပါေသာ ျမတ္ႏုိးငယ္သည္ အရာရာကုိ ေမ့သြားခဲ့ေလျပီပဲ။ ခ်စ္သူ၏ ရက္စက္ျခင္းကုိ ရင္ႏွင့္မဆန္႕ေအာင္ ခံစားလုိက္ရျပီးေနာက္တြင္ေတာ့ ျမတ္ႏုိး၏ ခံစားတတ္ေသာ စိတ္တုိ႕သည္ ေသြးပ်က္၍ ေနာက္သြားခဲ့ရေလျပီတကား။
သူ႕ရင္သည္ အပုိင္းပုိင္းအစစ ကြဲေၾကသြားသလုိ ခံစားလုိက္ရသည္။
သူ၏ ရင္သည္ ေနာင္တရျခင္းႏွင့္အတူ မ်က္ရည္တုိ႕သည္ ပါးျပင္ေပၚသုိ႕ .... ။

နိဂံုး၏ အဆံုး။

အျပင္တြင္ မုိးတုိ႕ ဖြဲရာမွ သဲလာေလျပီ။ သူ စိတ္မေကာင္းျခင္းၾကီးစြာျဖင့္ ဘာေျပာရမယ္မွန္းမသိေအာင္ပင္။ သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ကုိ ေလးပင္စြာခ်လုိက္ကာ ထုိပံုျပင္ေျပာေသာလူကုိ ၾကည့္လိုက္မိသည္။ လက္က်န္ပုလင္းထဲမွ အရက္ကုိ အကုန္ဖန္ခြက္ထဲသုိ႕ေလာင္းထည့္၍ ေရပင္မေရာ တစ္ရွိန္ုထုိး ေမာ့ေသာက္လိုက္ပါေလေသာ ထုိလူ၏ ပါးျပင္ေပၚတြင္ အျပင္က မုိးႏွင့္အျပိဳင္ ... ။

( ကြ်န္ေတာ္ ၇တန္းေက်ာင္းသူဘ၀တုန္းက ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ အခ်စ္ဆံုးသူငယ္ခ်င္း နႏၵာစုမြန္ ဆီက ၾကားခဲ့ရတဲ့ ဇာတ္လမ္းေလးတစ္ပုဒ္ကို မွတ္မိသေလာက္ ျပန္ျပီး ခံစား ေရးဖြဲ႕ထားျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ သည္းခံျပီး ဆံုးေအာင္ ဖတ္ေပးၾကေသာ အကုိ အမမ်ားကုိ ေက်းဇူးတင္ရွိပါေၾကာင္း...။ )