လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ေပါင္း၂၀ေလာက္က ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ ရပ္ကြက္ေလးမွာ ေရခ်ိဳရွားပါးခဲ့ပါတယ္။ အိမ္တုိင္းမွာ ေရတြင္းတူးေပမယ့္ အားလံုးက ေရငန္တြင္းေတြခ်ည္းပဲ ျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္။ အဲ့ဒါေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ ရပ္ကြက္သူ ရပ္ကြက္သားေတြ စုေပါင္းျပီး ေရခ်ိဳလက္ယက္တြင္းေလးတစ္ခု ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ရပ္ကြက္ရဲ႕ထိပ္မွာ ျပဳလုပ္ထားခဲ့ပါတယ္။ ရပ္ကြက္ထဲက လူေတြဟာ ညေနဆုိရင္ တစ္အိမ္တစ္ေယာက္ႏွုန္းနဲ႕ ေရခပ္ထြက္ၾကရတယ္။
ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ ရပ္ကြက္ထဲမွာ ေနထုိင္ၾကတဲ့ ဘၾကီးမွုံနဲ႕ ရီးေလးျမတုိ႕ ႏွစ္ေယာက္ဟာ အသက္အရြယ္ၾကီးတာေတာင္မွ ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံ သားသမီး မရွိလုိ႕ အုိၾကီးအုိမနဲ႕ လုပ္ကုိင္စားေသာက္ေနရတယ္။ ဘၾကီးမွဳံက ေရစည္တြန္းျပီး ရီးေလးျမက ရပ္ကြက္ထဲ လုိက္ျပီး နင္းႏွိပ္ေပးရတဲ့ အႏွိပ္သည္အေနနဲ႕ ေပါ့။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ ရပ္ကြက္က လူေတြက ဘၾကီးမွဳံတုိ႕ကုိ သနားလဲ သနား ခ်စ္လဲခ်စ္ေတာ့ ေရတစ္စည္ ၁က်ပ္မုိ႕ အနည္းငယ္ ေစ်းၾကီးတယ္လုိ႕ဆုိရေပမယ့္ ဘၾကီးမွဳံနဲ႕ အရီးျမကုိ ခ်စ္ၾက သနားၾကတာမုိ႕ ရပ္ကြက္က လူေတြက အိမ္တုိင္းလုိလုိ ဘၾကီးမွဳံဆီက ၀ယ္ၾကပါတယ္။ ဘၾကီးမွဳံကလဲ လူတုိင္းအေပၚ ေစတနာထားတယ္ေလ။ ဘၾကီးမွဳံတင္ မဟုတ္ပါဘူး။ အရီးျမလဲ တူတူပါပဲ။ ဒီရပ္ကြက္ေလးမွာေတာ့ ဘၾကီးမွဳံနဲ႕ အရီးျမဆုိရင္ အိမ္တုိင္းက အေတာ္ကုိ ေစတနာရွိၾကတယ္။ ဘၾကီးမွဳံမုိ႕ ေရထည့္ျပီးတာနဲ႕ ေရဖုိးတင္ မဟုတ္ဘူး ထမင္းပါ ေကြ်းေတာ့တာ။ ဘၾကီးမွဳံကလဲ ေကြ်းရင္ ဘယ္ေတာ့မွ ျငင္းတယ္မရွိဘူး။ အျမဲပဲ ၀င္စားေလ့ရွိတယ္။ ဘၾကီးမွဳံမုိ႕ ထမင္း၀င္စားျပီဆုိရင္လဲ အဲ့ဒီအိမ္မွာရွိတဲ့ ကေလးေတြအကုန္လံုး ဘၾကီးမွဳံနားကုိ ၀ုိင္းလာေတာ့တာပါပဲ။ ဘၾကီးမွဳံက ကေလးအရမ္းခ်စ္တတ္တယ္ေလ။ ဘၾကီးမွဳံလမ္းသြားျပီဆုိရင္လဲ သူ႕နားမွာ လမ္းထဲက ကေလးေတြက ၀ိုင္းလို႕။
တစ္ခါတေလ သူ႕ကုိ ကေလးေတြနဲ႕ အတူ သေရပင္ပစ္တာ၊ ေဂၚလီရုိက္ေနတာေတာင္ ေတြ႕ရတတ္ေသးတယ္။
" ဟ..ဟ .. မင္းတုိ႕ ငါ့ကုိ ညစ္ျပီ။ ေခါင္ထိတာ ငါေလကြာ။ ဘယ့္ႏွယ္ ငါ့အေကာင္ေတြကုိ သိမ္းသြားရတာတုန္း "
ဆုိတဲ့ ဘၾကီးမွဳံရဲ႕ အူျမဴးေနတဲ့ အသံကုိ ေန႕လည္ခင္း ရပ္ကြက္ထိပ္ လက္ယက္တြင္းေလးနေဘးက သစ္ပင္ရိပ္ေအာက္ကေနတဆင့္ လြင့္ပ်ံလာတာကုိ ၾကားရတတ္ပါေသးတယ္။ ကုိရင္ သာလွတုိ႕ သားကေလးေမြးေတာ့ ဘၾကီးမွံဳပဲ ငါေတာ့ အေဖာ္တုိးျပီဆုိျပီး အေဖနဲ႕ အျပဳိင္၀မ္းသာခဲ့ေသးတာကုိ လူတုိင္း မွတ္မိေနဆဲပါ။
ကုိရင္သာလွကုိေတာင္ ဘၾကီးမွဳံက ေျပာေသးတယ္။ ငါပုိက္ဆံစုေနတယ္တဲ့။ ပုိက္ဆံျပည့္ရင္ နင့္သားကေလး ဖုိးတုတ္အပါအ၀င္ လမ္းထဲက ကေလးေတြကုိ စုေပါင္းရွင္ျပဳလုပ္ေပးမွာတဲ့။ လမ္းထဲမွာကလဲ လက္လုပ္လက္စားေတြပဲမ်ားေတာ့ ဘယ္သူမွ ရွင္ျပဳအလွဴကုိ ေကာင္းေကာင္းမလုပ္ႏိုင္ခဲ့ဘူးေလ။ ၾကြက္တုိးတုိ႕ ကေလးတစ္သုိက္ဆုိရင္ ေယာက္်ားကေလးေတြျဖစ္ျပီး လူပ်ဳိေပါက္ေတာင္ ေရာက္ေတာ့မယ္။ ခုထိ ရွင္မျပဳႏုိင္ၾကလုိ႕ ကုိိရင္ေတာင္ မ၀တ္ရေသးဘူးရယ္။ ဒါကုိ ၾကည့္ၾကည့္ျပီး ဘၾကီးမွဳံက စိတ္မေကာင္းျဖစ္တယ္လုိ႕ ခနခန ေျပာေနက်ရယ္ေလ။
ဒါေပမယ့္ ရပ္ကြက္ထဲမွာက ဘၾကီးမွဳံနဲ႕ ရီးေလးျမက အဆင္းရဲဆံုးဆုိတာ လူတုိင္းသိထားေလေတာ့ ဘယ္သူကမွ စိတ္ထဲမထားၾကဘူး။ ဒီအဖုိးၾကီး အဖြားၾကီးလုပ္စာကျဖင့္ ႏွစ္ေယာက္စာ ညမနက္ကုိေတာင္ မနဲနပ္မွန္ေအာင္ စားေနၾကရတာမဟုတ္လား။ ဒီေတာ့ ဘၾကီးမွဳံက ဒီလုိေျပာျပီဆုိရင္ျဖင့္ အားလံုးက အင္းအင္း ဘၾကီးမွဳံ ရွင္ျပဳက်ရင္ေတာ့ အိမ္ကသားေတြကုိ ထည့္ရေခ်ေသးရဲ႕လုိ႕ ျပံဳးျပီး ဘၾကီးမွဳံစိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ ျပန္ေျပာတတ္ခဲ့ၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘၾကီးမွဳံကေတာ့ သူ႕အိပ္မက္ သူ႕စိတ္ကူးနဲ႕သူဆုိေတာ့ တစ္ျပံဳးျပံဳးနဲ႕ေပါ့။
ဘၾကီးမွဳံမုိ႕ ေရစည္တြန္းရင္လဲ သူ႕ကုိ ၀ုိင္းကူတြန္းေပးမယ့္ ကေလးတစ္သုိက္က ၾကြက္ၾကြက္ကုိ ညံလုိ႕။ ဘၾကီးမွဳံက ကေလးေတြကုိ ပုံတုိပတ္စေလးေတြနဲ႕လဲ ဆုံးမတတ္ေတာ့ ကေလးရွင္ေတြကလဲ ဘၾကီးမွဳံကုိ ကေလးေတြနဲ႕ ရွိေစခ်င္ၾကတယ္။ ကေလးေတြက ဘၾကီးမွဳံနဲ႕ဆုိရင္ ရန္မျဖစ္ၾကတဲ့အျပင္ ပုိျပီးေတာင္ လိမၼာလာတယ္ေလ။
ဘၾကီးမွဳံကေတာ့ ရပ္ကြက္ထဲက ကေလးေတြကုိ သူ႕သားသမီး ေျမးအရင္းကေလးေတြလုိ ခ်စ္တာ ေစာင့္ေရွာက္တတ္တာကလား။ ရီးေလးျမကေတာ့ ဘၾကီးမွဳံစိတ္ခ်မ္းသာေနတယ္ဆုိရင္ သူကေတာ့ တျပံဳးျပံဳးရယ္ေပါ့။ တစ္ခါတေလ ဘၾကီးမွဳံက ကေလးတစ္သုိက္နဲ႕ ေဂၚလီရုိက္ေကာင္းေနလုိ႕ ထမင္းစားျပန္ဖုိ႕ေမ့ေနရင္ ရီးေလးျမပဲ တဘက္ၾကီးေခါင္းကုိေပါင္း ထမီကုိ တုိတုိ၀တ္လုိ႕ ရပ္ကြက္ထိပ္ သစ္ပင္ေအာက္ကုိ အေရာက္လာျပီး ထမင္းစားေခၚရတာရယ္။ သူတုိ႕လင္မယား ရန္ျဖစ္တာကုိ ရပ္ကြက္ထဲမွာ တစ္ခါမွကုိ မေတြ႕ဖူးၾကဘူး။ သိပ္ျပီး ခ်စ္ခင္ၾကတဲ့ အတြဲလုိ႕ေျပာရမယ္။ အလုပ္ေတြ ပင္ပန္းေပမယ့္ တစ္ခါမွ ညည္းညဴသံမၾကားရဘူး။ တကယ္ကုိ ေအးခ်မ္းတဲ့ လင္မယားပါပဲ။
တစ္ေန႕ေပါ့။ အဲ့ဒီေန႕က ဘၾကီးမွဳံထမင္းစားျပန္မလာလုိ႕ ရီးေလးျမက ထံုးစံအတုိင္း လက္ယက္တြင္းေဘးက သစ္ရိပ္ကုိ လုိက္ေခၚတယ္ေလ။ သစ္ရိပ္ေရာက္ေတာ့ ဘၾကီးမွဳံရယ္ ပင္ပန္းတယ္ ထင္ပါ့။ သစ္ျမစ္ဆံုကုိ ေခါင္းအံုးလုိ႕ အိပ္ေပ်ာ္ေနေလရဲ႕။ ဒါနဲ႕ ရီးေလးျမက ေၾသာ္ ေနပူေတာ့ ေအးတဲ့သစ္ရိပ္မွာ တစ္မိွန္းမွိန္းေနတယ္ထင္ပါ့ဆုိျပီး သြားႏုိးလုိက္ေတာ့မွ ဘယ္အခ်ိန္ထဲက ဆံုးေနမွန္းမသိ ျဖစ္ရေတာ့တာရယ္။ ပုရြက္ဆိတ္ေလးေတြေတာင္ မ်က္ႏွာေပၚကုိ တက္လုိ႕ေပါ့။ ေအးခ်မ္းစြာနဲ႕ ေလာကၾကီးထဲက ဘယ္သူ႕ကုိမွ ႏွုတ္မဆက္ဘဲ ထြက္ခြာသြားခဲ့တဲ့ ဘၾကီးမွဳံရယ္ပါ။ ရီးေလးျမဆုိတာေလ ေျခမကုိင္မိ လက္မကုိင္မိေတြျဖစ္ျပီး မ်က္ရည္လည္ရႊဲ ေျဖမဆည္ႏုိင္ေပါ့။ ရပ္ကြက္ကလဲ ထိတ္ထိတ္ပ်ာပ်ာ အဲ့ဒီေတာ့မွ ျဖစ္ၾက သိၾကေတာ့တာရယ္။
" ေအာင္ျမတ္ေလး ကုိမွဳံရဲ႕။ သြားတာ ေစာလွေခ်လားေတာ့။ ေျပာေတာ့ျဖင့္ ရွင္ျပဳအလွဴလုပ္ဦးမွာဆုိ။ ခုေတာ့ က်ဳပ္တုိ႕အိမ္ေျမေအာက္မွာ ျမွဳပ္ထားတဲ့ စုဘူးထဲမွာ ေငြရွစ္ေထာင္ေက်ာ္ေနေတာ့မွ ရွင္က မေျပာမဆုိနဲ႕ သြားလိုက္ရသလားေတာ္။ တစ္ေသာင္းျပည့္ရင္ေတာ့ ေရွ႕ႏွစ္ခါ သီတင္းကြ်တ္ကုိ ရွင္ျပဳအလွဴလုပ္ႏုိင္ပါျပီလုိ႕ ရွင္ပဲ ၀မ္းသာအားရ ေျပာခဲ့ေသးတာမုိ႕လား ကုိရင္ရဲ႕။ က်ဳပ္ေျပာပါတယ္ ခုေငြရွစ္ေထာင္နဲ႕လဲ လုပ္ႏုိင္ပါတယ္လုိ႕ဆုိတာကုိ ေလာဘတက္ျပီး ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ျဖစ္ေအာင္ တစ္ေသာင္းျပည့္ေအာင္ ေစာင့္ခ်င္ေသးတာလုိ႕ေျပာခဲ့တာေလ။ ခုေတာ့ က်ဳပ္တစ္ေယာက္ထဲ ဘာလုပ္ရမွာလဲ။ အီး ဟီး ဟီး။ "
ဆုိျပီး ေအာ္ငုိလုိက္တဲ့ ရီးေလးျမရဲ႕ စကားအဆံုးမွာ လူတုိင္း အံ့ၾသျခင္းၾကီးမက ၾကီးသြားခဲ့ရတယ္။ ဟုတ္တယ္ေလ။ တစ္ေန႕ လုပ္မွ တစ္ေန႕စားရတဲ့ အုိၾကီးအုိမနဲ႕ ဒီအဖုိးၾကီး အဖြားၾကီးမွာ ခုလုိ အလွဴလုပ္ဖုိ႕ ေငြရွစ္ေထာင္ ရွိခဲ့လိမ့္မယ္လုိ႕ ဘယ္သူက ထင္ခဲ့မွာလဲေနာ္။ ခုေတာ့ လူအားလံုး စိတ္မေကာင္းျဖစ္ခဲ့ၾကရတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕စိတ္မထိန္းႏုိင္တဲ့သူေတြဆုိ ေယာက္်ားၾကီးေတြတန္မဲ့ မ်က္ရည္က်ခဲ့ၾကတယ္။
ဘၾကီးမွဳံရဲ႕ အသုဘဟာ အေတာ္ကုိ စည္ကားခဲ့ပါတယ္။ ရပ္ကြက္ထဲ ကေလးလူၾကီးမက်န္ အကုန္ပဲ ဘၾကီးမွဳံကုိ လုိက္ပါ ႏွုတ္ဆက္ခဲ့ၾကတယ္။ ဘၾကီးမွဳံရက္လည္ျပီးေတာ့ ရီးေလးျမက သူ႕အိမ္ကေလးကုိေရာင္း ရတဲ့ပုိက္ဆံရယ္ သူတုိ႕စုထားတယ္ဆုိတဲ့ ေငြရွစ္ေထာင္ရယ္ ေနာက္ အသုဘအကူေငြက ပုိတဲ့ဟာေလးေတြရယ္ကုိ ေပါင္းလုိက္တာ တစ္ေသာင္းအတိရတာကုိ ရပ္ကြက္လူၾကီးေတြကုိ ၀ကြက္အပ္လုိက္ပါတယ္။ သူ႕အဆုိကေတာ့ သြားေလသူ ဘၾကီးမွဳံအတြက္ သူျဖစ္ခ်င္ခဲ့တဲ့ အလွဴကုိ လုပ္ေပးဖုိ႕ပါပဲ။ သူကေတာ့ ဖြားသီလရင္ အျပီး၀တ္ဖုိ႕ရယ္ေလ။ အဲ့ဒီမွာ ရပ္ကြက္လူၾကီးေတြက ေသခ်ာစဥ္းစားျပီး ဘၾကီးမွဳံအတြက္ ရပ္ကြက္ထိပ္ သူေရစည္တြန္းခဲ့တဲ့ လက္ယက္ ေရခ်ိဳတြင္းကေလးရဲ႕ မလွမ္းမကမ္း ေလာက္မွာရွိတဲ့ သစ္ရိပ္ေအာက္မွာ ေရတြင္းကေလး တစ္ခုတြင္းဖုိ႕ စီစဥ္ခဲ့ၾကတယ္။ ေရတြင္းကေလး ျပီးေတာ့ ရီးေလးျမကုိ အလွဴရွင္အေနနဲ႕ ဘယ္လုိနာမည္တပ္ခ်င္လဲလုိ႕ေမးတဲ့အခါမွာ ရီးေလးျမက နာမည္ေတြကုိေတာ့ အေထြအထူးမတပ္ခ်င္ပါဘူးတဲ့။ ဘၾကီးမွဳံလွဴခ်င္ခဲ့တဲ့ တစ္ေသာင္းျပည့္ အလွဴမုိ႕ တစ္ေသာင္းတန္... အလွဴ လုိ႕ပဲစာတန္းထုိးေပးပါတဲ့ေလ။ အားလံုးကေတာ့ ဘၾကီးမွဳံအတြက္ေရာ ရီးေလးျမအတြက္ပါ တကယ္ကုိ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ခဲ့ၾကရတာရယ္ပါ။ ဘၾကီးမွဳံတုိ႕ရဲ႕ ေစတနာ မွန္ခဲ့တယ္ ထင္ပါရဲ႕။ ကံေကာင္းစြာနဲ႕ အဲ့ဒီ တစ္ေသာင္းတန္အလွဴေရတြင္းကေလးကေန ေရခ်ိဳေတြ စိမ့္ထြက္ေနတာပါပဲ။ လူအားလံုးလဲ သည့္အတြက္တကယ္ကုိ စိတ္ခ်မ္းသာခဲ့ရပါတယ္။
ေၾသာ္... ခုေတာ့လဲေလ..။ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာျပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ တစ္ေသာင္းတန္အလွဴလုိ႕ ခ်ိတ္ထားတဲ့ ဆုိင္းဘုတ္ကေလးမွာလဲ ေဆးေတြပ်က္ျပယ္ေနခဲ့ပါျပီ။ တစ္ဆုိတဲ့ စာသားေလးေတာင္ မပီျပင္ေတာ့လုိ႕ ေသာင္းတန္ အလွဴလုိ႕ပဲ မထင္မရွားက်န္ေနခဲ့ေတာ့တာပါ။ မသိရင္ေတာ့ ကုိေသာင္းတန္ဆုိတဲ့လူကပဲ လွဴသလုိလုိေပါ့ေလ။ ေနာက္ျပီး ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ ရပ္ကြက္ကေလးကုိ ျမဴနီစပါယ္က လာျပီးျပဳျပင္တည္ေဆာက္ေရးေတြ လုပ္ေနခဲ့ပါျပီ။ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာပဲ အဲ့ဒီ ဘၾကီးမွဳံရဲ႕ ေရတြင္းကေလးကုိ ျပဳျပင္မယ့္ အလွဴရွင္ ရပ္ကြက္ထဲမွာ ေပၚေပါက္လာခဲ့ပါတယ္။ တကယ္ကုိ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ျပန္ျပင္ခဲ့တာပါ။ ေရခ်ိဳးဖုိ႕ ေနရာေလးေတြ အ၀တ္ေလွ်ာ္ဖုိ႕ေနရာေလးေတြ ေနာက္ ေရခပ္ဖုိ႕ေနရာေလးေတြ ေရတံေလွ်ာက္ေလးေတြ လက္ရမ္းေလးေတြနဲ႕ တကယ့္ကုိ က်က်နန ပါပဲ။ ျပီးေတာ့ ေသာင္းတန္ အလွဴဆုိတဲ့ မပီမသ ဆုိင္းဘုတ္ကုိျဖဳတ္လုိ႕ ကုိဖုိးေအာင္+ မမယ္မ မိသားစုတုိ႕မွ ခုနစ္ရက္သားသမီး လူအမ်ားအတြက္ ရည္စူး၍ ဆုိတဲ့ ၀ံ့ၾကြားခန္႕ညားတဲ့ ဆုိင္းဘုတ္ၾကီးက ေနရာယူလုိ႕ထားခဲ့ပါျပီ။ ဒါေပမယ့္ တစ္ခုရွိခဲ့တာကေတာ့ ဘၾကီးမွဳံအတြက္ ရည္စူးျပီး ရီးေလးျမလွဴခဲ့တုန္းက ေရခ်ိဳေတြစိမ့္ထြက္ေနခဲ့တဲ့ ေရတြင္းကေလးဟာ ခု ကုိဖုိးေအာင္၊ မမယ္မတုိ႕ျပန္လည္ျပဳျပင္ျပီးခဲ့တဲ့ေနာက္မွာေတာ့ ေရငန္တြင္းအျဖစ္ေျပာင္းလဲသြားျခင္းပဲျဖစ္ပါတယ္။ ဒါကုိေတာ့ ဘယ္သူမွ မစဥ္းစားတတ္ေအာင္ျဖစ္ခဲ့တာ ခုထိပါပဲဗ်ာ...။
( မွတ္ခ်က္ >>> ဒီအေၾကာင္းအရာေလးကုိ ကြ်န္ေတာ့္ကုိ ဘယ္သူလဲ မသိဘူးေျပာဖူးတာလား၊ ဒါမွမဟုတ္ ကြ်န္ေတာ္ပဲ တစ္ေနရာရာမွာ ဖတ္ခဲ့မိတာလားဆုိတာ အေသအခ်ာမမွတ္မိေတာ့ေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ့္စိတ္ထဲမွာ စြဲက်န္ခဲ့ေစတဲ့ အေၾကာင္းအရာေလးမုိ႕ ကြ်န္ေတာ့္စိတ္ကူးနဲ႕ ဇာတ္လမ္းမွတ္မိသေလာက္ကုိ မပ်က္ရေအာင္ ျပန္လဲ ေရးသားလုိက္ျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ အားေပးၾကတဲ့ အကုိ အမမ်ားကုိ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ။ )
7 comments:
ဘူဒူမွမခ်ိေဒးဖူး
ေနာက္မွက်န္ရာမယ္ အဟိ
ဖက္ရိုက္အံုးမယ္
အင္းေကာင္းေနေရာပဲ ငါ့ညီမေတာ့
ေစတနာပါတဲ့ လူနဲ ့
နာမည္ေကာင္းလိုခ်င္သူ ၾကားထဲမွာ
သက္ေသျပသြားတာက ေရတြင္းေလး
တစ္ကယ္ေစတနာပါတဲ့လူက အနစ္နာခံျပီး လုပ္ေပးသြားတယ္
နာမည္လိုခ်င္သူ ့က ဘယ္လိုေကာင္းေအာင္လုပ္လုပ္
သူ ့ေစတနာက အက်ဳိးမေပးဘူးျဖစ္ေနတယ္
အင္း ေကာင္းပါတယ္ ဂ်စ္ညီမေရ
ဘာမွမျပာလိုပါဘူး လက္ရည္ေတာ္ေတာ္တက္ေနတယ္ ဟုတ္လား
ဘၾကီးမွံု၊ ရီးေလးျမကို သာဓု သံုးၾကိမ္ ေခၚပါတယ္ဗ်ာ။ စိတ္ေကာင္း ေစတနာဆိုတာ ဘယ္ဘ၀ ေရာက္ေရာက္ အက်ိဳးေပးပါတယ္။
ေရအက်ိဳးဆယ္ပါး
မေတာင္းပဲၿပည့္တဲ့အက်ိဳး
ဘႀကီးမွံဳ ရီးေလးၿမအတြက္
သာဓုေခၚပါတယ္
ေကာင္းရာကိုပဲသြားႀကမွာပါ
အကိုလဲ စိတ္ထဲစြဲသြားၿပီး
ခင္တဲ့
ဖိုးစိန္
မွတ္မိသေလာက္ျပန္ေရးတာေတာင္
ေတာ္ေတာ္ေကာင္းေကာင္းပါလား.....။
ေဇာ့္ အိမ္မွာခ်ီးမႊမ္း သံ ေတြမႈန္လို႕ပါလားဟ အိမ္ေလးကလဲလွ ေရးထားတာေလးလဲဂြတ္ဆိုေတာ့ ဘာေျပာရမွန္းေတာင္ မသိေတာ့ပါဘူးေဇာ္ရယ္ ေကာင္းတယ္ဆိုတာေတြထက္ ေကာင္းတယ္ ဟုတ္လား
အေရးအသားညက္ညက္ေလးနဲ ့ စာေလးဖတ္လို ့ ေကာင္းတယ္ တကယ္။
Post a Comment